Χριστός γεννάται:Αύριο 4:00 το πρωί θα σημάνει η καμπάνα για την εορτή των Χριστουγέννων

Τηρώντας το έθιμο πού σχεδόν ξεπερνά έναν αιώνα όπως συνηθίζεται στα χωριά μας,η πρώτη καμπάνα να χτυπά χαρμόσυνα  στις 4:00 το πρωί προφανώς για να αναπαριστά την νυχτερινή «έλευση – γέννηση του Κυρίου». Η νυχτερινή λειτουργία των Χριστουγέννων, αναμένονταν με μεγάλη λαχτάρα, έπειτα από 40ήμερη νηστεία και προσευχή..

Όπως θυμούνται και οι παλαιότεροι και μας διηγούνται,την νύχτα των Χριστουγέννων αποβραδίς ετοιμάζονταν οι Ποταμιώτες  για τη νυχτερινή λειτουργία: Τα καινούργια κοστούμια, τα χοντρά παλτά, οι κάπες, τα παπούτσια, οι γραβάτες και οι τραγιάσκες περίμεναν καθαρά στις ξύλινες κρεμάστρες  και όταν χτυπούσε η πρώτη καμπάνα στις 4:00 το πρωί, πετάγονταν όλοι, μικροί μεγάλοι από τα στρωσίδια τους για να ντυθούν και να τραβήξουν για την εκκλησία του Αϊ Γιώργη. Το χριστουγεννιάτικο – χειμωνιάτικο βράδυ ήταν θεοσκότεινο τα μονοπάτια και οι δρόμοι του χωριού μας,πλημμύριζαν από κόσμο με αναμμένα λυχνάρια και πυρσούς,  πού κουνούσαν ρυθμικά δεξιά και αριστερά,έτσι ώστε να μπορούν να βλέπουν όσοι ακολουθούσαν, καθώς κατευθυνόταν  προς  τον ιερό ναό του χωριού μας.
Ο κόσμος ζούσε και ένοιωθε τότε πολύ περισσότερο την πνευματική έννοια των Χριστουγέννων.

Έτσι αύριο το πρόγραμμα έχει ως εξής:
ΔΕΥΤΕΡΑ 25/12/2017: ΤΑ ΑΓΙΑ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ

ΏΡΑ 04:00 – 07:00: ΌΡΘΡΟΣ ΚΑΙ ΠΑΝΗΓΥΡΙΚΗ ΘΕΙΑ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ (ΜΕΓΑΛΟΥ ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ) ΤΩΝ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΩΝ

Και ενα άρθρο του Δρος Ιωάννη Σ. Χριστοδούλου πού έγραψε και φιλοξενούμε στο potamoula news,προσεγγίζει με ξεχωριστή ματιά την έννοια της εορτής των Χριστουγέννων..

Χριστός γεννάται;

dialogos.com.cy/blog/author/ioannisxristodoulou

Στον εκκλησιαστικό ενιαυτό τα θρησκευτικά χριστιανικά γεγονότα δεν εορτάζονται ως παρελθόντα και, επομένως, ασήμαντα στο παρόν. Ο χρόνος που κυλά στην Εκκλησία, επειδή είναι χρόνος θρησκευτικού βιώματος που καλλιεργείται διαρκώς, ανανεώνει τη σημασία πλείστων γεγονότων, τα οποία συντελούνται ξανά και ξανά, κάθε χρόνο, σαν η Μαρία να συλλαμβάνει διά του κρίνου διαρκώς τον Ιησού, σαν να πεθαίνει κάθε χρόνο στις 15 Αυγούστου, σαν ο Χριστός να γεννιέται, αδιαλείπτως, στις 25 κάθε καινούριου Δεκέμβρη.

Η γέννηση του Χριστού, είναι αλήθεια, είναι το πιο αδικημένο θρησκευτικό γεγονός στο Χριστιανισμό. Έτσι όπως, γενικά, δεν παίρνουμε αρκετά σοβαρά τα παιδιά, και, πολύ περισσότερο, τα νεογέννητα βρέφη, κάνουμε τα Χριστούγεννα γιορτή όχι της γέννησης ενός Θεού, έστω Θεανθρώπου, αλλά γιορτή της αναγέννησης των πιο υλικών και επιθυμητικών μας ενστίκτων. Ψωνίζουμε πολλά, τρώμε πολύ, πίνουμε ακόμα περισσότερο, ξενυχτάμε παραμονές των Χριστουγέννων και της Πρωτοχρονιάς, τουλάχιστον, γιορτάζοντας το φαγητό της επόμενης ημέρας και τα δώρα που θα ανταλλάξουμε, αδημονώντας να αξίζουν τα δικά μας, όπως και τα γλυκά που θα φάμε, δοκιμάζοντας δραματικά την αντοχή του παγκρέατος και των δοντιών μας.

