«Γάλα τριψάνα» το φαΐ που έθρεψε τις γενιές των γονιών μας και των παππούδων μας!

Γάλα πρόβειο η γίδιο με ψωμί τριψάνα,ενα φαγητό πού οι νεότερες γενιές έπαψαν να τρώνε και ίσως δεν το γνωρίζουν καν.Τυχεροί αυτοί πού ακόμα έχουν για πρωινό γεύμα ένα πιάτο γεμάτο γάλα τριμμένο με ψωμί.

Πήραμε αφορμή από ένα δημοσίευμα του Νίκου Παπακωνσταντόπουλου και της Μαρίας Ν.Αγγέλη και τις αναδημοσιεύουμε και εμείς,πιστεύοντας ότι θα ξυπνήσει σε πολλούς όμορφες αναμνήσεις...

Γράφει λοιπόν ο Νικος Παπακωνσταντόπουλος.

Το πρώτο φαΐ του ανθρώπου το γάλα, αλλά και βασική, πλήρης και θρεπτική τροφή σε όλη του τη ζωή, έθρεψε τις γενιές των γονιών μας και των παππούδων μας, στο σπίτι και στο βουνό. Ένα πιάτο νοστιμότατο βραστόγαλο κάθε πρωί, ήταν και το ξεκίνημα όλων μας, άλλος για τις δουλειές και άλλος για το σχολείο.

Για 4 μερίδες χρειαζόμαστε ένα κιλό γάλα πρόβειο και το ανάλογο αλάτι.

Εκτέλεση:

Βάζουμε την κατσαρόλα με το γάλα σε κανονική φωτιά, προσθέτοντας το αλάτι και ανακατεύουμε συνέχεια, απαραίτητα με ξύλινη κουτάλα. Όσο πλησιάζει να βράσει ανακατεύουμε ακόμα περισσότερο. Με το που αρχίζει να «φουντώνει», λιγοστεύουμε τη φωτιά και συνεχίζουμε το ανακάτεμα, προσέχοντας μη χυθεί. Η λεπτομέρεια και η τέχνη της συνταγής είναι να χτυπάμε συνέχεια τον πάτο της κατσαρόλας με την ξύλινη κουτάλα: Όταν ο χτύπος «χοντρύνει», το γάλα μας είναι έτοιμο και πεντανόστιμο! Αν μάλιστα είναι βρασμένο και στα ξύλα, ε, τότε σίγουρα είναι δέκα φορές νοστιμότερο!

Το σερβίρουμε (πολύ) ζεστό και τρίβουμε στο πιάτο μπόλικο ψωμί με προζύμι, από χωριάτικο ξυλόφουνο.

Σημείωση: Το πρόβειο γάλα τον Αύγουστο, είναι το καταλληλότερο για βραστόγαλο (ή βραστογαλιά).www.kalavrytanews.com

Και ένα κείμενο της Μαρίας Ν.Αγγέλη από maheras

mariaaggeli
Γράφει η Μαρία Ν. Αγγέλη Dr. Κοινωνικής Λαογραφίας Βρύστιανα

Καλέ θεούλη,
εμείς είμαστε καλά.
Κάνε, καλέ θεούλη
να ‘χουν όλα τα παιδάκια
ένα ποταμάκι γάλα,
μπόλικα αστεράκια,
μπόλικα τραγούδια
Κάνε, καλέ θεούλη,
να ΄ναι όλοι καλά,
έτσι που κι εμείς να μη ντρεπόμαστε
για τη χαρά μας…»
[από το «Πρωινό άστρο» του Γιάννη Ρίτσου] «Όποιος έχει ζωντανά, είναι ζωντανός!»
O πατέρας μου έλεγε τη φράση αυτή πολλές φορές. Γεννημένος στα Βλυζιανά, ένα ορεινό χωριό του Ξηρομέρου, από παιδί ασχολήθηκε με την κτηνοτροφία. Μια πολύ κουραστική εργασία και μάλιστα με τις συνθήκες της εποχής του… Ωστόσο, εκτιμούσε τα καλά της!

