Είναι καλοκαίρι, ο ήλιος ζεματάει στην κυριολεξία, τα τζιτζίκια τρελαμένα από την καλοκαιρινή λαύρα βουίζουν ασταμάτητα.
Αυτό όμως δεν πτόησε τον Γιάννη Αναγνωστόπουλο προτρέποντας μερικά από τα πιτσιρίκια του χωριού να τον ακολουθήσουν.Παίρνοντας μαζί τους λοιπόν τα απαραίτητα «εκστρατευτικά» εργαλεία και σύνεργα ακολούθησαν την διαδρομή για το όμορφο ποτάμι των ''Στενών''.
Εκεί τα πιτσιρίκια βούτηξαν στα δροσερά νερά του ποταμιού και παράλληλα ο Γιάννης τους εξηγούσε πως γινόταν το λεγόμενο «ψάρεμα του παρακλαδιού».
'' Όταν σε κάποιο κατάλληλο σημείο που στένευε το ποτάμι, έσκαβαν ένα παράλληλο ρυάκι στην αρχή αρκετά βαθύ και σιγά σιγά το ρήχαιναν. Μετά έφραζαν την παλιά κοίτη με καλαμωτές λίγο πριν την παράλληλη κοίτη. Και κτυπώντας με ξύλα ή τα χέρια τα ανάγκαζαν να παγιδευθούν στα ρηχά νερά του τεχνικού παρακλαδιού''.
Ο Γιάννης Αναγνωστόπουλος κοιτάζοντας τα παιδιά που έκαναν τις βουτιές στα δροσερά νερά του ποταμιού.....αναπόλησε τα δικά του ανέμελα παιδικά χρόνια που αν και φτωχικά ήταν γεμάτα ξενοιασιά και ζωντάνια.Θυμήθηκε τα παιδιά της δικής του γενιάς,τα γειτονόπουλα από τα Χιλιμούδια και απέναντι την ραχούλα.....
τον Στράτο Τ, τον Γιάννη Α,τον Λάζαρο και τον Τάκη Α,τον Λάμπρο τον Γιάννη τον Θύμιο τον Αρίστο και τον Φίλιππα Α,που μαζευόντουσαν όλοι μαζί μετά το μεσημεριανό αρμάθιασμα του καπνού με την βελόνα και πήγαιναν στα ρέματα για να στήσουν καλαμωτές και να μαζεψουν καβούρια στο ρεματάκι από τοποθεσία Γαβράκια προς Λουγκά και οι ποιο ριψοκίνδυνοι πήγαιναν να βουτήξουν μέσα στις δροσερές γρούσπες και πούντια (πηγάδια) που το καλοκαίρι τα χρησιμοποιούσαν για το πότισμα του καπνού,ο καλύτερος κολυμβητής ήταν ο Τάκης Α που έκανε επικίνδυνα μακροβούτια στα πηγάδια.
Οι ώρες περνούσαν γρήγορα και χωρίς καμιά ξεκούραση το απόγευμα τους έβρισκε ξανά στην
λάκα να μαζεύουν το καπνό.
Αναμνήσεις που τα παιδιά άκουγαν σαν παραμύθια.
'' Όταν σε κάποιο κατάλληλο σημείο που στένευε το ποτάμι, έσκαβαν ένα παράλληλο ρυάκι στην αρχή αρκετά βαθύ και σιγά σιγά το ρήχαιναν. Μετά έφραζαν την παλιά κοίτη με καλαμωτές λίγο πριν την παράλληλη κοίτη. Και κτυπώντας με ξύλα ή τα χέρια τα ανάγκαζαν να παγιδευθούν στα ρηχά νερά του τεχνικού παρακλαδιού''.Ο Γιάννης Αναγνωστόπουλος κοιτάζοντας τα παιδιά που έκαναν τις βουτιές στα δροσερά νερά του ποταμιού.....αναπόλησε τα δικά του ανέμελα παιδικά χρόνια που αν και φτωχικά ήταν γεμάτα ξενοιασιά και ζωντάνια.Θυμήθηκε τα παιδιά της δικής του γενιάς,τα γειτονόπουλα από τα Χιλιμούδια και απέναντι την ραχούλα.....
τον Στράτο Τ, τον Γιάννη Α,τον Λάζαρο και τον Τάκη Α,τον Λάμπρο τον Γιάννη τον Θύμιο τον Αρίστο και τον Φίλιππα Α,που μαζευόντουσαν όλοι μαζί μετά το μεσημεριανό αρμάθιασμα του καπνού με την βελόνα και πήγαιναν στα ρέματα για να στήσουν καλαμωτές και να μαζεψουν καβούρια στο ρεματάκι από τοποθεσία Γαβράκια προς Λουγκά και οι ποιο ριψοκίνδυνοι πήγαιναν να βουτήξουν μέσα στις δροσερές γρούσπες και πούντια (πηγάδια) που το καλοκαίρι τα χρησιμοποιούσαν για το πότισμα του καπνού,ο καλύτερος κολυμβητής ήταν ο Τάκης Α που έκανε επικίνδυνα μακροβούτια στα πηγάδια.
λάκα να μαζεύουν το καπνό.
Αναμνήσεις που τα παιδιά άκουγαν σαν παραμύθια.
Έτσι και τα παιδιά είχαν την τύχη να απολαύσουν μερικές στιγμές και ένα μοναδικό τοπίο, κάνοντας μπάνιο σε συνδυασμό με την πεζοπορία και το ψάρεμα στην πανέμορφη παρθένα φύση των ''ΣΤΕΝΩΝ''.
Ευχαριστούμε τον Α.Σ για τις υπέροχες φώτο που μας έστειλε....
Ευχαριστούμε τον Α.Σ για τις υπέροχες φώτο που μας έστειλε....
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου