Ποταμούλα:Πλήρης ημερών απεβίωσε ο Θεόδωρος Τσαρούχης.

 Σε ηλικία 93 ετών εκοιμήθη ο συγχωριανός μας Θεόδωρος Τσαρούχης.

φωτό αρχείου μας.

Γεννηθείς το 1931 έφυγε από κοντά μας χθες,ένας από τούς γηραιότερους που έζησαν για δεκαετίες στο χωριό μας.

Ο Θεόδωρος Τσαρούχης, γεννήθηκε  στην Αράχωβα Ναυπακτίας, αλλά επιστρέφοντας από την μακρινή Αυστραλία έζησε για το υπόλοιπο της ζωής του ,στην Ποταμούλα.

Μια φιγούρα, που θυμούνται οι περισσότεροι, καθώς η φωτογραφική μηχανή του ,τον καθιέρωσε ως φωτογράφο του χωριού.

Η νεκρώσιμος ακολουθία θα τελεστεί σήμερα Παρασκευή στις 18:30 στον Ιερό Ναό Αγ.Γεωργίου Ποταμούλας.

Η σωρός θα βρίσκεται από τις 18:00 στον ναό.

Αιωνία τού η μνήμη.

Ποταμούλα:16 Αυγούστου Παραδοσιακό Πανηγύρι στην πλατεία του χωριού μας!!

Οι Ποταμιώτες και όχι μόνο,θα ανταμώσουν την Παρασκευή 16 Αυγούστου για να απολαύσουν μια παραδοσιακή μουσική βραδιά.Πάσχα του καλοκαιριού όπως συνηθίζεται να λέγεται και εν μέσω αυτής της εορτής θα ηχήσει το κλαρίνο στην πλατεία του χωριού μας,μια νότα χαρούμενη και αισιόδοξη γεμάτη κέφι και χορό.

Ηχόχρωμα στο ρημαγμένο πια,Γυμνάσιο και Λύκειο Αγίου Βλασίου.(Φωτό)

Την Τετάρτη 7 Αυγούστου 2024 πραγματοποιήθηκε στα πλαίσια των εκδηλώσεων #elatodromenafestival η εβδομάδα αφιερωμένη στους μικρούς μας φίλους!

Το  ραντεβού δόθηκε στο πρώην Γυμνάσιο και σχολείο Αγίου Βλασίου και ήταν πραγματικά ένα δημιουργικό απόγευμα με δραστηριότητες αθλητικού και εικαστικού περιεχομένου ,με την παρουσία φυσικά της Νηπιαγωγού Αργυρώς  Ανδριοπούλου και η δασκάλα Ειρήνης Σκανδάλου οι οποίες ήταν οι δημιουργοί αυτής της όμορφης και καθόλα άρτιας διοργάνωσης, μετά από την πρόσκληση - πρόταση της προέδρου του πολιτιστικού Συλλόγου Αγίου Βλασίου κ. Καλλιρρόης Παπαγεωργίου.

Η αυλή του σχολείου στολίστηκε με χρώματα, χαμόγελα και παιδικές φωνές. Χοροί, τραγούδια και παιχνίδια νερού , αφήγηση παραμυθιών, κατασκευές κεράσματα,γέμισαν τον καλοκαιρινό αέρα με ενέργεια και κέφι.

Οι αναμνήσεις ξύπνησαν στις μνήμες των  μεγαλύτερων, καθώς το τέλος ενός κεφαλαίου έκλεισε με το Γυμνάσιο και Λύκειο Αγίου Βλασίου να ανήκει πια στο παρελθόν.

Σε όλο αυτό, συμμετείχαν και μικρά παιδιά από την Ποταμούλα.

Δείτε φωτογραφίες που μας εστάλησαν στο email.

Ποταμούλα: Πανηγυρικά εορτάστηκε το ξωκκλήσι του ΣΩΤΗΡΟΣ...