Ζωντανά ή πράματα ήταν το κοπάδι γίδια που είχε. Αυτά του έδιναν το γάλα, το κρέας, το μαλλί τους…
Θα αναφέρω επίσης κάποια άλλα ενδεικτικά λόγια του πατέρα:
«Εμείς δεν πεινάσαμε! Είχαμε το γάλα, το τυρί μας, το κρέας… Δεν είδαμε πείνα! Στην Αθήνα πείνασε ο κόσμος…».
Αυτά έλεγε αναφερόμενος …….στην περίοδο της Κατοχής…
Σήμερα που η πατρίδα μας περνάει δύσκολες μέρες, εξ αιτίας της οικονομικής κρίσης, ακούμε κάποιους απλούς πολίτες ή αναλυτές να αναφέρονται στα χρόνια της Κατοχής…
Συγκρίνουν το τότε με το τώρα: ανέχεια, πείνα, συσσίτια…
Έτσι έρχονται στο νου μου διάφορα ακούσματα για τη δύσκολη περίοδο που βίωσε ο λαός μας… Και όμως έζησε!
«Τη Ελλάδι πενίη αεί πότε σύντροφός εστι», έγραψε ο Ηρόδοτος.
Ελλάδα και φτώχεια αγκαλιασμένες ανέκαθεν.
Αλλά, πενία τέχνας κατεργάζεται…
Η παραδοσιακή μαγειρική νομίζω ότι είναι μια θυγατέρα της πενίας… Αυτή η παράδοση αξιοποιεί τα αυθεντικά προϊόντα της ελληνικής γης.
Χάρη στην επινοητικότητα, τη δεξιοτεχνία και την αγάπη της Ελληνίδας νοικοκυράς τα προϊόντα αυτά γίνονται λογιών λογιών παρασκευάσματα!
Θα καταγράψω κάποιες διατροφικές συνήθειες που χαρακτήριζαν τις αγροτοκτηνοτροφικές περιοχές της χώρας μας. Μία τέτοια περιοχή είναι το Ξηρόμερο Αιτωλοακαρνανίας.
Η αναφορά στις παραδοσιακές συνταγές δεν αποτελεί μια απλή καταγραφή και υπόμνηση των γαστριμαργικών μας θησαυρών που λησμονούνται… Ούτε μια απλή αναφορά στις πατροπαράδοτες γεύσεις.
Αποτελεί και μια ευκαιρία επιστροφής στην παραδοσιακή μαγειρική, αξιοποιώντας τα αυθεντικά υλικά του τόπου μας και όχι τα ερζάτς υλικά…
Και μάλιστα, σε μια εποχή που η διατροφή έχει τυποποιηθεί και πολλοί διατρέφονται στα «fast food» και αγοράζουν «ετοιματζίδικα» φαγητά…
Νομίζω ότι εμείς, ως γονείς, παππούδες και γιαγιάδες, δάσκαλοι, μπορούμε να βοηθήσουμε τα παιδιά στην απόκτηση βιωμάτων παραδοσιακών γεύσεων…
Μια καλή συνεργασία με τα παιδιά και τους νέους θα συμβάλλει στην αξιοποίηση και την ανάδειξη των παραδοσιακών φαγητών και όχι μόνο…

Στο παρόν κείμενο, θα αναφέρω ένα σπουδαίο προϊόν του Ξηρομέρου: το ΓΑΛΑ και κάποια παράγωγά του.
Γάλα χονδρό, γάλα βραστό, γάλα «ψητό»… χυλός, γιαούρτι και πίτα από αυτό!
Γάλα χονδρό:
Μετά τη γέννα τους οι γίδες και οι προβατίνες φέρνουν γάλα «χοντρό», όπως λέγεται στη γλώσσα των τσοπαναραίων.
Ο τσοπάνος όταν βλέπει ότι κάποιες «μάνες», αφού θηλάζουν τα μικρά τους, έχουν περίσσευμα γάλατος, τις αρμέγει στο δοχείο που λέγεται καρδάρα ή σ’ ένα άλλο δοχείο.

Φέρνει το γάλα στο σπίτι για τη φαμελιά του. Η νοικοκυρά το σουρώνει σε μια κατσαρόλα και το βράζει με προσοχή. Γίνεται αρκετά πηχτό αυτό το χονδρό γάλα. Είναι όμως πολύ νόστιμο.
Αν υπάρχει αρκετό δίνουν και στις γειτόνισσες να δοκιμάσουν τη νοστιμιά του. Υπάρχει αυτή η δοτικότητα στο χωριό… Οι γειτόνισσες ανταλλάσσουν πιάτα μεταξύ τους…
Όσο μεγαλώνουν τα κατσικάκια ή τα αρνάκια θηλάζουν όλο το γάλα και δεν περισσεύει ούτε σταγόνα!
Γάλα βραστό:
Όταν οι κτηνοτρόφοι πουλήσουν τα κατσίκια ή τα αρνιά τους, κατά την περίοδο του Πάσχα, αρχίζουν το άρμεγμα.
Άρμεγμα η είναι η χειρωνακτική διαδικασία με την οποία βγάζουν το γάλα πιέζοντας κατάλληλα τους μαστούς από τις γίδες ή τις προβατίνες…

Η χρονοβόρα και κουραστική αυτή εργασία παλιά γινόταν στη στρούγκα. Στρούγκα είναι μια ξύλινη κατασκευή, σε σχήμα οβάλ, με άνοιγμα μεγάλο πίσω και μικρό μπροστά. Στο μπροστινό περνούσαν τα ζώα ένα ένα για να τα αρμέξει ο αρμεχτής. Ο αρμεχτής καθόταν μπροστά σε μια μεγάλη πέτρα, το στρογκόλιθο, όπως το λέγανε.
Θυμάμαι τον κόπο και τον ιδρώτα, που έχυνε ο πατέρας μου στο άρμεγμα ενός μεγάλου αριθμού γιδιών…
Μονάχος να πολεμάει εκεί στο στρογκόλιθο… Πρωί και βράδυ!
Ένας ήρωας της καθημερινότητας!
Επιτρέψτε μου, να πω ότι: προς τιμήν αυτών των ταπεινών ηρώων, του μόχθου και της βιοπάλης, θα πρέπει να στήνονται ανάλογα μνημεία. Για τον αγρότη, τον ποιμένα, την καπνοφύτισσα, τον καπνεργάτη κ.ά.
Nομίζω ότι οι τοπικοί σύλλογοι και φορείς σε συνεργασία με γλύπτες, χαράκτες και ζωγράφους, μπορούν να αναλάβουν τέτοιες πρωτοβουλίες. Να στηθούν ανάλογα μνημεία ανά περιοχή. Μνημεία απλά, που θα αφηγούνται στις νέες γενιές την ιστορία του τόπου τους…
Γιατί εκτός από την Εθνική ιστορία με τους αγώνες, τους Ήρωες και την εκάστοτε Ηγεσία, υπάρχει και η μικροϊστορία. Αυτή περιλαμβάνει και την ιστορία των Απλών ανθρώπων, των Ηρώων του καθημερινού αγώνα!
Συγχωρέστε μου την ευαισθησία γι’ αυτούς τους ταπεινούς ανθρώπους…
Γυρίζω τώρα στο άρμεγμα: Πίσω στη στρούγκα υπήρχε κάποιος, συνήθως η γυναίκα ή τα παιδιά του τσοπάνη, για να «κεντά» τα ζώα, ώστε να προχωράνε μπροστά στον αρμεχτή.
Στις σύγχρονες κτηνοτροφικές μονάδες η διαδικασία του αρμέγματος γίνεται με ειδικά μηχανήματα.

Το γάλα αυτή την περίοδο δίνεται στο γαλατά της περιοχής προκειμένου να χρησιμοποιηθεί στην τυροκομία…
Επίσης χρησιμοποιείται από τον ίδιο τον κτηνοτρόφο για παραγωγή τυριού με τον παραδοσιακό τρόπο. [άλλη φορά θα αναφέρω αυτή τη διαδικασία].
Από το γάλα αυτό κρατάει πάντα η νοικοκυρά λίγο για βράσιμο.
Το βραστό γάλα ήταν το πρωινό όλης της οικογένειας. Και μάλιστα τριμμένο με ψωμί για να κρατάει! Μια τριψάνα βραστόγαλο στήλωνε τους αγρότες, που θα συνέχιζαν τις κουραστικές εργασίες τους…
Πολλές φορές το γάλα αποτελούσε και το βραδινό της οικογένειας, που επέστρεφε κουρασμένη από τα χωράφια ή τη στάνη…
Θυμάμαι την επιμονή της μάνας μου να φάω το γάλα μου, για να ψηλώσω, να ‘μαι γερή κλπ… Εμένα δε μου άρεσε και προσπαθούσα με κάθε τρόπο να το αφήσω. Μια μου έφταιγε η πέτσα που έπιανε από πάνω όταν κρύωνε, μια η γεύση… Αρκετές φορές όταν ξέφευγα της προσοχής της, το έχυνα στο νεροχύτη και γλύτωνα!
Τώρα που δεν το έχω, πίνω το κουτί από το σούπερ μάρκετ…
Όταν είσαι παιδί δε μπορείς να εκτιμήσεις τις αυθεντικές γεύσεις! Ούτε σκέφτεσαι ότι αυτά που τα θεωρείς δεδομένα, κάποτε δε θα τα έχεις…
Κορφούγγι ή κορφίνι (γάλα «ψητό»!)
Όταν γεννούν οι γίδες ή οι προβατίνες το πρώτο γάλα το «χοντρό», όπως τo ‘λεγε ο πατέρας μου, το σουρώνουν για να καθαρίσει από τυχόν «τσάχαλα», δηλ. σκουπιδάκια, τρίχες, φυλλαράκια…

