ΓΥΝΑΙΚΕΣ ΗΡΩΪΔΕΣ- ΑΦΙΕΡΩΜΑ ΣΕ ΑΥΤΕΣ ΠΟΥ ΚΡΑΤΗΣΑΝ ΟΡΘΙΑ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ ΤΑ ΔΥΣΚΟΛΑ ΧΡΟΝΙΑ (ΦΩΤΟ)

Αρκετοί φίλοι του blog μας στέλνουν ενδιαφέρουσες δημοσιεύσεις και τις αναδημοσιεύουμε πιστέυοντας οτι αγγίζουν και σάς ταξιδεύουν σε χρόνια και γενιές που σήμερα φαντάζουν σαν να ενα μυθιστόρημα.
Ίσως βλέποντας τις ασπρόμαυρες φωτογραφίες ξυπνήσει από το χρονοντούλαπο των αναμνήσεων κάτι που θα σας συγκινήσει......

Στα πρόσωπα παρακάτω ίσως ανακαλύψει ο καθένας από εμάς και την δική του ηρωίδα,είτε είναι η μάνα, η αδερφή,η γιαγιά ακόμα η γυναίκα της γειτονιάς μας στο χωριό....

Πηγή:http://allnews-epirus.blogspot.gr

Το είχα στο μυαλό μου για πολλά χρόνια, αλλά σήμερα το υλοποιώ. Ένα ΑΦΙΕΡΩΜΑ στις πραγματικές ηρωίδες γυναίκες του περασμένου αιώνα (και παλιότερα βέβαια), που καθημερινά έδιναν αγώνα για να συντηρήσουν τις οικογένειές τους. Γυναίκες με ροζιασμένα χέρια, πόδια γεμάτα πληγές απο τα βάτα του χωραφιού, γυναίκες για όλες τις δουλειές, χειμώνα -καλοκαίρι, με καύσωνα, χιόνι ή βροχή, γυναίκες που δεν γνώριζαν τη λέξη ξεκούραση. Γυναίκες που κράτησαν όρθια την Ελλάδα τα δύσκολα χρόνια....
Οι γυναίκες της υπαίθρου, μέσα στη φτώχεια της χώρας, κράτησαν όρθιες τις οικογένειές τους, μεγάλωσαν με τρυφερότητα παρά τις ελλείψεις τα παιδιά τους, δούλευαν τουλάχιστον 18 ώρες την ημέρα, να καλλιεργήσουν τα χωράφια, να συγκεντρώσουν τους καρπούς, να βοσκήσουν τα ζώα, να τα περιποιηθούν κι αργά το βράδυ γυρνώντας στο σπίτι, να μαγειρέψουν για την οικογένεια, να κάνουν μπουγάδα, να ταϊσουν τα παιδιά, να...να...
Όσοι τα έζησαν μικροί, ας αφήσουν τις μνήμες τους να καλπάσουν στο παρελθόν, να ξαναθυμηθούν εκείνη την εποχή, να δακρύσουν με τις ηρωϊδες μανάδες και γιαγιάδες...
Τα λόγια είναι περιττά, όταν "μιλούν" σπάνιες φωτογραφίες εκείνης της εποχής...

Γυναίκες για τα "ζωντανά" της οικογένειας. Δουλειά απο το πρωϊ μέχρι το βράδυ. Στη συνέχεια οι δουλειές του σπιτιού

Φτώχεια και απο πολύ μικρή ηλικία τα κορίτσια βοηθούν στο μεγάλωμα των μικρότερων αδελφών τους, πέρα απο τις δουλειές στο χωράφι και το σπίτι...

Οι γυναίκες θα κάνουν καθημερινά τη μεταφορά του νερού απο την πηγή στο σπίτι. τις περισσότερες περιπτώσεις, οι πηγές ήταν μακρυά απο το χωριό και αντιλαμβάνεστε αυτές τις διαδρομές με τον καλοκαιρινό καύσωνα, αλλά και το βάρος του νερού.....

Το καθάρισμα του μαλλιού για να γίνει στη συνέχεια νήμα. Δουλειά της γυναίκας κι αυτό...

Κόψιμο των ξύλων για το χειμώνα ή την καθημερινά φωτιά για το φαγητό. Οι γυναίκες το αναλάμβαναν κι αυτό....

Φτώχεια και η πιτσιρίκα; της οικογένειας θα μεταφέρει νερό στο σπίτι...

 Βρίσκει χρόνο η γυναίκα της υπαίθρου να ασχοληθεί με το μωρό της που το έχει μαζί της στο χωράφι...

 Γυναίκα - υποζύγιο μέχρι τα βαθιά της γεράματα, χωρίς ίχνος δυσφορίας, αντίθετα με χαμόγελο...