Δεσποτική εορτή, από τις μεγαλύτερες της Χριστιανοσύνης εορτάζεται κάθε χρόνο στις 6 Αυγούστου.Πολλοί πιστοί σήμερα από το χωριό και τους γύρω συνοικισμούς και χωριά ανηφόρισαν για το εξωκλήσι της Μεταμόρφωσης του Σωτήρος.

Είναι φυσικό, λοιπόν, με τη Μεταμόρφωση του Κυρίου να φωτίζεται και να δοξάζεται ολόκληρος ο κόσμος.

Να ευχηθούμε 

η Δεσποτική αυτή εορτής γίνει αιτία της εσωτερικής μας μεταμόρφωσης και ας φωτίσει τις σκοτεινές πτυχές της ψυχής μας με το φως της θείας χάριτος. Χρόνια πολλά και ευλογημένα.

Δείτε μερικές φωτογραφίες που μας στείλατε.

 

Ποταμούλα:Πανηγυρίζει το ξωκλήσι του ΣΩΤΗΡΑ,η ευλογία των σταφυλιών (φωτό)

 

Αύριο Τρίτη 6 Αυγούστου πανηγυρίζει το ομώνυμο εξωκλήσι της Μεταμόρφωσης του Σωτήρος,στο χωριό μας.Θα τελεστεί Όρθρος και πανηγυρική θεία λειτουργία.

Πανηγυρικά τελέστηκε ο εσπερινός μετ' αρτοκλασίας και ευλογία των σταφυλιών.

Η Έκκλησία κατά παλαιά συνήθεια ευλογούσε πάντοτε τον τρύγο και τα σταφύλια, την ημέρα της Μεταμόρφωσης του Σωτήρος .Σήμερα ο πατήρ Ευστάθιος ευλόγησε μαζί με την αρτοκλασία και τα σταφύλια που προσέφεραν οι πιστοί......

Δείτε φωτογραφίες, που μας έστειλε ο Θανάσης Κ.

Τα αξέχαστα καλοκαίρια των παιδικών μας χρόνων – Έπινες νερό από το λάστιχο, μέτραγες τα παγωτά και τα πόδια σου ήταν γεμάτα μελανιές.

 Γράφει η Δήμητρα Ζάρκου.

Λένε πως καταλαβαίνεις ότι μεγαλώνεις, από τις φορές που ανατρέχεις στο παρελθόν και σε αναμνήσεις παλιές. Μπορεί να είναι κι έτσι. Μπορεί, όμως, να είναι και η νοσταλγία που νιώθεις για κάτι πραγματικά όμορφο, αθώο, ανέμελο (ενίοτε και ριψοκίνδυνο) του τότε, που σήμερα λείπει. Κι αν έχεις παιδί, τότε οι διαφορές των δικών σου παιδικών χρόνων με των δικών του, είναι που σου φέρνουν μια μικρή μελαγχολία.

Ο κόσμος αλλάζει. Αυτά τα «μαραφέτια του διαβόλου» που έλεγε η γιαγιά μου κάθε τι καινούργιο τεχνολογικά που ερχόταν, έχουν γίνει πια αναπόσπαστο κομμάτι της καθημερινότητας των σημερινών παιδιών. Ο χρόνος που κυλάει και τρέχουν οι ενήλικες να τον προλάβουν, έχει συμπαρασύρει – αναγκαστικά σε κάποιες περιπτώσεις – και τα σημερινά παιδιά, που ακόμα και τα καλοκαίρια, την εποχή της ξεγνοιασιάς, ακολουθούν συγκεκριμένο πρόγραμμα και ωράριο.

Δημοτικό Σχολείο Ποταμούλας: Ο Δάσκαλος Σπύρος Αδάμης θυμάται..

 

Όταν υπάρχουν εκπαιδευτικοί με αγάπη και μεράκι,πάντα τα παιδιά είναι πρόθυμα να μάθουν και να αγαπήσουν το σχολείο και τα γράμματα.

Δεν υπάρχει αμφιβολία πως τα προηγούμενα χρόνια,από την αρχή οι μικροί μαθητές, προτού ακόμα μάθουν να συλλαβίζουν, εισάγονταν με τις πρώτες εικόνες στις τρεις κύριες αρχές-αξίες της εκπαίδευσης: οικογένεια, θρησκεία και πατρίδα.

