Η Ποταμούλα τίμησε την Εθνική παλιγγενεσία.....της 25ης Μαρτίου

Ξημέρωσε και φέτος η Άγια μέρα, που κάνει τα στήθη μας να φουσκώνουν από περηφάνια και τις ψυχές μας να ευγνωμονούν το Θεό που μας έκανε χριστιανούς και Έλληνες. Διπλή γιορτή γιορτάζει σήμερα η πατρίδα μας. Θρησκευτική και Εθνική.

25 Μαρτίου. Γιορτή της θρησκείας μας και γιορτή της πατρίδας μας. Μονάχα στην Ελλάδα ταίριαξε η φωνή του αγγέλου με τη φωνή του σκλαβωμένου και του επαναστατημένου Έλληνα.

Αν και υπό βροχή τίμησαν την Εθνική Επέτειο της 25ης Μαρτίου 1821 οι μαθητές και οι κάτοικοί του Χωριού μας σήμερα στον Ιερό Ναό του Αγίου Γεωργίου .

Ο Ιεροκήρυκας της Μητροπόλεως μας Αρχ. Δαμασκηνός  Βασιλόπουλος αναφέρθηκε στην Λαμπρότητα της Εορτής του Ευαγγελισμού της Θεοτόκου και στην μεγάλη και Ένδοξη Εθνική Επέτειο της Πατρίδος μας,   

Με την παρουσία πολλών γονέων, συγγενών και φυσικά της Δασκάλας του Δημοτικού Σχολείου, τα παιδιά  απήγγειλαν ποιήματα και έψαλλαν τον Εθνικό μας Ύμνο  και καταχειροκροτήθηκαν από τους παρευρισκόμενους.

Αμέσως μετά το τρισάγιο που τέλεσε ο εφημέριος μας πατήρ Ευστάθιος έγινε κατάθεση στεφάνων στο Ηρώο στο προαύλιο χώρο του Ναού,από τον Δημοτικό Σύμβουλο κ.Κώστα Σοφρώνη,από τον τοπικό Πρόεδρο Ηλία Τσούνη και από τον Φώτη Σωφρόνη που εκπροσώπησε τον Π.Σύλλογο Ποταμούλας.

Στο καφενείο του χωριού πολλοί ήταν αυτοί που με τσιπουράκι και 

καφέ παρακολούθησαν την Παρέλαση από την τηλεόραση.

ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ ΣΕ ΟΛΟΥΣ

Η Σχολή Ταπητουργίας που λειτουργούσε στο χωριό μας..τέχνη μιας άλλης εποχής!!!

Στο χωριό μας λειτουργούσε από τον Νοέμβριο 1992  σχολή Ταπητουργίας του ΕΟΜΜΕΧ στην οποία όταν ξεκίνησε εργάζονταν  πάνω από 30 νεαρές αλλά και μέσης ηλικίας γυναίκες οι οποίες παρήγαγαν χειροποίητα χαλιά απαράμιλλης ομορφιάς πολλών σχεδίων και άριστης ποιότητας.

 Τα χαλιά αυτά απορροφούνταν από τον ΕΟΜΜΕΧ και προορίζονταν στους καταναλωτές με δικά τους δίκτυα πωλήσεων. 

Η σχολή ταπητουργίας έκλεισε το 2006  που λειτουργούσε για τουλάχιστον 14 χρόνια στο χωριό μας  και απασχολούσε αρκετές γυναίκες, από τα χέρια των οποίων κατασκευάστηκαν έργα τέχνης.

Η σχολή αυτή ανήκε στον Ελληνικό Οργανισμό Μικρών-Μεσαίων Επιχειρήσεων ο οποίος είχε ως στόχο την προαγωγή προώθηση και στήριξη της επιχειρηματικότητας των ΜΜΕ του δευτερογενούς και τριτογενούς τομέα της οικονομίας καθώς και της χειροτεχνίας και καλλιτεχνικής βιοτεχνίας.