Μετά το ρίχνουν σ’ ένα ρηχό ταψάκι ή στο τηγάνι και το βάζουν στη θράκα, στο τζάκι.
Εκεί στο τζάκι ψήνεται και πήζει παίρνοντας ένα ροδοκόκκινο χρώμα.
Ο πατέρας μου, γεννημένος στη στάνη, είχε πάντα την επίβλεψη. Η μάνα, όταν ψηνόταν, το έκοβε σε μικρά κομματάκια, όπως την πίτα και το σέρβιρε στον καθένα μας.
Εγώ μικρή είναι αλήθεια ότι ήμουνα ένα μίζερο και κακόφαγο παιδάκι. Δε μου άρεσαν τα γαλακτομικά προϊόντα που τα είχαμε άφθονα. Όταν μεγάλωσα άρχισα να τα τρώω με ευχαρίστηση!
Και τώρα πια που δεν τα έχω, τα νοσταλγώ πολύ! Και βέβαια δεν είναι μόνο η νοσταλγία για τις παραδοσιακές συνταγές, είναι και η νοσταλγία των παιδικών χρόνων… Είναι και η νοσταλγία της οικογένειας και των υπέροχων γονιών μου… Τους βλέπω πια στις ασημένιες κορνίζες, εκεί, πάνω στο τζάκι…

Τώρα που τα γράφω, θυμάμαι μια αφήγηση του πατέρα μου:
«Άρμεγα τ’ γίδα μόλις είχε γεννήσει. Αυτό το πρώτο γάλα, το χοντρό, το ‘βανα σ’ ένα φύλλο από κ’τσούνα και τόψηνα στ’ θράκα…
Πέραγα ένα ξ(υ)λάκι στη μια και στην άλλη άκρη του φύλλου και γένοντανε σα βαρκούλα. Εκεί μέσα το ‘ψηνα. Γένοντανε ωραίο κορφούγγι!
Δεν είχαμε στο λόγγο τ’γάνια και αγγειά… Στο φύλλο τ’ς κ’τσούνας!»
Κουτσούνα, «κ’τσούνα» στα χωριά μας λένε την αγριοκρεμμύδα. Το πλατύφυλλο φυτό που χρησιμοποιείται ως γούρι την πρωτοχρονιά.
Αξιοθαύμαστη είναι η επινοητικότητα αυτών των απλών ανθρώπων. Εφευρίσκουν τρόπους και αξιοποιούν τα υλικά που τους χαρίζει η φύση. Και απολαμβάνουν τις απλές και αυθεντικές γεύσεις!
Δε χρειάζονται τα ποικίλα σκεύη και τα αντικολλητικά κατσαρολικά, ούτε τα πρόσθετα υλικά για γεύση…
Είναι ολιγαρκείς και αυτάρκεις.
Γαλοχυλός:
Υλικά: γάλα και αλεύρι
Η νοικοκυρά έβαζε το γάλα στην κατσαρόλα να κάψει και μετά έριχνε λίγες κουταλιές αλεύρι και αλατάκι. Ανακάτευε το μείγμα μέχρι να γίνει κρέμα. Τότε το έβγαζε από τη φωτιά κι έριχνε λίγο βούτυρο. Αυτός ήταν ένας παραδοσιακός χυλός.