Όπως  έπραττε και ο δάσκαλος κ. Αδάμης Σπύρος διδάσκοντας τότε τα λιγοστά παιδιά που απέμειναν στο Δημοτικό σχολείο Ποταμούλας, με πραγματικό ζήλο και αγάπη. 

Όπως αναφέρει στο potamoulanews, αναπολεί την σχολική χρονιά εκείνη του 2011 και νοσταλγεί τις όμορφες στιγμές, όπως μας αναφέρει και ο ίδιος:

Στο Δημοτικό Σχολείο Ποταμούλας ήμουν δάσκαλος την Σχολική χρονιά 2011,το οποίο ήταν διθέσιο.

Για 2 Μήνες περίπου περίμενα να έρθει η δασκάλα της άλλης αίθουσας και όντως, τελικά μια καταπληκτική αναπληρώτρια απο τον Έβρο η Ελένη Τσιτσιφύλα έκανε την εμφάνιση της και πράγματι η συνεργασία μας ήταν καθόλα δημιουργική και παραγωγική.

Μια όμορφη χρονιά με εκδρομές και δραστηριότητες εντός και εκτός της αίθουσας. Μαθήματα στην ύπαιθρο και εξορμήσεις με την συμμετοχή όλων των μαθητών και δασκάλων.

Γιορτές με παραδοσιακά δημοτικά τραγούδια και παραστάσεις που συμμετείχε θυμάμαι και ο ταχυδρόμος Τσιτσιβός  Γιώργος φορούσε την καπα του και έπαιζε με το ντέφι του, κλέφτικα και δημοτικά τραγούδια. (Βλέπε βίντεο παρακάτω).

Θυμάμαι τους Μαθητές εκείνης της χρονιάς:

Ήταν ο,Σοφρώνης Γιώργος ,ο Παπαθανάσης Κωνσταντίνος ,ο Βλαχογιάννης Κωνσταντίνος,ο Τσούνης Κωνσταντίνος , Ανδρώνης ,Γερνάς και άλλα παιδιά.

Ερχόντουσαν και μαθητές και απο Αμπέλια..Οργανώσαμε την   βιβλιοθήκη του σχολείου με πάνω από 200 βιβλία στην πίσω αίθουσα με προσωπική αγορά.

Το καιρό εκείνο ερωτευμένος γαρ ζωγραφίζω τοίχους και πόρτες.Δεν ξέρω αν διασώθηκαν .

Ήταν μια όμορφη  σχολική χρονιά, με τους καλούς μου μαθητές που τώρα πια θα βρίσκονται στην ηλικία που θα σπουδάζουν η θα εργάζονται κάπου.

Παιδιά καλά,με σεβασμό, προς τον δάσκαλο, υπάκουα και πραγματικά φιλότιμα.

Όπως και η συνεργασία μας επίσης ήταν άψογη,με τον εφημέριο του χωριού της Ποταμούλας πατήρ Ευστάθιο.

Σας ευχαριστώ πολύ!

Ξωκλήσι του Άη Λια:Το Βίντεο από την υπέροχη διοργάνωση του Συλλόγου Ποταμούλας.

 Μια όμορφη διοργάνωση πραγματοποιήθηκε από τον πολιτιστικό Σύλλογο Ποταμούλας (ο Άγιος Γεώργιος) το Σάββατο 20 Ιουλίου,στο ξωκλήσι του Άη Λιά στην θέση Παλιούρακια.

Ο κόσμος πολύς, απόλαυσαν το μαγευτικό τοπίο της λίμνης και τον δροσερό αέρα της.

Μετά το πέρας της θείας Λειτουργίας, ακολούθησε παραδοσιακό Γλέντι, που συνοδευόταν από κρύα αναψυκτικά, μπύρες και σουβλάκια.

Πριν την έναρξη,ο πρόεδρος του πολιτιστικού Συλλόγου Ποταμούλας Κώστας Αναγνωστόπουλος, ευχαρίστησε όλους όσους παρευρέθηκαν αλλά δεν παρέλειψε να αναφερθεί και σε όσους στήριξαν με τις χορηγίες τους και την βοήθεια τους την όλη προσπάθεια (απόσπασμα στο βίντεο που ακολουθεί).

Το κέφι η διάθεση κράτησε μέχρι τις απογευματινές σχεδόν ώρες...

Δείτε αποσπάσματα στο βίντεο από την ακολουθία που τέλεσε ο πατήρ Ευστάθιος,η ομιλία του προέδρου,ο χορός και φυσικά αρκετών φίλων που μίλησαν στον φακό.

Δυστυχώς η καθυστέρηση για την προβολή του βίντεο, ήταν ότι τα περισσότερα τραγούδια που ακούγονται περιοριζόταν από πνευματικά δικαιώματα και έτσι από μία ώρα που ήταν σχεδόν όλο το βίντεο,το περιορίσαμε στα 12 λεπτά διάρκειας με κάλυψη αρκετών τραγουδιών με μουσική υπόκρουση....για να καταφέρουμε τελικά να το ανεβάσουμε  you tube.

Αυτές οι απλές μα τόσο όμορφες διοργανώσεις, είναι αποτέλεσμα μερικών ανθρώπων , που διαθέτουν όρεξη και μεράκι και δίνουν μια νότα αισιοδοξίας, ότι υπάρχει ελπίδα ακόμη...να πάρει πολιτιστική ανάσα και πάλι το χωριό μας.

Χρειάζεται η βοήθεια και η στήριξη όλων εμάς, αλλά κυρίως των τοπικών φορέων που σίγουρα μπορούν αν υπάρχει βούληση να προσφέρουν τα μέγιστα.

Δείτε το αποσπασματικό βίντεο:

Ποταμούλα: Πανηγυρικά γιόρτασαν οι Ποταμιώτες τον Άη Λια ( φωτό).

 

Με κατάνυξη γιόρτασαν σήμερα οι Ποταμιώτες τον Αη Λιά, το ξωκλήσι που βρίσκεται στο ύψωμα «Παλιουράκια», όπως η παράδοση του Προφήτη απαιτεί.Ο κόσμος πολύς σήμερα ανηφόρισαν με τα Ι.Χ και αγροτικά αυτοκίνητα,αλλά και με τα πόδια για να πάρουν την ευλογία του Αγίου,αλλά και να αποζημιωθούν με το αγνάντεμα της πανέμορφης λίμνης και να γλεντήσουν,να χορέψουν και να απολαύσουν την άρτια διοργάνωση του Πολιτιστικού Συλλόγου Ποταμούλας.

Ο πρόεδρος του Πολιτιστικού Συλλόγου Κώστας Αναγνωστόπουλος και το Δ.Σ ευχαριστεί όλους και όλες που παρεβρέθηκαν πρώτα στο ξωκλήσι του Άη Λιά και μετά παρέμειναν κατακλύζοντας τον αύλειο χώρο του Ναού, διασκεδάζοντας....

Ακολουθεί πλούσιο φωτογραφικό υλικό:

Ποταμούλα:Αύριο πανηγυρίζει ο Άη-Λιάς.(Βίντεο.)

Αύριο πανηγυρίζει ο Άη-Λιάς...
Το γραφικό ξωκλήσι μέσα σε  ένα τοπίο πλούσιο σε φυσική ομορφιά..!!!
Το ξωκλήσι του Άη-Λιά ... δεσπόζει μέσα στο απαράμιλλο φυσικό κάλλος ....και βρίθει από άκρη σε άκρη από μια πανδαισία  χρωμάτων της πυκνής βλάστησης και της τεχνίτης λίμνης...
Ένα τοπίο... που στους πολλούς περνά απαρατήρητο!!!
Αύριο ευκαιρία είναι να το επισκεφθούμε...!!!

Ο πολιτιστικός Σύλλογος Ποταμούλας "ο Άγιος Γεώργιος" προσκαλεί.

