Χρόνια Πολλά ΕΛΛΗΝΕΣ....Χρόνια πολλά ΕΛΛΑΔΑ...

 Εορτάστηκε σήμερα η επέτειος του ΟΧΙ στην ΠΟΤΑΜΟΥΛΑ με περιορισμένη προσέλευση Χωριανών από άλλες χρονιές .

Έγινε κατάθεση στεφάνων από την τοπική αρχή το δημοτικό σχολείο και νηπιαγωγείο.Παιδιά από το χωριό  απήγγειλαν ποιήματα της Επετείου...στο τέλος κρατήθηκε το ενός λεπτού σιγής και τα παιδιά τραγούδησαν τον  Εθνικό μας Ύμνο.

Ο δάσκαλος κ. Κωστής μίλησε με ένα πύρινο και ιδιαίτερα πατριωτικό λόγο,που πραγματικά συγκίνησε όσους παρευρίσκονταν στον Ι.Ναό του Αγ.Γεωργίου.Αναφέρθηκε στην Επέτειο του ΟΧΙ και σε όσα διαδραματίστηκαν την εποχή εκείνη.

Όπως κάθε χρόνο έτσι και φέτος οι Έλληνες τιμούν όλους εκείνους που άφησαν τη βολή τους και έτρεξαν στα χιονισμένα βουνά της Αλβανίας για να πολεμήσουν και να υπερασπίσουν την τιμή και την αξιοπρέπεια της Πατρίδας μας. Τιμούν όλους εκείνους που με το αίμα τους έγραψαν άλλη μία λαμπρή σελίδα της Ιστορίας της Ελλάδας.

Και έδωσε έμφαση στα θαύματα και την βοήθεια πού παρείχε η Παναγία εκείνη την περίοδο της κατοχής.

Η Εκκλησία της Ελλάδος αποφάσισε, το 1952, η γιορτή της Αγίας Σκέπης από την 1η Οκτωβρίου να μεταφερθεί στις 28 Οκτωβρίου, με το αιτιολογικό ότι η Παναγία βοήθησε τον Ελληνικό Στρατό στον πόλεμο της Αλβανίας.

 Το τρισάγιο στο μνημείο των ηρώων...

 Ο Πρόεδρος της Δ.Δ Ποταμούλας

Ηλίας Τσούνης.

 Ο μαθητής του Δημοτικού σχολείου Φώτης Τσούνης απαγγέλλει ποίημα.

 Τα παιδάκια του νηπιαγωγείου καταθέτουν στεφάνι.

 Ο συγκινητικός διάλογος μεταξύ τού ιερέα του χωριού μας,του δασκάλου και του 90 χρόνου σήμερα μπάρμπα Γιάννη Τσούνη για τις εμπειρίες που έζησε την περίοδο της κατοχής....

 Η σημαιοφόρος του Δημοτικού σχολείου 

Δώρα Τσούνη.

 Στα καφενεία του χωριού ο παραδοσιακός καφές και η παρακολούθηση της παρέλασης.

ΧΡΌΝΙΑ ΠΟΛΛΆ σε όλους τους ΠΟΤΑΜΙΩΤΕΣ και φίλους του potamoula news....

Οι Ποταμιώτες στους Εθνικούς Αγώνες του 1940 - 44 (Ονόματα-Διηγήσεις).

 Μια επίκαιρη, λόγω της εθνικής γιορτής, ανάρτηση, αφιερωμένη στους Ποταμιώτες που πολέμησαν στο Αλβανικό μέτωπο, στα οχυρά Ρούπελ και στην Eθνική αντίσταση.

  

Ο αείμνηστος μπάρμπα Κώστας Αναγνωστόπουλος 91 ετών.

Κάθε φορά που μιλούσε για τον Ελληνοαλβανικό πόλεμο και για το Αντάρτικο αργότερα, τα μάτια του βουρκώναν. Ο χρόνος συνθηκολογούσε μαζί του και γύριζε πίσω στα χρόνια της δικής του νιότης με τις πικρές εκείνες αναμνήσεις που η κήρυξη του πολέμου, στις 28 Οκτωβρίου 1940,τον βρήκε έφηβο  να κουβαλάει με το γάιδαρό του ένα φορτίο καλαμπόκι και να το ανταλλάσσει με αλεύρι, κάπου κοντά στην Φραγκόσκαλα.

 Τότε καμιά δεκαπενταριά νέοι, από το Χωριό της Ποταμούλας είχαν επιστρατευθεί και έφευγαν για τα Γιάννενα, όπου χωρίστηκαν από τους επιτελείς ανάλογα με τις ανάγκες του στρατού.Μερικά από τα ονόματα όσων πολέμησαν την περίοδο της κατοχής σας τα παραθέτουμε όπως τα θυμόταν ο παππούς Κωνσταντής και εάν κάποιος γνωρίζει η θυμάται και άλλους παρακαλούμε να μας το αναφέρει.
Στους εθνικούς αγώνες, έλαβαν μέρος:
Παπά- Δημήτρης Ιωακείμ (Πολυβολητής-με δύο Παράσημα από τον Διοικητή τού λόχου του).
Τα αδέρφια Τσιτσιβός Θύμιος (Νιούλας), Τσιτσιβός Βασίλης και Τσιτσιβός Στράτος (Λοχίας).
Παπαθανάσης Κώστας (Τανάλιας),Λάμπρος Μπακογιάννης,
Φραγκούλης Ιωάννης.
Τα αδέρφια Παπαθάνασης Ιωάννης (Παστρογιάννης) και Τάσος Παπαθανάσης.
 Τα αδέρφια, Τάσος Τσούνης, Βαγγέλης Τσούνης ,Θανάσης Τσούνης .
, Σωτηρόπουλος Κώστας,
Ο στρατιώτης  Μπιτσικώκος Βλάσης του Ιωάννη

( Γεννήθηκε το 1906. Υπηρετούσε στο 40ο Σύνταγμα Ευζώνων, φονεύθηκε στη Μπολένα στις 14 Απριλίου1941).

Τσιτσιβός Σωτήριος (Έπεσε μαχόμενος τον Ιούλιο του 1944 στο στενωπό της οδικής αρτηρίας Αμφιλοχίας - Άρτας στο όρος Μακρυνόρος)
Μάλαινος Κώστας(Τσιαντής) Πεσόντας 1946-47 στην ορεινή Καστοριά .

   

Οι συνθήκες διαβίωσης στο μέτωπο ήταν άθλιες και οδυνηρές.  Καθημερινά έβγαζαν τα χιτώνια για να εξολοθρεύσουν τις ψείρες που τους βασάνιζαν ασταμάτητα. Βρασμένα σκέτα μακαρόνια ήταν το καθημερινό φαγητό των φαντάρων στην Κορυτσά, μεσημέρι – βράδυ που υπήρχε σε αφθονία χάρη στις γεμάτες ζυμαρικά αποθήκες την ηττημένων Ιταλών!
Άλλος φοβερός και τρομερός εχθρός, πού αποδεκάτισε το Ελληνικό Στράτευμα, ήταν τα κρυοπαγήματα.

Φώτο
(Ο λαϊκός τότε π.Δημήτριος Ιωακείμ με την σύζυγό του Πηνελόπη).
Το χιόνι δεν έλλειπε ποτέ, αλλά και τα χαρακώματα ήταν γεμάτα νερό. Το κρύο αυτό περόνιαζε τα κόκαλα, με αποτέλεσμα πολλοί να παθαίνουν κρυοπαγήματα, ένας εξ αυτών και ο λαϊκός τότε Παπα-Δημήτρης Ιωακείμ, που από θαύμα γλίτωσε τον ακρωτηριασμό.
Η μανία των Γερμανών έφτασε και στο δικό μας χωριό όταν το 1944 λεηλάτησαν και έκαψαν ταράτσες στα Γαβράκια και τα σπίτια του χωριού μας.

Οι κατακτητές δεν σταμάτησαν εκεί, βεβήλωσαν και έκαψαν  την Εκλησσία του Πολιούχου και προστάτη μας Αγίου  Γεωργίου. Από τη φωτιά γλίτωσαν τα Τσουνέικα και το σπίτι της Αλεξάνδρας Ανδρώνη (Τζαμίχαινας) και τα σπίτια της Λάττας.

          

Και μια μαρτυρία του Παπά Δημήτρη Ιωακείμ που βρήκαμε στην προσωπική Ιστοσελίδα του Πάπα Ηλία Υφαντή στο http://papailiasyfantis.wordpress.com/ και αναφέρει τα εξής:
Μνήμες φρίκης από τη γερμανική κατοχή.

Και διηγιόταν ο παπά-Δημήτρης Ιωακείμ το μαρτυρικό τέλος του γέρου Αριστείδη Τσιούμα, που καλούσε, απ’ το αντικρινό βουνό σε βοήθεια το γιο του, το Γιώργο , όπως το είδε απ’ το κρησφύγετό του, στο γειτονικό μας χωριό, την Ποταμούλα:

Ξάπλωσαν το γέροντα σ’ ένα αλώνι. Πλάκωσαν τα χέρια του και τα πόδια του με πέτρες. Τον σκέπασαν με άχυρα. Και τον έκαψαν ζωντανό. Κι ενώ οι σπαρακτικές κραυγές του ράγιζαν, όχι μόνο τις καρδιές, αλλά και τις πέτρες, οι «ιεραπόστολοι» του ναζισμού και της άριας φυλής διασκέδαζαν με το ανοσιούργημά τους.
Κατά δυστυχή συγκυρία, σε άλλο σημείο του χωριού μας, συνέλαβαν και δυό του γιους (το Νίκο και το Μήτσο), που τους τουφέκισαν.
Κι ύστερα τη γερόντισσα την Γιωργούλα Τσοβόλα. Που δεν μπορούσε να φύγει, όταν έκαψαν το χωριό, και την έκαψαν ζωντανή μέσα στο σπίτι της. Και τον άλλο γέροντα, τον Τάκη Πρατάρη, τον αλαφροΐσκιωτο, απ’ την Ποταμούλα. Που δεν καταλάβαινε τη λογική των κανιβάλων του Γ.΄ Ράιχ και κυκλοφορούσε ανέμελος ανάμεσά τους. Και που, για να του δώσουν να καταλάβει, τον εκτέλεσαν με τις λόγχες τους…
Κι ύστερα το αθώο παλικάρι (το Σωτηρόπουλο) απ’ τη Κυπάρισσο, που το υποπτεύθηκαν οι δικοί μας ως, δήθεν, κατάσκοπο. Επειδή, σαν παιδί, είχε την αφελή περιέργεια να ρωτάει τους αντάρτες για τις μάρκες των όπλων. Και που το πέθαναν δέρνοντάς το και ρίχνοντάς του λάδι καυτό και αλάτι, στις χαραγματιές, που του έκαναν στην πλάτη…
Και το Γάλλο, το Ζανό, που είχε λιποτακτήσει απ’ το γερμανικό στρατό. Και, που, για να διαφύγει τη σύλληψη απ’ τους Γερμανούς, πήδησε από μεγάλο ύψος και έπαθε ρήξη των σπλάχνων ή, κατ’ άλλους, πνευμονία. Για να πεθάνει τελικά στο σπίτι του μπάρμπα μου, στη Ραΐνα, και να ενταφιαστεί στο νεκροταφείο του χωριού μας.

TΙΜΗ ΚΑΙ ΔΟΞΑ ΣΤΟΥΣ ΗΡΩΕΣ ΤΟΥ 40'

Οι Ποταμιώτες στους Εθνικούς Αγώνες του 1940 - 44 (φώτο-Ονόματα-Διηγήσεις).

 Μια επίκαιρη, λόγω της εθνικής γιορτής, ανάρτηση, αφιερωμένη στους Ποταμιώτες που πολέμησαν στο Αλβανικό μέτωπο, στα οχυρά Ρούπελ και στην Eθνική αντίσταση.

  

Ο μπάρμπα Κώστας Αναγνωστόπουλος 92 ετών σήμερα και παρά τις κακουχίες της ζωής στέκει ακόμη ψυχικά αγέρωχος στο κρεβάτι της μοναξιάς.

Κάθε φορά που μιλάει για τον Ελληνοαλβανικό πόλεμο και για το Αντάρτικο αργότερα, τα μάτια του βουρκώνουν. Ο χρόνος συνθηκολόγησε μαζί του και γύρισε πίσω στα χρόνια της δικής του νιότης με τις πικρές εκείνες αναμνήσεις που η κήρυξη του πολέμου, στις 28 Οκτωβρίου 1940,τον βρήκε έφηβο  να κουβαλάει με το γάιδαρό του ένα φορτίο καλαμπόκι και να το ανταλλάσσει με αλεύρι, κάπου κοντά στην Φραγκόσκαλα.

58 Χρόνια μετά συναντήσαμε τον δάσκαλο πού πέρασε απ'το χωριό μας....

Βασίλειος Βάζος ο δάσκαλος πού πέρασε από το χωριό μας...το σχ. Έτος 1959 - 1960 στον συνοικισμό Κελανίτη,όπου εκεί ήταν ένα από τα τρία Δημοτικά σχολεία,πού αριθμούσε σε 28 μαθητές. Μετά από 58 χρόνια θυμάται και αναπολεί εκείνη την εποχή.Αφορμή στάθηκε μια ασπρόμαυρη φωτογραφία που είχε στο αρχείο τής η φίλη του Potamoula News συγγραφέας, δημοσιογραφος και διαχειρίστρια του site www.omorfigeitonia.gr, Σοφία Τριανταφύλλου"
με τους μαθητές τού Δημοτικού σχολείου στον συνοικισμό τού χωριού μας στον Κελανίτη.