Παλιά που δεν είχαν σιταρένιο αλεύρι χρησιμοποιούσαν καλαμποκίσιο.
Στα νεώτερα χρόνια αντί για αλεύρι έβαζαν σιμιγδάλι.
Γινόταν τότε ένας χυλός, σαν αυτόν που χρησιμοποιείται για τη γαλατόπιτα. Χωρίς όμως να έχει αυγά και ζάχαρη. Ήταν ένας άγλυκος χυλός. Μπορούσε όμως να γίνει και γλυκός με την προσθήκη ζάχαρης. Και μυρωδάτος με τη χρησιμοποίηση κανέλας!
«Πολύ δυναμωτικός», για να χρησιμοποιήσω την έκφραση της μάνας μου! Την έλεγε κάθε φορά, που ήθελε να με πείσει να φάω κάτι, όπως για παράδειγμα το χτυπητό αυγό!
Το γιαούρτι ή «η διαούρτη»
Το γιαούρτι ή η διαούρτη, όπως λέγαμε στο χωριό, γίνεται κυρίως από πρόβιο γάλα. Και από αγελαδινό. Τότε έχει μια βελούδινη υφή…
Από «γίδινο», γιδίσιο γάλα γίνεται αραιό, «νερουλό». Θα αναφέρω τον τρόπο που παρασκεύαζε γιαούρτι η μάνα μου:
Στράγγιζε πρώτα το γάλα για να μην έχει τσαχαλάκια και τρίχες. Στη συνέχεια το έβαζε να βράσει σιγά σιγά. Το κατέβαζε από τη φωτιά και το άφηνε να κρυώσει λίγο.
Μετά μετρούσε με το δάχτυλό της τη θερμοκρασία μετρώντας μέχρι το 13-15.
Ύστερα έριχνε το «διαουρτόσπορο»: Μια κουταλιά περίπου γιαούρτι, που είχε κρατημένο από άλλη φορά, διαλυμένο σ’ ένα ποτηράκι με ελάχιστο γάλα.
Ανακάτωνε το γάλα και το γιαουρτόσπορο. Στο τέλος σκέπαζε καλά την κατσαρόλα για να πήξει το γιαούρτι…[χρησιμοποιούσε μια μάλλινη κουβερτούλα για το σκέπασμα] Μετά από αρκετές ώρες έπηζε και τότε το ξεσκέπαζε και το έβαζε στο ψυγείο.
Το γιαούρτι αποτελούσε και αποτελεί ένα εξαιρετικό επιδόρπιο ή πρόγευμα. Τότε πολλές φορές αποτελούσε το κύριο πιάτο! Κυρίως όταν είχε πολλή ζέστη και πολλή κούραση…
Γαλατόπιτα:
Πότε πίτα μοναχή,
πότε πίτα και χυλό,
πότε πίτα και κουλούρα
πότε δυο χυλούς αντάμα
Θα αναφέρω την απλή συνταγή της μάνας μου:
Έβαζε το γάλα στην κατσαρόλα να βράσει. Έριχνε ένα πιάτο σιμιγδάλι και το ανακάτευε. Αυτό έβραζε και γινόταν πηχτός χυλός. Στο χυλό έβαζε ένα ποτήρι ζάχαρη και 5-6 αυγά φρέσκα.
Αυτές οι γυναίκες δεν είχαν ζυγαριές κουζίνας. Υπολόγιζαν, «ζύγιζαν» με το μάτι τα υλικά που χρησιμοποιούσαν!
[Χρησιμοποιούσαν περίπου 2,5 κιλά γάλα και δυόμισι κούπες σιμιγδάλι, ανάλογα και με το ταψί.] Στη συνέχεια άνοιγε τα φύλλα. Έστρωνε δύο φύλλα στο λαδωμένο ταψί και έριχνε το χυλό. Έστρωνε καλά να πάει ομοιόμορφα παντού. Σκέπαζε με άλλα δυο φύλλα το χυλό και από πάνω έριχνε λαδάκι ή βούτυρο.