Η σχολή ιδρύθηκε στο χωριό το 1992 με σκοπό τη συμπλήρωση του εισοδήματος των αγροτικών νοικοκυριών της περιοχής, αλλά ταυτόχρονα αποτέλεσε και το συνδετικό κρίκο του χθες με το σήμερα, διατηρώντας την ποιότητα της ελληνικής παράδοσης στο χωριό. 

Από την ίδρυση της σχολής αυτής, στην αρχή φοιτούσαν περίπου 30 μαθήτριες, ενώ λίγο πριν κλείσει ο αριθμός τους δεν ξεπερνούσε τις 13. Τα χαλιά που κατασκευάζονταν προωθούνταν στα εκθετήρια του ΕΟΜΜΕΧ στην Αθήνα την Θεσσαλονίκη και τη Φιλιππιάδα.

Διέθετε  στην αρχή 10 και αργότερα 18 παραδοσιακούς αργαλειούς πλήρους εξοπλισμού, ενώ οι μαθήτριες στην αρχή της εκπαίδευσής τους αμείβονταν με επίδομα εργασίας μέχρι να προσφέρουν παραγωγή και στην συνέχεια η αμοιβή τους γίνεται βάσει απόδοσης εργασίας δηλαδή με τους χιλιόκομβους.

Κάθε χαλί για να ολοκληρωθεί απαιτούσε ένα μήνα σκληρής δουλειάς.

Η χαρά της δημιουργίας ήταν μια ανταμοιβή για τις γυναίκες που για χρόνια έφτιαξαν κάθε είδους χαλιά, πραγματικά κοσμήματα τέχνης. Η δουλειά τους όμως ανταμειβόταν και χρηματικά.

Περασμένες όμορφες αναμνήσεις που έζησαν οι γυναίκες

του χωριού μας που εργαζόταν εκεί για αρκετά χρόνια.

Τις φώτο μας έδωσε εργαζόμενη της τότε ταπητουργικής σχολής
την οποία ευχαριστούμε θερμά.

Οι μαθητές του Δημοτικού Σχολείου το Σχ.Έτος 1988-89....

Θα μπορούσε κανείς να γράψει αμέτρητα περιστατικά από τη σχολική ζωή.

 
Τόσες στιγμές, τόσες αναμνήσεις, αποτυπωμένες ανεξίτηλα στην ψυχή μας έχοντας κάθε φράση μια γλυκιά ανάμνηση. Ένα γνώριμο κτήριο στολισμένο με χαμόγελα παιδιών, θρανία στα οποία χαράχτηκαν οι αγνές επιθυμίες ,τα πιο αγνά μυστικά…
 

 Ένας χώρος όπου μεγαλώσαμε ,ζήσαμε, εμπιστευτήκαμε. Ένα καταφύγιο στο οποίο εκφραστήκαμε, δημιουργήσαμε, προσπαθήσαμε , σκοντάψαμε αλλά πάνω από όλα μάθαμε.

Κλείνω τα μάτια και σκέφτομαι το παρελθόν, τα ανοίγω και βλέπω ότι η ζωή είναι μπροστά μας.
Εδώ είναι οι μαθητές του δημοτικού σχολείου σε Εθνική εορτή για την 25η Μαρτίου το σχολικό έτος 1988.

Από αριστερά:Δήμητρα Ξευγένη,Μαρία Αναγνωστοπούλου,Θανάσης Αναγνωστόπουλο,Αθηνά Παπαθανάση,Βάσω Κιτσιά,Γεωργία Κιτσιά,Βιβή Παπαθανάση,Χριστίνα Γκέκα,Ραίνα Παπαθανάση,Βασίλης Γκέκας,Δώρα Παπαθανάση,Γιώργος Βλαχογιάννης,Παρασκευή Παπαθανάση,Μάκης Τσιτσιβός,Ντίνα Κιτσιά,Βαγγέλης Παπαθανάσης,Αποστόλης Γκέκας,Άρης Ξευγένης,Μπάμπης Πρατάρης και Τριαντάφυλλος Ιωακείμ.Και η κυρία Βάσω.