 Όργωμα στο χωράφι, Η γυναίκα και μικρή κόρη της, το αναλαμβάνει κι αυτό...

 Γυναίκες; - υποζύγια και οι άνδρες με κουστούμι και γραβάτα....

Οι άντρε καβάλα στα άλογα και οι γυναίκες πεζή. Τυχερή η γυναίκα που είναι στο άλογο...

Φυσικά και στον αργαλειό η γυναίκα για τα υφαντά της οικογένειας, τις κουβέρτες, τις βελέντζες, αλλά και για τα προικιά της...

Ποιός ή μάλλον ποιά, θα κόψει τα χόρτα στο χωράφι, θα τα μεταφέρει και θα τα αποθηκεύσει για να έχουν τα ζώα τροφή τον χειμώνα?

Η Εθνική επέτειος της 25ής Μαρτίου στην Ποταμούλα.

Ξημέρωσε και φέτος η Άγια μέρα, που κάνει τα στήθη μας να φουσκώνουν από περηφάνια και τις ψυχές μας να ευγνωμονούν το Θεό που μας έκανε χριστιανούς και Έλληνες. Διπλή γιορτή γιορτάζει σήμερα η πατρίδα μας. Θρησκευτική και Εθνική.

25 Μαρτίου. Γιορτή της θρησκείας μας και γιορτή της πατρίδας μας. Μονάχα στην Ελλάδα ταίριαξε η φωνή του αγγέλου με τη φωνή του σκλαβωμένου και του επαναστατημένου Έλληνα.
 Τίμησαν την Εθνική Επέτειο της 25ης Μαρτίου 1821 οι μαθητές και οι κάτοικοί του Χωριού μας σήμερα στον Ιερό Ναό του Αγίου Γεωργίου .
Δείτε τις φωτογραφίες που λάβαμε από τούς ανταποκριτές μάς στο Χωριό.
Ελένη Γ. και Φώτη Σ.

Ο «ΜΗΤΣΑΝΤΡΩΝΗΣ»

Γράφει ο Δημήτρης Ι.Τσούνης.

Ο Δημήτριος  Ανδρώνης γεννήθηκε το έτος  1891 στην Ποταμούλα Αγρινίου.

Τα παιδικά του χρόνια τα έζησε στη γενετειρά του όπου έμαθε και τα πρώτα γράμματα στο Δημοτικό  σχολείο.Στη συνέχεια ασχολήθηκε  όπως σχεδόν όλοι οι νέοι της ηλικίας του στο χωριό με την αγροτοκτηνοτροφία.

Πριν την στράτευση του για μικρό χρονικό διάστημα υπήρξε ανυπότακτος κρυπτόμενος στο χωριό. Στη συνέχεια κατόπιν παρεμβάσεων συγγενών και φίλων κατετάγη στο 2/39 Σύνταγμα Ευζώνων στο Μεσολόγγι.

Το έτος 1920 το 2/39 Σύνταγμα Ευζώνων μεταβαίνει στη Σμύρνη της Μ.Ασίας και εγκαθίσταται στην περιοχή της Μαγνησίας.

Στην περιοχή αυτή ο Δημήτριος Ανδρώνης εκτελεί χρέη φοροεισπράκτορα κυρίως για τις ανάγκες του Στρατού,μαζί με τον Ηλία Ευθυμίου από την Κυπάρισσο Αγρινίου και έναν ακόμη Θρακιώτη στρατιώτη με το επώνυμο Φιλιππιάδης.

Ακολούθως το Σύνταγμα που υπηρετεί παίρνει εντολή να κινηθεί προς το "Εσκι Σεχιρ" και στη συνέχεια προς την Άγκυρα. Περνά το Σαγγάριο ποταμό με τις πρώτες γέφυρες που κατασκεύασε το μηχανικό του Στρατού.

Καλείτε να κινηθεί στην άδεδρη και άνυδρη Αλμυρά έρημο για σαράντα περίπου μέρες με καύσωνα στο "Άφιον Καραχισάρ".Στο Άφιον Καραχισάρ υπήρχε οχύρωση με τέσσερις σειρές συρματοπλέγματα και η κατάληψη του "έφαγε πολύ στρατό" όπως έλεγε. Την μεγαλύτερη μάχη όμως την έδωσε στο "Καρά Κουγιούν" Εδώ ήταν που δάκρυζε κατά την διάρκεια των διηγησεών του.Τόνιζε με έμφαση παρά τα "γιουρούσια" πού έκαναν και τη λέξη <<Αέρα>> που φώναζαν οι στρατιώτες του 2/39 Συντάγματος Ευζώνων η αντίσταση των Τούρκων ήταν σθεναρή.

