Ποίημα potamoula maits "Ποταμούλα το χωριό μου"

Όσοι από εμάς βρίσκονται  μακριά από το αγαπημένο χωριό τους, δεν έσβησε στιγμή η αγάπη, η νοσταλγία, η θύμηση της πατρικής γης. Εκείνη  τη ζεστασιά του πατρικού σπιτιού ,που δύσκολα μπορεί να αψηφήσει ο νους. Ιερές μορφές , σεβάσμιες του γέρου πατέρα και της γριάς μάνας  , πού τα αδύναμα πλέον χέρια τούς , είναι μια στοργική φιλόξενη αγκαλιά που χωράει όλη την ύπαρξή σου. Πρόσωπα αγαπημένα και προσφιλή των αδελφών, συγγενών,φίλων και χωριανών... Συνοδοιπόροι στο διάβα των παιδικών χρόνων, μια ανάμνηση της ξένοιαστης ζωής του χωριού , η γειτονιά και οι αλάνες από το παιδικό ηχόχρωμα και τα ανέμελα παιχνίδια , νότες νοσταλγίας ηχούν με χαρμολύπης συναισθήματα . Οι ρεματιές , οι τρεχούμενες βρύσες,τα βαθύσκιωτα πλατάνια ,τα ξωκλήσια και οι καφενέδες .... μένουν εκεί αναλλοίωτα  περιμένοντας εσένα, εμένα και τον κάθε περαστικό!!!!

Ιερά χώματα που γέννησαν τούς προγόνους Ποταμιώτες και μέσα στα ίδια χώματα επιθυμούν να ξαποστάσουν....!!!!

Αυτή η έμφυτη αγάπη και νοσταλγία προς την γενέτειρα γη... ήταν η αιτία έμπνευσης του παρακάτω ποιήματος!!!

Πάνω στην Εθνική οδό Αγρινίου-Καρπενησίου

εκεί στην ιερά Μητρόπολη Ναυπάκτου - Αγ. Βλάσιου

Συναντάς ένα χωριό με ομορφιά και θέα 

και όποιος διαβάτης σταματά περνά πολύ ωραία.

ΠΟΤΑΜΟΥΛΑ λέγεται για όσους δεν γνωρίζουν, 

του Ζέρβα δύο ποταμοί στη μέση τη χωρίζουν.

Πέντε τα χιλιόμετρα απόσταση την έχει,
είκοσι χιλιόμετρα από τ'Αγρίνιο απέχει.

Λεπτομερώς σας έδωσα την γεωγραφική του θέση,

λέω απλά και μην τυχόν στον δρόμο σας αν πέσει.

Πάμπολες οι ομορφιές και απέριττα τα κάλλη,

που υπάρχουν θα σας πω λεπτομερώς και πάλι.

Όταν μπαίνεις στο χωριό βλέπεις βουνά Λαγκάδια,

βλέπεις πλατάνια όμορφα και πολλά λιβάδια.

Μεγάλη ράχη και ΤΣΟΥΓΚΡΙ αγέρωχα όπως πάντα,
 μοναδικό  έχει αγνάντεμα η λίμνη απο τα Σάντα.

Στης ΛΑΤΑΣ το παλιό χωριό υπάρχει ο Αη Θανάσης,
αν πας με ποδαρόδρομο θες μια ώρα για να φτάσεις.

Ξωκλήσσια έχει τον Αη Λια έχει τον Αη Θύμιο,
του μακαριστού παπα-Ιωακείμ είναι κι'αυτά ενθύμιο.

Η Ποταμούλα σαν χωριό έχει επτά  εκλησσίες, 

που με κόπο φτιάχτηκαν και πολλές θυσίες.

Ο Άγιος Γεώργιος πολιούχος και Προστάτης,

που χρόνια εφημέριος είναι ο παπα-Στάθης.

Τα καφενεία είναι πολλά και οι ψησταριές επίσης,

τσιπουράκι και καφέ ή αν θες κάτι να τσιμπήσεις.

Το θέατρο Οδύσσειον που είναι στα αμπελάκια,

οι βρύσες εκεί στις Μαραγκές και πέρα στα Γαβράκια.

Η Ποταμούλα αδερφέ έχει καλούς ανθρώπους,

που δείχνουν την αγάπη τους με χίλιους δύο τρόπους.

Αυτά είχα να σας πω μην σας κουράζω άλλο,

είναι χωριό μοναδικό το λέω κι ας υπερβάλω....!!!

Potamoula Maits 2012

Η φετινή συγκομιδή ελιάς στο Χωριό μας

                     Φωτό αρχείου.  

Είναι από τις πιο σημαντικές αγροτικές δραστηριότητες για τους κατοίκους του χωριού αυτή την περίοδο το λιομάζωμα....
 
Τα λιοστάσια (Λάτας,ΜαΪρόνι,Χέρωμα,Λουγκάς,Τσιλοχώρια,Γαβράκια,Αγκλίτσες) γέμισαν από κόσμο μιας φέτος τα ελαιόδεντρα  έχουν πολύ καρπό.

 Κύριο θέμα συζήτησης το μάζεμα της ελιάς, πόσο πήγε ο ''κάδος'' (3,5- 4 κιλά) λάδι κ.λ.π.  Όμορφες πραγματικά στιγμές, βλέπεις και μαθαίνεις τα νέα των συγγενών και φίλων στα κτήματα, στους αγροτικούς δρόμους και το βράδυ στο λιοτρίβι, η κουβέντα ανάβει για τα καλά.

Ημερομηνία ορόσημο, η μέρα των Ταξιαρχών (8 Νοεμβρίου)και από την επόμενη ξεκινάει το μάζεμα και οι Ραχούλες και τα ψηλώματα της Ποταμούλας  ζωντανεύουν ξανά...!!!

Όλοι βρίσκονται στα λιοστάσια με τα απαραίτητα εργαλεία,  (ελαιόπανα,λούρια), καλάθια,τελάρα και  τσουβάλια....Κι η δουλειά ξεκινά νωρίς το πρωί. Με απεριόριστη υπομονή, το μυαλό και το σώμα σε εγρήγορση, κάτω από τον ήλιο του Νοεμβρίου, μέσα στα κρύα του Δεκέμβρη και την παγωνιά του Γενάρη.

Η ελιά, το ιερό και ευλογημένο δένδρο των προγόνων μας, αποτελεί αναπόσπαστο στοιχείο σύνθεσης της παράδοσης, της ιστορίας και του πολιτισμού μας. Παράλληλα αποτελεί και αιώνιο σύμβολο σοφίας, δύναμης και ειρήνης.

Ας ευχηθούμε καλή συγκομιδή σε όλους τους πατριώτες που αυτήν την περίοδο συλλέγουν τους καρπούς της ελιάς!
Καλή Λαδιά!!!!

Potamoula maits Ποίημα .

https://www.instagram.com/p/CHnM4c0gksc/?igshid=dmkj4m65yae5

Όταν όλα γύρω σου φαίνονται μουντά και  άχρωμα. . .

Στα όνειρα μην  χάνεις την ελπίδα ..!

Πάντα λιακάδα βγαίνει  μετά την μπόρα.

Η κατάλληλη ώρα για να βάλεις χρώμα στην ζωή σου είναι τώρα !!!

Ο χρόνος σου πολύτιμος,μες τα σύννεφα ηλιαχτίδα..!

Όταν μέσα σου ξανά το #τριαντάφυλλο ανθίσει.

Και της απέλπιδας προσπάθειας  τ'αγκάθι σε τρυπήσει.....!

Μην λυγίζεις μην δακρύσεις ,στης ζωής σου το ανάχωμα....

#potamoula_maits #poiima

#photography 

#potamoula

 

Ο γραφικός οικισμός στα παλιά Τσουνέικα (Τότε & Σήμερα φωτό).... ! ! !

Ο γραφικός συνοικισμός των χαρακτηριστικών πέτρινων σπιτιών στα παλιά Τσουνέικα είναι ένα μοναδικό και πανέμορφο οικιστικό τοπίο.

