Ο γραφικός συνοικισμός των χαρακτηριστικών πέτρινων σπιτιών στα παλιά Τσουνέικα είναι ένα μοναδικό και πανέμορφο οικιστικό τοπίο.
Ο συνοικισμός βέβαια ακροβατεί μεταξύ των μισογκρεμισμένων σπιτιών και της άγριας φύσης τα "φτωχά κι ανήλιαγα στενά μονοπάτια" και οι ανθισμένες αυλές, δεν υπάρχουν πια.
Τα Τσουνέικα σαν οικισμός είναι εγκαταλελειμμένος εδώ και αρκετές δεκαετίες γι αυτό και κρατάει ατόφια τα υπέροχα στοιχεία της γνήσιας λαϊκής αρχιτεκτονικής .
Σήμερα, η περιπλάνηση στα αφημένα στη φθορά του χρόνου σοκάκια και στα μισογκρεμισμένα σπίτια (Σπασμένα τζάμια,ερημωμένες αυλές,πεσμένοι τοίχοι και σκεπές),γεννούν πολλαπλά συναισθήματα σε όσους τα επισκέπτονται.
«Σωροί από πέτρες ξύλα και σίδερα ,σπίτια ερείπια που μέσα τους όμως κρύβουν ψυχή …
Σκάλες ανεβαίνουν στο πουθενά,μα κάποτε οδηγούσαν στο μέλλον...
Χαλάσματα, βιβλία ορθάνοιχτα,που φυλάνε ιστορίες χρόνων.
Παράθυρα σε κοιτάνε επιβλητικά
μέσα απ’τις τεράστιες κόγχες τους …!!!».
Απομεινάρια από έναν άλλο κόσμο στέκονται ακόμα αγέρωχα στο διάβα του χρόνου κουβαλώντας μαζί τους την ''Ποταμιώτικη' 'ιστορία και μένουν εκεί σαν σκελετωμένοι φύλακες για να θυμίζουν πως κάποτε τα ''παλιά Τσουνέικα'' έσφυζαν από ζωή όπως και στην παρακάτω φωτογραφία του (κ.Κώστα Γ Τσούνη) πριν ο χρόνος ρημάξει τα πάντα.
Σήμερα, η περιπλάνηση στα αφημένα στη φθορά του χρόνου σοκάκια και στα μισογκρεμισμένα σπίτια (Σπασμένα τζάμια,ερημωμένες αυλές,πεσμένοι τοίχοι και σκεπές),γεννούν πολλαπλά συναισθήματα σε όσους τα επισκέπτονται.
«Σωροί από πέτρες ξύλα και σίδερα ,σπίτια ερείπια που μέσα τους όμως κρύβουν ψυχή …
Σκάλες ανεβαίνουν στο πουθενά,μα κάποτε οδηγούσαν στο μέλλον...
Χαλάσματα, βιβλία ορθάνοιχτα,που φυλάνε ιστορίες χρόνων.
Παράθυρα σε κοιτάνε επιβλητικά
μέσα απ’τις τεράστιες κόγχες τους …!!!».
Απομεινάρια από έναν άλλο κόσμο στέκονται ακόμα αγέρωχα στο διάβα του χρόνου κουβαλώντας μαζί τους την ''Ποταμιώτικη' 'ιστορία και μένουν εκεί σαν σκελετωμένοι φύλακες για να θυμίζουν πως κάποτε τα ''παλιά Τσουνέικα'' έσφυζαν από ζωή όπως και στην παρακάτω φωτογραφία του (κ.Κώστα Γ Τσούνη) πριν ο χρόνος ρημάξει τα πάντα.
Τα σπίτια χτίστηκαν από τα τέλη του προηγούμενου αιώνα και την δεκαετία 1960-1970 λειτουργούσε μονοθέσιο Δημοτικό Σχολείο με αρκετούς μαθητές.
Στον οικισμό ζούσαν πάνω από 10 οικογένειες που απαριθμούσαν τουλάχιστον 50 άτομα.
Και αυτή η φωτογραφία είναι τραβηγμένη από το ίδιο σημείο μετά από 35 ολόκληρα χρόνια και όμως παραμένει το ίδιο ζωντανό και απέριττο φυσικό κάλος.
#potamoula_maits
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου