Μηχανή αρμαθιάσματος,ένα εργαλείο πολύτιμο!!! Που κάποτε έθρεψε οικογένειες, έφτιαξε προίκες κοριτσιών και σπούδασε παιδιά!!!
Σήμερα ο κυρ Αντρέας Παπαθανάσης, μας γύρισε αρκετά χρόνια πίσω.Καθώς τέτοια εποχή , είχε ήδη ξεκινήσει η καλλιέργεια του καπνού και
οι λάκες ήταν καταπράσινες!
Χρόνια αξέχαστα,μα όχι με τόσο ευχάριστες αναμνήσεις για όσους από εμάς τα ζήσαμε.
Γιατί όταν τελείωνε το σχολείο, αντί να αρχίζουν οι καλοκαιρινές διακοπές μας,ξεκινούσε η κουραστική περίοδος των καπνών.
Από τις πρώτες πρωινές ώρες, ηχούσε στα αυτιά μας σα ξυπνητήρι η φωνή της μάνας...για να μας ξεπροβοδίσει στα χωράφια, όπου τελούνταν η ιεροτελεστία του καπνού!!!
Όσο σκληρά και αν ήταν,αναπολώ πολλές φορές αυτά τα χρόνια ,που στην τελική ήταν ωραία χρόνια !
Και ηχούν στα αυτιά μου ,τα λόγια του ποιητη Κώστα Κρυστάλλη:
"Καλότυχοι μου χωρικοί
Ζηλεύω την ζωή σας
Την απλοϊκή σας την ζωή
Πώχει περίσσιες χάρες".
Αυτή την απλοική ζωή βιώσαμε και εμείς αρκετά χρόνια και η γενιά του κυρ Ανδρέα ακόμα περισσότερο.
Μια ζωή πολύ σκληρή γιατί είχε να κάνει με την καλλιέργεια του καπνού...Παρ΄ όλη την τόση κούραση, την πολύωρη εργασία και την ταλαιπωρία, αισθανόμασταν όμως τόση ευχαρίστηση, τόση γαλήνη που μέχρι σήμερα δεν την έχω αισθανθεί.
Αναλογίζομαι πολλές φορές στις μέρες μας , που οι άνθρωποι έχουν τόσες ανέσεις δεν νιώθουν όμως αυτη την γαλήνη, την ψυχική ηρεμία που νιώθαμε εμείς. Κάτι που ζήλεψε κι ο ποιητής γιατί ίσως κάποιο βράδυ συνάντησε μερικούς από μας να γυρίζουν από τα κτήματα καθώς η κούραση και το λιοπύρι ήταν αναπόφευκτα στη ζωή όσων δούλευαν,τα πρόσωπα όμως όλων ήταν γαλήνια,γεμάτα ζωντάνια και χαμόγελο.
Αυτή η γαλήνια έκφραση δεν μπορεί να συγκριθεί με τίποτα και να μετρηθεί με κανέναν τρόπο.
Θυμάται και αναπολεί τις όμορφες στιγμές ο κυρ Αντρέας Παπαθανάσης... καθώς κοιτάζει την μηχανή αρμαθιάσματος,τον στεναγμό του σκεπάζει ο λυγμός ,καθώς αναρωτιέται πως πέρασαν τα χρόνια..??
Για πολλά χρόνια κοινοτάρχης Ποταμούλας, γνωρίζει το χωριό πιθαμή προς πιθαμή , και αυτό το χωριό το βλέπει τώρα να αργοσβίνει!
Βλέπει πως ο τόπος ρήμαξε.Γιατί τότε πόσο κόσμο συναντούσε κανείς, στα χέρσα και έρημα σήμερα χωράφια?
Ευχαριστώ τον Ποταμούλα Εξωραϊστικός Πολιτιστικός Σύλλογος για την φωτό.
#potamoula_maits
Σήμερα ο κυρ Αντρέας Παπαθανάσης, μας γύρισε αρκετά χρόνια πίσω.Καθώς τέτοια εποχή , είχε ήδη ξεκινήσει η καλλιέργεια του καπνού και
οι λάκες ήταν καταπράσινες!
Χρόνια αξέχαστα,μα όχι με τόσο ευχάριστες αναμνήσεις για όσους από εμάς τα ζήσαμε.
Γιατί όταν τελείωνε το σχολείο, αντί να αρχίζουν οι καλοκαιρινές διακοπές μας,ξεκινούσε η κουραστική περίοδος των καπνών.
Από τις πρώτες πρωινές ώρες, ηχούσε στα αυτιά μας σα ξυπνητήρι η φωνή της μάνας...για να μας ξεπροβοδίσει στα χωράφια, όπου τελούνταν η ιεροτελεστία του καπνού!!!
Όσο σκληρά και αν ήταν,αναπολώ πολλές φορές αυτά τα χρόνια ,που στην τελική ήταν ωραία χρόνια !
Και ηχούν στα αυτιά μου ,τα λόγια του ποιητη Κώστα Κρυστάλλη:
"Καλότυχοι μου χωρικοί
Ζηλεύω την ζωή σας
Την απλοϊκή σας την ζωή
Πώχει περίσσιες χάρες".
Αυτή την απλοική ζωή βιώσαμε και εμείς αρκετά χρόνια και η γενιά του κυρ Ανδρέα ακόμα περισσότερο.