Μιλώ στο πρώτο πρόσωπο του πληθυντικού όχι γιατί κάνω ή αισθάνομαι οτιδήποτε από αυτά που περιγράφω. Ανέκαθεν ήμουν επιφυλακτικός με την υπερβολή στον εορτασμό της αποδόμησης κοιλιακών και άλλων λειτουργιών του σώματος ή του εγκεφάλου. Το κάνω γιατί αναγκάζομαι να ζω στο περιβάλλον ενός κόσμου που βρίσκεται στη δύση του αιώνες τώρα, και δοκιμάζει, με την ευκαιρία των Χριστουγέννων κυρίως, την αντοχή του στην κραιπάλη. Για μένα είναι ευκαιρία να σκέφτομαι τα δικά μου: πόσο αναξιόπιστος είναι ο άνθρωπος που γιορτάζει τη γέννηση του Θεού με τον δικό του πνευματικό και ηθικό θάνατο.

Εξ ου και η περίφημη κατάθλιψη των Χριστουγέννων. Άνθρωποι που, λόγω ηλικίας, φτώχειας, μοναξιάς ή άλλης κοινωνικής «αναπηρίας», δεν μπορούν να συμμετάσχουν στη γενικότερη «ευφορία» για την αειφορία του χαζοχαρούμενου ανθρώπου, είναι οι σύγχρονοι «καταθλιπτικοί των γιορτών».

Οι αρμόδιοι για τη διάγνωση της κατάθλιψης, όλο και περισσότεροι τώρα πια, γιορτάζουν επίσης τις ημέρες αυτές. Ψυχίατροι, κλινικοί ψυχολόγοι, παθολόγοι, ενδοκρινολόγοι, δημοσιολόγοι, δημοσιογράφοι, παρουσιαστές πρωινών και απογευματινών και άλλων απειρόκαλων εκπομπών, ή απλά «σκεπτόμενα» ανθρωποειδή της κοινής γνώμης, θα βγάλουν την επιστημοσύνη τους περίπατο στο χριστουγεννιάτικο τοπίο και.. όποιον πάρει η διάγνωση της κατάθλιψης. Μια ωραία ιδέα, τώρα που το σκέφτομαι, είναι κάποια φαρμακευτική εταιρεία να αναλάβει την κατασκευή του «αντικαταθλιπτικού για τις γιορτές των Χριστουγέννων». Θα κινηθεί επαρκέστερα, οπωσδήποτε, και η αγορά των φαρμακείων. Αλλά όχι μόνο! Οι πιο χαρούμενοι, έστω τεχνητά, άνθρωποι, είναι γενικά καλύτεροι καταναλωτές. Όλη η αγορά, επομένως, θα ωφεληθεί!

Πικρό χιούμορ; Κυνισμός; Κρίση μέσης ηλικίας; Δε νομίζω… Ανέκαθεν σκεφτόμουν επιφυλακτικά για τον άνθρωπο που γιορτάζει καθετί με τον ίδιο τρόπο: θρησκευτικές γιορτές, επετείους γάμου, ονομαστικές γιορτές, γενέθλια, προσλήψεις, τον πρώτο αριθμό του λαχείου, καλοστημένες απάτες, την καταστροφή του γείτονα, την εκλογική επιτυχία του κόμματος ή του υποψηφίου «του». Εγώ θα γιορτάσω, και αυτά τα Χριστούγεννα, από μακριά, όσο κοντά κι αν βρεθώ στην τύρβη της χριστουγεννιάτικης εορταστικής αφασίας. Να μη βλέπω δεν μπορώ. Να μην ακούω, όμως, τα καταφέρνω. Ίσως γιατί ηχούν στ’ αυτιά μου μυστικά, τις ημέρες αυτές, οι καταβασίες, σε πρώτο ήχο, των Χριστουγέννων: «Χριστός γεννάται, δοξάσατε! Χριστός εξ ουρανών, απαντήσατε…».