Όταν ο Ιησούς πήρε το φραγγέλιο, κατατρόπωσε τους εμπόρους και τους πωλούντας και επέβαλε την αρμόζουσα τάξη. Πολλοί είναι αυτοί που σήμερα αναρωτιούνται, που οδηγείτε ή κατάσταση, χωρίς πνευματικό προσανατολισμό και δίχως πυξίδα το σκάφος της εκκλησίας δείχνει ακυβέρνητο.
Οι λόγοι των όσων τον θείο λόγο κηρύττουν,δεν έχει απήχηση και κυρίως δεν αγγίζει τις ευαίσθητες πνευματικές χορδές.
Ως "Ζαγχαίοι" αναζητούμε εκείνο το πατρικό αλλά συνάμα ελεγκτικό βλέμμα του (Ναζωραίου ) που προκαλεί εσωτερική αναστάτωση, συνειδησιακό συγκλονισμό, όπως και στον Ζακχαίο , καθώς η ψυχή του πλημμύρισε από χαρά διότι αυτή η εγγύτητα του Χριστού τον ενέπνευσε. Και επειδή ο Θεός «καίτοι γε οὐκ ἀμάρτυρον ἑαυτὸν ἀφῆκεν ἀγαθοποιῶν» (Πράξεις Αποστόλων, ιδ΄, 17).
Αναρωτιέται κανείς,αν σήμερα ο Ιησούς ερχόταν στην Γη αυτή, της αποστασίας θα φερόταν ακριβώς το ίδιο;
Ζούμε στην εποχή, που κανείς δεν αναφέρεται σε αυτή την στιγμή τού Χριστού που, από Υιός της Αγάπης , έρχεται και ως Υιός της δικαιοσύνης και αποτυπώνεται μέσα από την αντίδραση του,όταν αντικρίζει την κατάντια στον αύλειο χώρο του Ναού.
Ο Ιησούς μπήκε στο ναό του Θεού κι έδιωξε όλους αυτούς που πουλούσαν και αγόραζαν και πάταξε τα τραπέζια των αργυραμοιβών .
Και τους είπε:
«Η Γραφή λέει:Ο οίκος μου πρέπει να είναι οίκος προσευχής,εσείς όμως τον κάνατε σπήλαιο ληστών».
Πώς ένας Διδάσκαλος που κήρυξε την ταπείνωση, την συγχωριτικότητα και την αγάπη, συμπεριφέρεται με τόση βιαιότητα και μάλιστα ο ίδιος κατασκευάζει ένα πρόχειρο φραγγέλιο (μαστίγιο) και να τους εκδιώκει; Τι να θέλει άραγε να δείξει ο Χριστός με αυτή την πράξη Του; Η απάντηση κρύβεται στα λόγια Του:
«Μην κάνετε τον οίκο του Πατέρα μου κέντρο εμπορίου».
Αλήθεια πόσο επίκαιρο?
Ο Ιησούς διαχρονικά μας προτρέπει : Μὴ θησαυρίζετε ὑμῖν θησαυροὺς ἐπὶ τῆς γῆς, ὅπου σὴς καὶ βρῶσις ἀφανίζει, καὶ ὅπου κλέπται διαρύσσουσι καὶ κλέπτουσι· θησαυρίζετε δὲ ὑμῖν θησαυροὺς ἐν οὐρανῷ, ὅπου οὔτε σὴς οὔτε βρῶσις ἀφανίζει, καὶ ὅπου κλέπται οὐ διορύσσουσιν οὐδὲ κλέπτουσιν· ὅπου γάρ ἐστιν ὁ θησαυρὸς ὑμῶν, ἐκεῖ ἔσται καὶ ἡ καρδία ὑμῶν. Ματθαίος, στ΄, 19-21).
Πόσο μας αγγίζει σήμερα αυτή η προτροπή?
Κλήρος και λαός,σε μια πορεία που δεν συνάδει με την εποχή του Ναζωραίου.
Ο Χριστός είπε: «πωλήσατε τὰ ὑπάρχοντα ὑμῶν καὶ δότε ἐλεημοσύνην. ποιήσατε ἑαυτοῖς βαλάντια μὴ παλαιούμενα, θησαυρὸν ἀνέκλειπτον ἐν τοῖς οὐρανοῖς ὅπου κλέπτης οὐκ ἐγγίζει οὐδὲ σὴς διαφθείρει· ὅπου γάρ ἐστιν ὁ θησαυρὸς ὑμῶν, ἐκεῖ καὶ ἡ καρδία ὑμῶν ἔσται.» (Λουκάς, ιβ΄, 33-34)
Σήμερα ποιός από εμάς θα το έπραττε?
Πόσο ξένοι είμαστε για να προσεγγίσουμε βήμα-βήμα και νοερά την πορεία του Χριστού μας προς το Γολγοθά και να βιώσουμε στην καρδιά μας τη σταύρωση και την Ανάσταση που είναι το κορυφαίο γεγονός της Ορθοδοξίας μας....?
Μακάρι η αγωνία να ήτο το ίδιο για όλους , κληρικούς και λαϊκούς... αγωνία για το "μη μείνωμεν, έξω του Νυμφώνος Χριστού".
Καθώς ζούμε σε μια άλλη πνευματική διάσταση, εκείνη της κουλτούρας και της θεωρίας.
Εμείς επιδερμικά μέτοχοι πορευόμαστε στο θείο πάθος και ως απλοί θεατές γευόμαστε το μέγα της Αναστάσεως μύνημα.
Τα αναλόγια αυτή την εβδομάδα,σφίζουν από καλλικέλαδους ιεροψάλτες που υπερβολικά τονίζουν το πόσο δεξιοτέχνες είναι στης μουσικής το κέντημα....
Δίχως κατάνυξη και ευλάβειας άγγιγμα, που απλά ηχεί στα αυτιά μας ,σα μια απόκοσμη μελωδία.Ιερείς ουκ ολίγοι ,που με τις χρυσό ύφαντες στολές τους , επιδεικνύουν και αυτό- προβάλλονται στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης με live ιστορίες και selfie και φωτοστιγμές από την Αγία τράπεζα,λες και είναι τηλεαστέρες και το ιερό θυσιαστήριο θεατρική σκηνή.Και οι δισκοφορίες σε ρόλο κομπάρσου,αλλά «Η φιλοχρημοσύνη μήτηρ κακότητος απάσης»., ενώ ο Απ Παύλος: «Ρίζα γαρ πάντων των κακών εστιν η φιλαργυρία» (Παύλος, Α΄ επιστ. προς Τιμόθεον, στ΄, 10)
Όλοι αυτοί χωρίς αιδώ ψέλνουν το τροπάριο:
«Ὅτε οἱ ἔνδοξοι μαθηταί ἐν τῷ νιπτῆρι τοῦ δείπνου ἐφωτίζοντο, τότε Ἰούδας ὁ δυσσεβής, φιλαργυρίαν νοσήσας, ἐσκοτίζετο· καί ἀνόμοις κριταῖς σέ τόν δίκαιον κριτήν παραδίδωσι. Βλέπε, χρημάτων ἐραστά, τόν διά ταῦτα ἀγχόνῃ χρησάμενον· φεῦγε ἀκόρεστον ψυχήν τήν διδασκάλῳ τοιαῦτα τολμήσασαν. Ὁ περί πάντας ἀγαθός, Κύριε, δόξα σοι».
Αν κατέβαινε στη γη σήμερα ο Ιησούς θα επαναλάμβανε τα ίδια λόγια :«Ουαί δε υμίν υποκριταί…» και με το φραγγέλιο θα έδιωχνε πολλούς, που έκαναν την εκκλησία του οίκο εμπορίου.
Ο Απ. Παύλος ρωτάει: «οὐκ οἴδατε ὅτι ναὸς τοῦ Θεοῦ ἐστέ, καὶ τὸ Πνεῦμα τοῦ Θεοῦ οἰκεῖ ἐν ὑμῖν;» (Παύλου Α´ επ. προς Κορινθίους, γ´ 16-17). Ναός Θεού είμαστε και μέσα μας οικεί το Πνεύμα Του! Κι όμως, αυτό τον ναό τον κάναμε οίκο εμπορίου και επίδειξης...
Κυρίως τις ημέρες της κορύφωσης του Θείου Δράματος και της Ζωηφόρου Αναστάσεως, προσέρχομαστε στους ναούς μόνο και μόνο για μια εθιμοτυπική επίσκεψη,με δόση αδιαφορίας .
Αλήθεια, από πόσο μακριά ατενίζουμε τον Γολγοθά και πόσο ανίκανοι ήμαστε να γίνουμε συνοδοιπόροι στο θείο δράμα?
Κουφοί στο άγγελμα της Αναστάσεως, παρασυρόμενοι στην τύρβη της εορταστικής αυτής αφασίας, που κάθε άλλο επισκιάζει την βίωση αυτής.Ποια καρδιά δεν λυγίζει την ημέρα αυτή μπροστά στη φρικτή και ανείπωτη θεοκτονία;
Ποια μάτια δε βουρκώνουν στο αντίκρισμα του γλυκύτατου Εσταυρωμένου;
Σήμερον κρεμάται επί ξύλου...
και για ακόμη μια φορά η ανυπέρβλητη αγάπη του Θεού δεν έχει όρια,δεν έχει σύνορα... όλα τα ξεχνά και μας καλεί κοντά του, δίνοντας μας πνευματική δύναμη να τον ακολουθήσουμε μαζί του στον Γολγοθά. Να σύρουμε τον Σταυρό των δικών μας αμαρτημάτων , που ταλανίζει το είναι μας.
Μέσα στο λυγμό της λύπης μας , ψιθυρίζει η ύπαρξής μας «τί ἀνταποδώσωμεν τῷ Κυρίω περὶ πάντων ὧν ἀνταπέδωκεν ἡμῖν»;
Μήν αφεθουμε σε συναισθήματα συγκίνησης και λύπης για τον Έσταυρωμένο, αλλά να λυπηθούμε για τις αμαρτίες μας . Όπως αναφέρει στο Κατά Λουκάν 23,28-31:Καθώς ο Iησούς στράφηκε προς αυτές είπε: «Θυγατέρες τής Iερουσαλήμ, να μη κλαίτε για μένα, αλλά για τον εαυτό σας να κλαίτε, και για τα παιδιά σας ».
Ας προσπαθήσουμε ο καθένας προσωπικά να τον μιμηθούμε ανάλογα με το μέτρο της πίστεως και της αγάπης που έχουμε και βιώνει ξεχωριστά ο καθένας μέσα του.
Καλή Αγία Εβδομάδα και Καλή Ανάσταση
Τσιτσιβός Χαράλαμπος
Συντάκτης- αρθρογράφος (potamoulanews)