Μια ζωή πολύ σκληρή γιατί είχε να κάνει με την καλλιέργεια του καπνού...Παρ΄ όλη την τόση κούραση, την πολύωρη εργασία και την ταλαιπωρία, αισθανόμασταν όμως τόση ευχαρίστηση, τόση γαλήνη που μέχρι σήμερα δεν την έχω αισθανθεί.
Αναλογίζομαι πολλές φορές στις μέρες μας , που οι άνθρωποι έχουν τόσες ανέσεις δεν νιώθουν όμως αυτη την γαλήνη, την ψυχική ηρεμία που νιώθαμε εμείς. Κάτι που ζήλεψε κι ο ποιητής γιατί ίσως κάποιο βράδυ συνάντησε μερικούς από μας να γυρίζουν από τα κτήματα καθώς η κούραση και το λιοπύρι ήταν αναπόφευκτα στη ζωή όσων δούλευαν,τα πρόσωπα όμως όλων ήταν γαλήνια,γεμάτα ζωντάνια και χαμόγελο.
Αυτή η γαλήνια έκφραση δεν μπορεί να συγκριθεί με τίποτα και να μετρηθεί με κανέναν τρόπο.
Θυμάται και αναπολεί τις όμορφες στιγμές ο κυρ Αντρέας Παπαθανάσης... καθώς κοιτάζει την μηχανή αρμαθιάσματος,τον στεναγμό του σκεπάζει ο λυγμός ,καθώς αναρωτιέται πως πέρασαν τα χρόνια..??
Για πολλά χρόνια κοινοτάρχης Ποταμούλας, γνωρίζει το χωριό πιθαμή προς πιθαμή , και αυτό το χωριό το βλέπει τώρα να αργοσβίνει!
Βλέπει πως ο τόπος ρήμαξε.Γιατί τότε πόσο κόσμο συναντούσε κανείς, στα χέρσα και έρημα σήμερα χωράφια?
Ευχαριστώ τον Ποταμούλα Εξωραϊστικός Πολιτιστικός Σύλλογος για την φωτό.
#potamoula_maits
https://www.instagram.com/p/CBDuieOg-sZ/?igshid=1al8oq2b4v4y3
7 σχόλια:
Αρε χρόνια και ζαμάνια
Σαν χθες μου φαίνεται όταν ξημερώματα με έβαζαν στο καρότσι οικοδομής και πηγαίναμε για καπνά !
Μετά την περισυλλογή με τις μεγάλες βελόνες και τους σπάγκους ξεκινούσε το αρμαθιασμα !
Αξέχαστα και υπέροχα παιδικά χρόνια στην ποταμουλα , ήμουν τυχερός που έζησα τόσο σπουδαίο σχολείο ...
Κώστας Παπαϊωάννου Facebook
Περασμένα ..αλλά όχι ξεχασμένα. .εξαιτίας του καπνού. .γίναμε όλοι..ΚΑΠΝΌΣ...και φύγαμε..όπου φύγει φύγει. .για κάτι καλυτερο
Xristos liagas
Γλυκοπικρες αναμνήσεις ..ανέμελα χρονια...αγνά...με πολύ κούραση όμως...Τότε όλα τα παιδιά ήταν εργάτες...Και μάλιστα χωρίς βαρέα και ανθυγιεινά!!!!Γιατί λέμε σήμερα για το Μπαγκλαντές ή την Ινδία και λοιπές χώρες που δουλεύουν τα παιδιά με αμοιβή 1 δολλάριο την ημέρα!!!!Τι γινόταν στην Ελλάδα το 60 70 80!!!!!!!
Georgia mpitsikokou Facebook
Τη πω για τα κάπνα τα λόγια είναι περιττά Ολη η οικογένεια δούλευε στα κάπνα από επτά χρονών και άνω δουλεύανε στο αρμαδιασμα με την βελόνα πόσες φορές τριπαγα τα δάκτυλα μου και έτρεχε το αίμα μετά βγήκαν η μηχανές αυτές και τότες καπος καλητερα Την μηχανή αυτή την έχω ακόμα στην Αποθήκη και είναι σαν καινούρια Βέβαια κουραζωμασταν αρκετά Ωραία χρόνια εκείνα
Κώστας Μπακογιάννης
Ήταν η οικογένεια μαζεμένη.
Τα γυναικόπαιδα απασχολούνταν , συνδράμοντας με πρόγραμμα στο νοικοκυριό
το οποίο έβγαζε τις υποχρεώσεις του.
Τα παιδιά μάθαιναν από μικρά πώς βγαίνει ο επιούσιος καί ώριμα έβγαιναν στην κοινωνία.
Μάθαιναν την υπακοή καί τό σεβασμό , στους γονείς καί τούς μεγαλύτερους....
Τώρα τα "μορφώνει" το κινητό η καφετέρια καί τό fast food....
Μακάρι να γύριζε ο χρόνος πίσω.......ο μπάρμπα Ανδρέας,
μέσα από την ωραία φωτογραφία , γίνεται αφορμή γιά συγγραφή ολόκληρου βιβλίου.......
Ακούστε κάτι παιδιά, το χωριό δεν άδειασε μόνο λόγω του ότι η ζωή ήταν σκληρή. Αδειασε γιατί δυστυχώς ο κοινονικός περίγυρος ήταν πολύ σκληρός και για αυτό ο κάθε ένας υα πρέπει να κάνει την αυτοκριτική του, ειδικά της ηλικίας του μπαρμπα Ανδρέα και του μπάρμπα Γιώργου.
Αμήν
Δημοσίευση σχολίου