 Ο συνοικισμός βέβαια ακροβατεί μεταξύ των μισογκρεμισμένων σπιτιών και της άγριας φύσης τα "φτωχά κι ανήλιαγα στενά μονοπάτια" και οι ανθισμένες αυλές, δεν υπάρχουν πια.

 Τα Τσουνέικα σαν οικισμός είναι εγκαταλελειμμένος εδώ και αρκετές δεκαετίες γι αυτό και κρατάει ατόφια τα υπέροχα στοιχεία της γνήσιας λαϊκής αρχιτεκτονικής .

Σήμερα, η περιπλάνηση στα αφημένα στη φθορά του χρόνου σοκάκια και στα μισογκρεμισμένα σπίτια (Σπασμένα τζάμια,ερημωμένες αυλές,πεσμένοι τοίχοι και σκεπές),γεννούν πολλαπλά συναισθήματα σε όσους τα επισκέπτονται.

«Σωροί από πέτρες ξύλα και σίδερα ,σπίτια ερείπια που μέσα τους όμως κρύβουν ψυχή …

Σκάλες ανεβαίνουν στο πουθενά,μα κάποτε οδηγούσαν στο μέλλον...
Χαλάσματα, βιβλία ορθάνοιχτα,που φυλάνε ιστορίες χρόνων.


Παράθυρα σε κοιτάνε επιβλητικά
μέσα απ’τις τεράστιες κόγχες τους …!!!».

 Απομεινάρια από έναν άλλο κόσμο στέκονται ακόμα αγέρωχα στο διάβα του χρόνου  κουβαλώντας μαζί τους την ''Ποταμιώτικη' 'ιστορία και μένουν εκεί σαν σκελετωμένοι φύλακες για να θυμίζουν πως κάποτε τα ''παλιά Τσουνέικα''  έσφυζαν από ζωή όπως και στην παρακάτω φωτογραφία του (κ.Κώστα Γ Τσούνη) πριν ο χρόνος ρημάξει τα πάντα.

Τα σπίτια χτίστηκαν από τα τέλη του προηγούμενου  αιώνα και την δεκαετία 1960-1970 λειτουργούσε μονοθέσιο Δημοτικό Σχολείο με αρκετούς μαθητές.

Στον οικισμό ζούσαν πάνω από 10 οικογένειες  που απαριθμούσαν τουλάχιστον 50 άτομα.

Η φωτογραφία είναι τραβηγμένη στις 26/12/1978. (Αρχείο Σωτήρη Τσούνη)

Και αυτή η φωτογραφία είναι τραβηγμένη από το ίδιο σημείο μετά από 35 ολόκληρα χρόνια και όμως παραμένει το ίδιο ζωντανό και απέριττο φυσικό κάλος.

Δύο φωτογραφίες με τα πέτρινα ερειπωμένα σπίτια μέσα από τον φακό και την καλλιτεχνική ματιά της Rena Papathanasi..

Αυτή η κληρονομιά των προγόνων μας που από άγνοια δεν εκτιμήθηκε από τους παλαιότερους, οφείλουμε να την διατηρήσουμε, να την αναδείξουμε και να την κληροδοτήσουμε στις νεότερες γενιές.

#potamoula_maits

"Σημαιοφόρος ένας μαθητής του 1940".

 https://www.instagram.com/p/CG4e0FNgNZ8/?igshid=2tabo7unguei

Η απουσία μαθητών σήμερα , χωρίς την Ελληνική σημαία και κατάθεση στεφάνων στο μνημείο των ηρώων!!!

Ο παπά Στάθης ο εφημέριος του χωριού μας, όρισε έναν άξιο σημαιοφόρο ....τον Μπάρμπα Γιάννη Τσούνη για να τελέσει το τρισάγιο εις μνήμη των πεσόντων!

Μαθητής τότε δώδεκα ετών , όταν άρχισε ο πόλεμος. Οι αναμνήσεις νωπές στην μνήμη του από τα χρόνια της Κατοχής και όταν θυμάται η φωνή του κομπιάζει και τα μάτια του βουρκώνουν...!!!!

Χρόνια πολλά ... Σε όλους!!!