 

Στο παρακάτω βίντεο θα διαπιστώσετε το λόγο που πρέπει να ανταποκριθείτε στο κάλεσμα του Συλλόγου:
Οι εικόνες μιλάνε από μόνες τους.

Μιχαήλ Ανδρώνης: Ένας "αφανής τοπικός ήρωας " (ΒΊΝΤΕΟ)

 Ο λόγος για τον μπάρμπα Μιχαήλ Ανδρώνη. 

Τον πρωτεργάτη του Α.Σ.Π  ΚΕΡΑΥΝΟΥ και παλαιό Πρόεδρο της ομάδας.

Από τα γενοφάσκια του, άνθρωπος της προσφοράς και ενεργός στα τοπικά δρώμενα του χωριού μας !!!
Δεκαετίες πριν 1978 νέο παλικάρι , σήμερα ογδόντα τέσσερα βρίσκονταν αποίκο εκεί στον χώρο που έδωσε όλο του το είναι, που έχτισε με ψυχή μια ομάδα που έως σήμερα ... είναι το ιστορικό τρόπαιο του χωριού μας!!!!

Μπάρμπα Μιχάλης Ανδρώνης, ένας άνθρωπος που ο δρόμος στο διάβα της ζωής του,δεν ήτανε στρωμένος με ροδοπέταλα.... Οι δοκιμασίες της ζωής δεν το έσπασαν, οι συγκυρίες και οι ασθένειες δεν λύγισαν το σώμα του.
Στέκει εκεί, όρθιος... αγέρωχος κοιτόντας μπροστά...!!! Απολαμβάνει και ζεί την κάθε στιγμή ,με αισιοδοξία και ελπίδα και μας μιλά γι'αυτό που χρόνια ολάκερα ξέρει καλά να διαβάζει... 

Να διαβάζει το  φίλμ του αγώνα !!!

Ένα παράδειγμα μίμησης,για μας τούς νεότερους.... γιατί λίγοι σαν τον μπάρμπα Μιχάλη, έδωσαν  σε αυτόν τον τόπο και δεν πήραν τίποτα ... 

γιατί γνωρίζαν καλά τι σημαίνει αυτό που σήμερα εκλείπει...

και ποιο είναι αυτό???

Η ανιδιοτελής προσφορά !!!!

Να υπογραμμίσω ότι το 2015 , ο τότε πρόεδροι του πολιτιστικού συλλόγου Ποταμούλας Μιχαήλ Μακρυπούλιας και του Αθλητικού συλλόγου Δημήτρης Ανδρώνης,τίμησαν τον Μπάρμπα Μιχάλη για την προσφορά του...με τιμητική πλακέτα!!!

Στο βίντεο που ακολουθεί,ο μπάρμπα Μιχάλης, μιλάει για το τότε και το σήμερα για την ζωή στο χωριό,για την δημιουργία της ομάδας και δεν κρύβει την λύπη του, που πλέον ο "Κεραυνός" έσβησε και το γήπεδο έχει πια γίνει ερείπιο.... Κάνοντας έκκληση στους αρμόδιους και όσους αγαπούν τον Σύλλογο,να δημιουργήσουν ξανά την ομάδα και να κάνουν λειτουργικό και πάλι τον κατεστραμμένο γήπεδο.

Δείτε το βίντεο του Potamoulanews 

1982:Η φωτογραφία με τους παίχτες του Κεραυνού Ποταμούλας

Οι παίχτες της ομάδας τού Α.Σ.Π ΚΕΡΑΥΝΟΎ Ποταμούλας το 1982 -83 ,μια φωτογραφία πού αλιεύσαμε από τον  προσωπικό λογαριασμό στο Facebook του φίλου μας 

Christopher Dalaperas 

Ο Χριστόφορος Νταλαπέρας παλαίμαχος ποδοσφαιριστής σε αρκετές ομάδες,άφησε το δικό τού στίγμα στο πέρασμα του και από την δική μας τοπική ομάδα του Κεραυνού.Κατάγεται από τα Αμπέλια Αγρινίου και ζει σχεδόν τριάντα χρόνια στην Αμερική και όπως ανέφερε η καρδιά του είναι εδώ στον τόπο πού γεννήθηκε και κάθε χρόνο προσπαθεί να επισκέπτεται το χωριό....

Στην φωτογραφία στέκει στην δεξιά πλευρά,του πρωτεργάτη και Προέδρου τότε του Κεραυνού κ.Μιχαήλ Ανδρώνη.

Ο κ. Νταλαπέρας μας αναφέρει όσα ονόματα θυμάται από τούς συμπαίκτες του.
Βαγγέλης Σαρασαβιδης Προπονητής   Ξέυγενης-Σβαρνιας-Κοντός-Λετας-Παπαθανάσης Γιάννης-Στάικος-Νταλαπερας -Ανδρωνης Μιχάλης Πρόεδρος
Κάτω από αριστερά:Μπαρμπακης-Σαράκης -Μαραντονα-Παπαθανάσης Γ-Γουρναρης-Γκεκας-Παπαθανάσης Σ.

Και από το αρχείο της ομάδας δύο πράξις από το Δ.Σ του Κεραυνού το 1979 και το 1981.

Ας ευχηθούμε σύντομα το κομμάτι αυτό της Ποταμιώτικης Ιστορίας να ζωντανέψει ξανά και να δώσει ανάσα στον ρημαγμένο τόπο μας, που όλα δείχνουν να συρρικνώνονται...

Ποταμούλα: «Ο μήνας που το μάζεμα ,του καπνού έγινε μια γλυκόπικρη ανάμνηση»

 Μήνας Ιούνιος ,τα καπνά πάνω στην "φωτιά"...
Το μάζεμα με γοργούς ρυθμούς...η οικογένεια υπ'ατμόν...
Εποχές του λιγότερου άγχους,των λιγότερων απαιτήσεων καί τής συγκεντρωμένης οικογένειας...

Ο μήνας Ιούνιος για μας,  που ζήσαμε στα ορεινά της Τριχωνίδας και για τους υπολοίπους στα δικά τους χωριά, είναι ένας μήνας συνυφασμένος με το μάζεμα ....

 Του καπνού!!!!

Οι περισσότεροι από εμάς θυμούνται και αρκετοί είναι αυτοί που καλλιεργούν ακόμη και σήμερα ποικιλίες καπνού.

Ας θυμηθούμε λοιπόν από το χρονοντούλαπο των παιδικών μας αναμνήσεων:

Χρόνια αξέχαστα, μα όχι με τόσο ευχάριστες αναμνήσεις για όσους από εμάς τα ζήσαμε.Γιατί όταν τελείωνε το σχολείο, αντί να αρχίζουν οι καλοκαιρινές διακοπές μας,ξεκινούσε η κουραστική περίοδος των καπνών.Από τις πρώτες πρωινές ώρες, ηχούσε στα αυτιά μας σα ξυπνητήρι η φωνή της μάνας...για να μας ξεπροβοδίσει στα χωράφια, όπου τελούνταν η ιεροτελεστία του καπνού!!!

Όσο σκληρά και αν ήταν,αναπολώ πολλές φορές αυτά τα χρόνια ,που στην τελική ήταν ωραία χρόνια...

Τότε μικροί μεγάλοι, όλοι στην μάχη για την καλύτερη δυνατή ποιότητα του καπνού...

Η πρωινή έγερση κάτι το σύνηθες για μας τους μικρούς που με την τσίμπλα στο μάτι,"εν ριπή οφθαλμού" βρισκόμασταν ανάμεσα στις "καπνόρζες",η πρωινή δροσιά μας ένιβε τα μούτρα και το στέγνωνε το "λιόκαμα", σκύβοντας να μαζέψουμε το χειρότερο για όλους ..πρώτο χέρι ....Η αγκαλιά μας, γέμιζε από τα φύλλα που με ευλάβεια βάζαμε στα χεράμια,ανάμεσα στα αυλάκια...και όταν πλησίαζε πια μεσημέρι σε χρόνο "ντε τε" τα κουβαλούσαμε στην πλάτη για να φτάσουν στον προορισμό του αρμαθιάσματος.

Η πολυπόθητη σκιά, ήταν μια παρήγορη πτυχή σε όλο αυτό το παιδικό μαρτύριο...  καθώς η βελόνα είχε περάσει σε δεύτερη μοίρα .Τυχερός αυτός που αναλάμβανε τον χειρισμό της μηχανής,εμείς θυμάμαι είχαμε την περιβόητη πράσινη tobacco.  "Ματσάζαν" τα φύλλα και η ιεροτελεστία του αρμαθιάσματος ξεκινούσε. Το κουβάρι,η πετονιά και η Άγκυρα έπαιζαν καθοριστικό ρόλο στην διαδικασία... Αν όλα κυλούσαν ομαλά τότε οι αρμάθες ήταν κατάλληλες να μπουν στην σειρά. Η μουσική υπόκρουση από το ραδιόφωνο, έδινε μια νότα χαρούμενη σε όλη αυτή την φάση ..οι αφιερώσεις έπαιρναν και έδιναν στον ραδιοφωνικό σταθμό που έπαιζε παλιά λαϊκά..Η συζήτηση για όλους και για όλα,οι περαστικοί χασομέρηδες , δημιουργούσαν μια αλλοίωση στο χρόνο και τα τσουβάλια έφταναν στην τελευταία αρμάθα... παρά το "απόκαμα" της κούρασης, δίναμε όλη μας την ενέργεια για να τελειώσουμε την συνηθισμένη τακτοποίηση... εγρήγορση για τους μεγάλους για να προλάβουν έστω μια ώρα ξεκούρασης και για μας τους μικρούς σβέλτη φυγή για ποδήλατο και καμώματα με τα υπόλοιπα παιδιά της γειτονιάς...ένας χρόνος τριών ωρών αχόρταγο παιχνίδι με γέλια και φωνές που ήταν για μας απόλαυση ,μα για εκείνους που προσπαθούσαν να αποκοιμηθούν και να ξαποστάσουν ένα συνήθες μαρτύριο. Ο χρόνος της τρίωρης περίπου παιδικής ανεμελιάς περνούσε τάχιστα και το ντύσιμο με τα ρούχα που μύριζε κόλλα από τσεμπέλι ήταν και πάλι πάνω μας...ο λίβας τις  απογευματινές ώρες ανυπόφορος. Μόνο τα τζιτζίκια είχαν επιλέξει να μας κάνουν συντροφιά και άλλα έντομα που έψαχναν δροσιά ανάμεσα στα φύλλα...

(Φραγκόσκαλα:Η φωτό από το 1978)

Λιάστρα με αρμάθες καπνού στα 1978 στην Φραγκόσκαλα Σαργιάδας. 

Πηγή της έγχρωμης διαφάνειας, το ψηφιακό αρχείο του Helwig Konrad στην Γερμανική Φωτοθήκη.

Κάποιος έμενε πίσω για να κουβαλήσει τις αρμάθες στην "λιάστρα η κρεβατίνα" ...με το καρότσι γεμάτο ως εκεί που τα χέρια μας άντεχαν και τα πόδια μας κατάφερναν να περπατήσουν...το τέντωμα της αρμάθας έως ότου πιάσει η αγκλίτσα στο επιθυμητό σημείο ήταν μια διαδικασία που απαιτούσε μερική προσπάθεια... γιατί αν κοβόταν τότε τα φύλλα έπρεπε να τα μαζεύεις ένα προς ένα...

Στο τέλος κάτω από τις χλωρές αρμάθες κρατούσε μια έντονη δροσιά που έκανε ευχάριστο το μάζεμα των φύλλων που έπρεπε να συλλεχθούν στο ακέραιο.

Το λουλούδι στη κορυφή, μια άλλη κουραστική διαδικασία, όταν έρχονταν η στιγμή να το τσακίσεις... Για λίγο παίζαμε με δαύτα όταν τις  φυσούσαμε σα μικρές "τρομπέτες" .....