Διοικητής του τότε ήταν ο Αιτωλοακαρνάνας Συνταγματάρχης Βλάσιος ΚΑΡΑΧΡΗΣΤΟΣ από το χωριό Χαλκιόπουλο,ο οποίος προσπαθούσε να εμψυχώσει τους στρατιώτες κινούμενος με το αλογό του στην πρώτη γραμμή.

Μάλιστα παραφράζοντας κάποιες από τις φράσεις του έλεγε: "Θα πολεμήσουμε,θα σκοτωθούμε,θα δικαστούμε,πάμε να κυνηγήσουμε τον Κεμάλ".

Δυστυχώς όμως για τον Συνταγματάρχη Καραχρήστο άλλα έγραφε η μοίρα και από βλήμα όλμου έχασε τη ζωή του.Τότε προσωρινός Διοικητής του ανέλαβε ο Λοχαγός ΜΥΛΩΝΟΠΟΥΛΟΣ από την περιοχή του Αγρινίου.Δυστυχώς όμως οι πολεμικές επιχειρήσεις των Ελλήνων προς την Άγκυρα και τη μεγάλη ιδέα είχαν το γνωστό τέλος.Από εδώ ξεκινά ένας άλλος γολγοθάς για τον ίδιο,το στράτευμα και τον Ελληνισμό. Αρχίζει η οπισθοχώρηση.Αρχικά κινείται με έναν κλεμμένο γάιδαρο για 2 ημέρες και στη συνέχεια για καλή του τύχη συναντά τον συγχωριανό και εξαδελφό του Αγγελάκη Τσούνη που ήταν οδηγός στρατιωτικού οχήματος.Επιβιβάστηκε στο εν λόγω όχημα και κινήθηκε για 2 ημέρες. 

Κατά την διάρκεια της οπισθοχώρισης συνάντησε και τον Δημήτριο Κροκίδα από το χωριό Σαργίαδα με τον οποίο έκλεψαν δύο προβατίνες αλλά δεν πρόλαβαν να τις ψήσουν γιατί πήραν εντολή να φύγουν καθώς κατέφθαναν τα Τουρκικά στρατεύματα.Στη σύγχυση που ακολούθησε έχασαν τον προσανατολισμό τους και πήγαν στο 6ο Σύνταγμα αντί στο 2/39.

Ακολούθως φτάνουν στην περιοχή της Σμύρνης η Πάνορμον.Στην ακτή προσήλθε ένα Ιταλικό πλοίο πλην όμως ο πλοίαρχος αρνείτο να προσεγγίσει στην ακτή προκειμένου να παραλάβει στρατιώτες,προφασιζόμενος διάφορες δικαιολογίες.
Τότε ο Έλληνας επικεφαλής Αξιωματικός σε επικοινωνία που είχε με τον πλοίαρχο του ζήτησε να κατέβει με μια βάρκα ο υποπλοίαρχος να συζητήσουν για λίγο το θέμα, πράγμα που έγινε και ο υποπλοίαρχος συνελήφθη όμηρος και μάλιστα αν το πλοίο δεν έδενε να παραλάβει στρατό θα εκτελείτο.

Με το πλοίο περνάει στη "Ραιδεστό" της Ανατολικής Θράκης.Εδώ έμεινε για λίγο χρονικό διάστημα και έβγαλε και μερικά χρήματα κάνοντας διάφορες αγοραπωλησίες με τούς ντόπιους και κυρίως με την ανταλλαγή βοδιών πού έσερναν τις άμαξες του στρατού.
Έδιναν τα νεαρά βοοειδή και έπαιρναν ηλικιωμένα με το αζημίωτο φυσικά (τράμπα και πανοτίμη που λέει ο λαός).
Στις τάξεις του στρατού έμεινε περίπου πέντε χρόνια και στη συνέχεια επέστρεψε στη γενέτειρά του δοξάζοντας το Θεό.
Σε ερωτήσεις πού του γινόταν για το τι έφταιξε κατά την άποψή του για την Μικρασιατική καταστροφή απαντούσε:
«Οι κακουχίες τού στρατού,η κακή διοίκηση,η απειθαρχία που φάνηκε ιδιαίτερα στην άτακτη οπισθοχώρηση.Η κακή συμπεριφορά προς τους Τούρκους αμάχους με αποτέλεσμα οι διαμαρτυρίες τους στην Ευρώπη να αντιστρέψουν το κλίμα και αυτό να γίνει εχθρικό για την Ελλάδα.Περιέγραφε θηριωδίες από τον πόλεμο και από τις δύο πλευρές.
Την υπόλοιπη ζωή του πέρασε στη γενέτειρά του.Απέκτησε δύο αγόρια αλλά η μοίρα του έπαιξε άσχημο παιχνίδι χάνοντας την γυναίκα του ύστερα από οχτώ χρόνια γάμου,αφήνοντας ορφανά δύο παιδιά,το ένα μάλιστα σε ηλικία 1,5 ετών.
Ο γραφών γνώρισε τον μπάρμπα Μήτσο τόσο κατά τη διαμονή του στη θέση "Αμπέλια" όπως και στο μετέπειτα σπίτι του πλησίον του Ι.Ν Αγ.Θεοδώρων συνοικισμό Τσουνέϊκα.Κινούνταν πάντοτε πεζός με το κομπολόι στο χέρι και το ααπαραίτητο εξάρτημα την τραγιάσκα.
Πάντα ήταν ευγενικός,καλοσυνάτος και χαμηλών τόνων άνθρωπος.Έφυγε από τη ζωή το έτος 1975 σε ηλικία 84 ετών.
Έκανε κι αυτός όπως και τόσοι άλλοι συγχωριανοί το καθήκον προς την πατρίδα και την κοινωνία.