Αυτη η φωτογραφία είναι από την Εθνική εορτή της 25ης Μαρτίου το 1992 στο Δημοτικό Σχολείο Ποταμούλας, φαίνονται από αριστερά οι: Μπίλιας Τάκης,Τριαντάφυλλος Ιωακείμ, Μάκης Τσιτσιβός, Δημήτρης Ξευγένης και αριστερά πίσω από την κουρτίνα διακρίνεται ο Άκης Καφρίτσας.

Διαβάστε οκτώ λόγους για να φύγετε ΑΜΕΣΑ για το χωριό σας!!!

Υπάρχουν οκτώ λόγοι για να φύγει κανείς από την Αθήνα ή τις άλλες μεγάλες πόλεις και να επιστρέψει στο χωριό του. Αν και εφόσον έχει ρίζες σε ένα χωριό. Ένα κεραμίδι για να μην βρέχεται κι ένα χωράφι για να μην πεινάει. Αν δεν έχει ρίζες, δεν πρέπει πάλι να απελπίζεται. Αν εγκαταλείψουν την Αθήνα οι «άλλοι», ίσως μείνει λίγη γη για πατάτες και κρεμμύδια...

Πρώτος λόγος: Οι άνθρωποι βιώνουν την κρίση με μεγαλύτερη ένταση στις πόλεις και αυτό... προκαλεί έντονο στρες με σοβαρό κίνδυνο για την υγεία τους.

Δεύτερος λόγος: Όσοι είναι άνεργοι και μεγάλης ηλικίας έχουν αντικειμενικό πρόβλημα να βρουν άμεσα εργασία στην πόλη, ακόμη κι αν ξεπεράσουμε ως χώρα την κρίση σε σχετικά σύντομο χρόνο. Στην καλύτερη των περιπτώσεων θα χρειαστούμε αρκετά χρόνια για να καταφέρουμε να αντιστρέψουμε την κατάσταση στον εργασιακό τομέα.

Τρίτος λόγος: Στην Ελλάδα της ΟΝΕ καταφέραμε να μην παράγουμε ούτε σκόρδα και να αναγκαζόμαστε να τα εισάγουμε από όλα τα μέρη του κόσμου. Με την γεωργική παραγωγή να είναι στο ναδίρ, πιθανότατα να βρει κανείς ουσιαστικές ευκαιρίες...

Τέταρτος λόγος: Η επιδείνωση της κρίσης αυξάνει την εγκληματικότητα στις πόλεις.

Πέμπτος λόγος: Στο χωριό μπορείς και να κλείσεις την τηλεόραση την ώρα του βραδινού δελτίου ειδήσεων. Μπορείς να βρεις πιο εύκολα ασχολίες για να αντικαταστήσεις τον «χαμένο χρόνο».

Έκτος λόγος: Αν τα πράγματα ξεφύγουν με μία ενδεχόμενη ανεξέλεγκτη χρεοκοπία, τότε θα πρέπει να είστε ήδη στο χωριό για να προετοιμάσετε τον δρόμο για τους υπόλοιπους φίλους και συγγενείς που θα έχουν μείνει πίσω...

Έβδομος λόγος: Θα είστε ένα βήμα πιο κοντά στην ανταλλακτική Οικονομία, στην περίπτωση εκείνη που οι ευρωπαϊκές τράπεζες δεν αντέξουν στην επίθεση που δέχονται.

Όγδοος λόγος: Για να βρεθούμε εμείς και τα παιδιά μας πλησιέστερα στη φύση και σ΄ έναν πιο ανθρώπινο τρόπο ζωής.

Εμείς βρήκαμε οκτώ λόγους. Εσείς μπορείτε να βρείτε άλλους τόσους. Και μην πιστέψει κανείς ότι έχουμε κάποια δήθεν χιουμοριστική διάθεση. Η κρισιμότητα των στιγμών είναι τέτοια που δεν υπάρχουν περιθώρια για αστειάκια..

πηγη

Και δύο υπέροχα video από το YouTube