Οι λάκες από τις πέντε το απόγευμα άρχιζαν να γεμίζουν από οικογένειες, μικροί μεγάλοι και γέροι,κατέφθαναν στο χωράφι νωρίτερα και άλλοι αργότερα που η δύση του ηλίου άρχιζε να σκιάζει κάπως... το ολιγόλεπτο διάλειμμα για δροσερό νερό και ένα λουκούμι ήταν βάλσαμο για την μέση που ως να πέσει το σούρουπο δεν σηκωνόταν....

Το βράδυ η διαδικασία,του αρμαθιάσματος φτου και απ'την αρχή...

Η ηχώ της Μαλκότσης (μηχανή ποτίσματος) σε συγχορδία με τον γδούπο της γαζομηχανής σκέπαζαν το βουητό από τα τριζόνια και την νυχτερινή μελωδία των βατράχων...

Αναμνήσεις που ίσως έχουν γλυκόπικρη γεύση,για εμάς τα παιδιά που τότε δεν νιώσαμε την έννοια των καλοκαιρινών διακοπών... Μα όμως ζήσαμε στο έπακρο, τον χρόνο που απέμεινε τα μεσημέρια και τις Κυριακές. Τις λίγες ημέρες αφότου πριν ξεκινήσουν τα σχολεία, από το πρωί ως το βράδυ βρισκόμασταν στις αλάνες και στις ραχούλες...

Στα χέρσα σήμερα χωράφια,η ζωή ήταν παρών με ανθρώπους της γειτονιάς, εκείνων των ανθρώπων που μέσα στο κατακαλόκαιρο δούλευαν  για να βγάλουν με τον ιδρώτα  το ψωμί τους...το ψωμί που μας μεγάλωσε, που με αυτό σπούδασε και  προίκα στα κορίτσια έφτιαξε.

Η ζωή μας είχε νόημα,τα παιδικά μας χρόνια είχαν χρώμα και ενδιαφέρον...οι γονείς παρακαλούσαν να γυρίσουμε στο σπίτι για να κοιμηθούμε το βράδυ .....

και σήμερα???

Σήμερα....Οι γονείς προσπαθούν με κάθε τρόπο,αν όχι όλοι αλλά οι περισσότεροι θαρρώ..να τα αποσπάσουν από τα κινητά , τάμπλετ και τηλεόραση...τα δωμάτια γεμάτα από παιχνίδια και βιβλία αλλά κανένα δεν ασχολείται πια με αυτά...οι αλάνες άδειες, οι παιδικές φωνές ανύπαρκτες...και εμείς απλοί θεατές σε ένα κόσμο ψηφιακό που τείνει να εξελιχθεί σε μάστιγα ...

Η κούραση της ημέρας τότε, αντικαθιστούσε η ψυχική γαλήνη που στις μέρες μας δυσεύρετη είναι...

Τα παιδιά άρχιζαν να ωριμάζουν και να παίζουν την ζωή στα δάχτυλα, ζώντας μέσα σε αυτή την κακουχία κατάφεραν να σταθούν στα πόδια τους και η στέρηση σε ελεύθερο χρόνο και χρημάτων τους έμαθε να εκτιμούν και να βιοπορίζονται.

Η τότε δια ζώσης επικοινωνία,στα χωράφια και στα σπίτια και καφενεία,  μετατράπηκε πλέον σε εξ αποστάσεως απομόνωση...με ένα μύνημα πια στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης..με ένα like η με μια ανακοίνωση.....η ένα πολυπόθητο στόρυ.

Δύσκολα τα χρόνια εκείνα με ασπρόμαυρο φόντο,μα γεμάτα ηχόχρωμα και θετική ενέργεια... 

Συντάκτης: Τσιτσιβός Χαράλαμπος (potamoula news)

Η όλο ξέγνοιαστες στιγμές στον λιγοστό ελεύθερο χρόνο,στην γειτονιά με τα ποδήλατα.