Αιωνία σου η μνήμη μπάρμπα Μήτσο!
Σ'ευχαριστούμε για τις υπηρεσίες που προσέφερες στην πατρίδα και να'ναι περήφανοι για σενα οι απόγονοί σου.

Αφιέρωμα:Τα λεωφορεία του ΚΤΕΛ της άγονης γραμμής, οπου οδηγοί και επιβάτες εκτελούσαν δρομολόγια αψηφώντας κάθε κίνδυνο...

Μία δημοσίευση πού θα σας γυρίσει αρκετές δεκαετίες πίσω,στην εποχή εκείνη πού τα «άγονα» λεωφορεία διάβεναν από τα χωριά μας.Μια δημοσίευση που αλιεύσαμε από τοπικό blog: dytikievritania.blogspot.gr
 Και θεωρήσαμε ότι αξίζει να την αναδημοσιεύσουμε...

Το αφιέρωμα μας σημερα περιλαμβάνει το ΚΤΕΛ Ευρυτανιας με τα λεωφορεια της εποχής εκείνης οπου οδηγοι και επιβάτες εκτελούσαν δρομολόγια κυριολεκτικά σε δύσβατους δρόμους αψηφώντας κακοκαιρίες,πλημμύρες,χιόνια,πάγους κλπ.Το αξιοσημείωτο είναι ότι τοτε δεν παραπονιόταν κανενας παρά τις τρομερές δυσκολίες της εποχής που η Ευρυτανία ήταν ένας άγονος νόμος .

Σίγουρα οι παλιοί θυμούνται και θα εχουν πολλές ιστορίες να μας πούνε περα και απο αυτές που εμείς έχουμε ακούσει.Και τι δεν κουβαλούσαν τα «καημενα’ λεωφορεία που εκτός απο επιβάτες φόρτωναν επανω σε αυτα οτι μπορούσε να φανταστεί ο καθένας.Οι φωτογραφίες που σας παραθέτουμε αποτυπώνουν τον τροπο ζωής με την συγκοινωνία της εποχής εκείνης όπου οι οδηγοι τους ηταν ήρωες στα ματια του κοσμου.Ονοματα ντόπιων όπως Σακαλης,Πετσας,Αυγερης,Λιασκος,Καγκαρας,Κουτρουμπας και πολλοί άλλοι έδιναν καθημερινή μαχη για να μεταφερθούν οι επιβάτες και στα πιο απομακρυσμένα χωρια.
Δειτε τις παρακάτω φωτο των κ.Αντρεα Παπαδήμου,Κωστα Καλογερά,Γρηγορη Φερρα,Κωστα Χαμπαιου,Λεωνιδα Κοπανου,Περικλή Ψυχογιού,Θεοδωρου Μπαλαουρα,συλλόγου απανταχού Προυσιωτων,Παναγιώτη Λιασκου,Γιώργο Παπακωνσταντινου,Γιάννη Καγκαρα και Θεοδωρου Κουτρουμπα.Οι περιοχές των φωτο ειναι Προύςο και δρόμο προς Προυσο,πλατεια Δυτικης Φραγκιστας,Καρπενησι,Κεραςοχωρι,ο λεγόμενος καρνάβαλος το 1960 απο Σιδηρα προς Άγιο Γεώργιο,στα χωρια του Απεραντιου,στα σύνορα του νομου και στα χωρια του Βαλτου,Καστανιά ακόμη να μπαίνουν και στα φερυ μποτ της λιμνης Κρεμαστων.Απολαυστε τις παρακάτω φωτό:

http://dytikievritania.blogspot.gr