ΖΗΤΩ ΤΟ ΕΘΝΟΣ

ΖΉΤΩ Η 28η ΟΚΤΩΒΡΊΟΥ

Ο γηραιότερος εν ζωή Ποταμιώτης!!!

Γεννηθείς εν έτει 1928 ο μπάρμπα Γιάννης (τσιάκλας) Τσούνης .. μια ιδιαίτερη φυσιογνωμία στην τοπική κοινωνία της Ποταμούλας.

Διανύει την ένατη δεκαετία της ζωής του και  πραγματικά μπορεί να διαπιστώσει κανείς, ότι είναι μια κινητή εγκυκλοπαίδεια .... του χωριού μας!!!

Αφηγητής ιστοριών, από το αντάρτικο έως την μεταπολίτευση και μεταγενέστερα... Μάρτυρας γεγονότων από τα γύρω χωριά, από τα χρόνια εκείνα που υπηρέτησε ως Αγροφύλακας !!!

Για ώρα αποσβολωμένος ακροατής ... καθώς τον συνάντησα να τσοπανεύει τα εικοσιπέντε πρόβατα του, σπορά εξήντα χρόνων είπε...που παρά το γήρας δεν δύναται να αποχωρησθεί!!!

Μια απορία γεννήθηκε στο μυαλό μου και τον ρώτησα από που προέκυψε το "τσιάκλας";

Και συγκινημένος , η θύμηση του γύρισε στο τότε που ήταν μόλις εφτά χρονών!!!

Αντάμα με τον συνομηλικό του μακαριστό σήμερα Γιάννη Πρατάρη , γύριζαν από την Αράχωβα με τα δυο τους άλογα , φορτωμένα δεμάτια από χορτάρι!!!

Εποχή εμφυλίου ,με τους αντάρτες να καιροφυλακτούν...δεν είχαν αίσθηση κινδύνου!!!

Καθώς γύριζαν λοιπόν, στου Τσάκλα το "Χάνι" έτυχε να συναντήσουν έναν νεαρό  τσοπάνο ερχόμενος από Φραγκίστας μεριά,  είχε ίσα με πεντακόσια γίδια ... μαζί με την γκλίτσα του , είχε συντροφιά ένα παλιό ξεκούρδιστο βιολί...η παραγγελιά  από τον Γιάννη Πρατάρη δόθηκε , την "Μαυριδερούλα" ζήτησε και ευθύς στήθηκε χορός και η αίσθηση του χρόνου χάθηκε μέσα από τις φιγούρες !!!

... Τα άλογα αδιάφορα συνέχισαν τη στράτα τους και φτάσαν στου Κελανίτη τον συνοικισμό!!!

Από τότε ο  Πρατάρης μνημόνευε αυτή την υπέροχη όλο ξεγνοιασιά στιγμή... λέγοντας θυμάσαι ωρε Γιάννη τι χορό κάναμε στου "τσιάκλα" ; Και από τότε ο μπάρμπα Γιάννης Τσούνης  απέκτησε το παρατσούκλι του....!!!

Πραγματικά τυχερός ο τόπος μας, τυχεροί και μεις που είμαστε αυτήκοοι μάρτυρες γεγονότων μιας άλλης εποχής...!

 Ιστορίες που η διήγηση τους μοιάζουν παραμύθι...και όμως τόσο μα τόσο αληθινές.Θύμησες  που αντικατοπτρίζουν μέσα στο βουρκωμένο βλέμμα.... γεμάτο από ανάμεικτα συναισθήματα...Νοσταλγίας, χαρμολύπης και ενός γιατί... γιατί πέρασε τόσο γρήγορα η ζωή!!!!

Έφυγα ... αφήνοντάς τον πίσω μου και η πόρτα από το χρονοντούλαπο των αναμνήσεων έκλεισε...

#potamoula_maits 

#potamoula 

Κηδεύτηκε σήμερα στον Κελανίτη ο Σχίζας Βασίλης.

Σε ηλικία 93 ετών έφυγε από την ζωή μια χαρακτηριστική φιγούρα του χωριού μας, ενός παραδοσιακού Παππού , που είχε χαραχτεί στην μνήμη μας ....

Ο μπάρμπα Βασίλης Σχίζας , κηδεύτηκε σήμερα Κυριακή και ώρα 11:00 π.μ στον ιερό Ναό Γενέσιον της Θεοτόκου του συνοικισμού Κελανίτη.

Η φωτό είναι από το αρχείο , περιμένοντας το αστικό στην στάση "Πλατανάκι" το 2013.Ο θεός να αναπαύσει την ψυχούλα του!

 

Από "Παλιουράκια" μεριά...

 https://m.facebook.com/groups/29148643719?view=permalink&id=10157994689488720

https://www.instagram.com/p/CGS4G6jniv6/?igshid=lpcprdv3dlo

Από τη θέση #παλιουράκια βλέπεις τα γήινα 🌐με άλλο μάτι....😉

#potamoula_maits 

#potamoula 

#photography

Αύριο το μνημόσυνο της μακαριστής πρεσβυτέρας Πηνελόπης Ιωακείμ

Τελείται αύριο το 40ήμερο μνημόσυνο της  μακαριστής πρεσβυτέρας Πηνελόπης Ιωακείμ και του αειμνήστου π. Δημητρίου.

Η πρεσβυτέρα έφυγε πλήρης ημερών από τον μάταιο τούτο κόσμο, από τα γήινα στα ουράνια!!!

Υπόδειγμα γυναίκας, συζύγου, μητέρας ... πρεσβυτέρα που αξίως στάθηκε στο πλευρό του μακαριστού πατήρ Δημητρίου .

Ο π. Δημήτριος όσο του επέτρεπαν οι δυνάμεις του παρίστατο ως συλλειτουργός στον Άγιο Γεώργιο και στα εξωκκλήσια του χωριού, ενώ η πρεσβυτέρα λίγα χρόνια πριν την κοίμηση της όρθρου βαθέως τις Κυριακές και εορτές, ήταν στο Ναό.

Οι φωτογραφίες από το αρχείο μου, είναι από την τελευταία φορά στον ναό στην ακολουθία των  χαιρετισμών.

 Ένα μικρό αφιέρωμα στον Παπαδημήτρη Ιωακείμ.

Ήταν Πέμπτη 21 Ιουλίου το 2005, όταν ο παπά Ιωακείμ (πρωτοπρεβύτερος) έφυγε από κοντά μας.Κοιμήθηκε σε ηλικία 91 ετών ο συνταξιούχος Ιερέας Δημήτριος Ιωακείμ, πρ. Εφημέριος Ποταμούλας.

Ο π. Δημήτριος γεννήθηκε στην Ποταμούλα το 1914, νυμφεύθηκε την Πηνελόπη Κωτούλα, με την οποία απέκτησαν τρία παιδιά, τον Αθανάσιο, την Βασιλική και την Χριστίνα.

Χειροτονήθηκε Διάκονος την 27η Νοεμβρίου 1941 και Πρεσβύτερος την επομένη, από τον τότε Μητροπολίτη Ναυπακτίας και Ευρυτανίας κυρό Γερμανό, στον Ιερό Ναό Αγίου Δημητρίου Ναυπάκτου. Συνταξιοδοτήθηκε την 1η Νοεμβρίου του 1993, μετά από 52 έτη ιερατικής υπηρεσίας στην ίδια Ενορία.

Η κηδεία έγινε πάνδημη στην Ποταμούλα Αγίου Βλασίου, προεξάρχοντος του Σεβ. Μητροπολίτου κ. Ιεροθέου. Ο Σεβασμιώτατος αναφέρθηκε στην προσφορά, την προσωπικότητα και τα χαρίσματα του σεβάσμιου Λευΐτη.

Ο π. Δημήτριος  κατά την διάρκεια του ετησίου Ιερατικού Συνεδρίου, είχε μεταφέρει στους αδελφούς του Ιερείς την πείρα του για διάφορα ποιμαντικά ζητήματα. 
Ευχόμαστε ο Θεός να τον αναπαύση και να τον αξιώση και της παραστάσεως στο ουράνιο θυσιαστήριό Του.