Επικοινώνησε λοιπόν μαζί μας, αναφέροντας τα εξής: 

 «Στη φωτογραφία βλέπουμε τον καισαριανιώτη δάσκαλο κ. Βασίλη Βάζο, το 1960 στο Αγρίνιο (Κοινότητα Ποταμούλα). Παρατηρήστε τα πρόσωπα των παιδιών αλλά και τα ρούχα που φορούν.

Άραγε ποιά να ήταν η πορεία της ζωής τους; τι να απέγιναν;».

Και αυτό ήταν μόνο η αρχή...

Ψάξαμε και βρήκαμε τον δάσκαλο κ.Βάζο και η διαδικτυακή συνάντηση μας τον έφερε ξανά στον τόπο πού αγάπησε και τον αγάπησαν,στον συνοικισμό τού Κελανίτη.Στο πρώτο αντίκρυσμα με το χωριό μας,από τις φωτογραφίες πού στείλαμε,ο 84 χρόνος σήμερα Βασίλειος Βάζος δεν έκρυψε την συγκίνησή τού....
Μονολεκτικά απάντησε: «Με συγκινήσατε....Ευχαριστώ πολύ».
Γεννήθηκε (1 Ιουνίου 1933) και μεγάλωσε στην Καισαριανή,υπηρέτησε από το 1959 -1986 στα δημοτικά σχολεία, της Μακεδονίας,Αγρίνιο (Κελανίτης) Κιάτο,Πόρο,Αίγινα,Πειραιά,Καισαριανή και Βύρωνα.Παντρεμένος με την Μαρία Βάζου,απέκτησαν δύο κόρες.

Νεαρός τότε στην ηλικία των 26 ετών,θυμάται με νοσταλγία εκείνη την υπέροχη χρονιά πού έμεινε ανεξίτηλα χαραγμένη στην σκέψη και την καρδιά του.

Μας έγραψε λοιπόν ο κ. Βάζος:

«Υπηρέτησα τό σχολ.΄ετος 1959-1960 στό Δημοτικό Σχολειο του Κελανίτη,πού ανήκε στην κοινότητα Ποταμούλας.Στόν Ιερό Ναό τής Κοινότητας Ποταμούλας,υπηρετούσε ο σεβάσμιος Παπα-Δημήτρης Ιωακείμ.
Θυμάμαι από τή Κοινότητά σας τό παντοπωλείο τού Πάστρα.Στήν Συνοικία τού Κελανίτη ζούσε η οικογένεια Καφρίτσα,πού διατηρούσε  παντοπωλείο καί αλευρόμυλο.Λέγονταν Μιλτιάδης καί η γυναίκα του Σταυρούλα.Παιδιά τους ο Αντώνης,ο Χριστόφορος καί άλλοι. Θυμάμαι επίσης τις οικογένειες τού Ταξιάρχη και τού Μιχάλη τού Βαγενά,πού έψελνε στο αναλόγιο.Δεν ξεχνώ την οικογένεια τού Κώστα Μπιτσικώκου,μέ 12 παιδιά και του Γιώργου Γκούστα,μέ παιδιά στήν Αμερική,τού Βαρελά καί άλλοι.Θά ψ'αξω νά βρώ φωτογραφίες.Τιμή μου πού αλληλογραφήσαμε.Καλό κουράγιο γιά τήν εφημερίδα σας.
Μέ τιμή.
Βάζος Βασίλειος».

Ο δάσκαλος κύριος Βάζος,εξέφρασε την επιθυμία να μάθουμε νέα για τούς μαθητές τού και να μεταφέρουμε σε όλους τις εγκάρδιες ευχές του.
Ευχαριστούμε θερμά την φίλη μας Σοφία Τριανταφύλλου,πού μας έδωσε την ευκαιρία
να γνωρίσουμε και εμείς οι νεότεροι έναν πραγματικά αξιοσέβαστο άνθρωπο,αλλά και να θυμηθούν οι παλαιότεροι και οι μαθητές του τον δάσκαλο τούς.

Πλήρες ημερών απεβίωσε η Δέσποινα Πρατάρη...

Απεβίωσε χθές σε ηλικία 97 ετών η συγχωριανή μας Δέσποινα Πρατάρη του Κων/νου,η Νεκρώσιμος Ακολουθία θα ψαλλεί στο ιερό ναό του Αγίου Γεωργίου Ποταμούλας στις 03:30 μμ.

Οι συγγενείς τα τέκνα και τα εγγόνια.