Η πίτα ψηνόταν στο φούρνο μέχρι να ροδίσει. Όταν την έβγαζε, έριχνε χονδρή ζάχαρη και κανέλα. Την άφηνε λίγο να κρυώσει και μετά την έκοβε σε φιλιά, μικρά τετράγωνα κομμάτια.
Ήταν: «να τρώει η μάνα και του παιδιού να μην δίνει!»
Συνήθως την έκανε τις μέρες του Πάσχα και μετά. Τότε είχαμε φρέσκο γάλα από το κοπάδι μας. Και τις Απόκριες επίσης οι γυναίκες στο χωριό έφτιαχναν γαλατόπιτα. Μοιάζει με το γαλακτομπούρικο, που συνηθίζεται στις πόλεις. Μόνο που η πίτα δε χρειάζεται σιρόπιασμα και είναι πιο λεπτή.
Δε νοσταλγώ μόνο τις νόστιμες πίτες και τα καλομαγειρεμένα φαγητά της μάνας μου. Νοσταλγώ τους αγαπημένους μου γονείς… Αυτοί καθόρισαν τη ζωή και τις μνήμες μου… Κρατάω καλά φυλαγμένες τις ορμήνειες και την αξιοπρέπειά τους…
Αρκεί μια γεύση , μια μυρωδιά, ένας ήχος, να ανακαλέσει στη μνήμη μου τις ιερές , για μένα, μορφές τους!
Κλείνοντας, να πω ότι:
Διατηρώ τις εκλεκτές πατροπαράδοτες γεύσεις, χωρίς να απορρίπτω κάποιες νέες επίσης εξαιρετικές…
Σαν την Άννα στο βιβλίο της Μαρίας Ιορδανίδου, που: «έμαθε να γουστάρει το κάθε τι. Και τις ελιές και το χαβιάρι!»…..

Και η Ε.Ο Αγρίνιο-Καρπενήσι στην Χρηματοδότηση έργων στο εθνικό οδικό δίκτυο ανακοίνωσε το υπουργείο Οικονομίας

Τη συντήρηση και την αποκατάσταση του Εθνικού Οδικού Δικτύου Δυτικής Ελλάδας με χρηματοδότηση 35,5 εκατ. ευρώ από το εθνικό σκέλος τους Προγράμματος Δημοσίων Επενδύσεων, ανακοίνωσε το υπουργείο Οικονομίας και Ανάπτυξης.

Πιο συγκεκριμένα, με τους πόρους αυτούς θα χρηματοδοτηθούν έργα για τη συντήρηση – αποκατάσταση και άρση της επικινδυνότητας στα παρακάτω τμήματα του Εθνικού Οδικού Δικτύου:

– Αντίρριο – Μεσολόγγι – Αγρίνιο – Αμφιλοχία – Μενίδι

– Αμφιλοχία – Βόνιτσα – Λευκάδα & στα οδικά τμήματα: «Βόνιτσα – ‘Ακτιο και ‘Αγιος Νικόλαος – ‘Ακτιο»

– Αγρίνιο Καρπενήσι και Αγρίνιο – Θέρμο

– Πάτρα – Τρίπολη

– Πάτρα – Πύργος

– Πύργος – Αρχαία Ολυμπία – όρια νομού

– Κόμβοι εισόδου – εξόδου Πάτρας, Πύργου, και Αγρινίου.

O αναπληρωτής υπουργός Οικονομίας και Ανάπτυξης, Αλέξης Χαρίτσης υπογράφοντας την χρηματοδότηση των έργων δήλωσε πως: «μετά την επιτυχή ολοκλήρωση των μεγάλων Εθνικών Οδών που αναβαθμίζουν τις μεταφορές σε όλη τη χώρα, κάνουμε τώρα πράξη τη δέσμευση που αναλάβαμε με τον Πρωθυπουργό κατά την πρόσφατη επίσκεψη μας στην Πάτρα και εξασφαλίζουμε τους απαραίτητους εθνικούς πόρους για τη συντήρηση και αποκατάσταση του οδικού δικτύου στη Δυτική Ελλάδα, που εγγυάται την ασφάλεια των πολιτών και διευκολύνει τις μετακινήσεις τους. Οι σύγχρονοι και ασφαλείς δρόμοι είναι προϋπόθεση για την ανάπτυξη της οικονομίας. Πιστοί στις δεσμεύσεις μας προς τους πολίτες, αυξήσαμε για μία ακόμη φορά το Πρόγραμμα Δημοσίων Επενδύσεων και προχωράμε με σχεδιασμό και μεθοδικότητα, στη χρηματοδότηση και υλοποίηση όλων των αναγκαίων παρεμβάσεων που στηρίζουν την ανάπτυξη και βελτιώνουν την ποιότητα ζωής στις τοπικές κοινωνίες.

http://www.agrinionews.gr/

Απόσπασμα video από το ημερήσιο πανηγύρι στην Ποταμούλα

Ευχάριστες Μνήμες ξύπνησε το ημερήσιο πανηγύρι που διοργάνωσε ο ανήμερα  του Αγίου Γεωργίου ο, “Πολιτιστικός Σύλλογος Ποταμούλας ” στην ταβέρνα "Σοφρώνης" στην Ποταμούλα.Συγχωριανοί και κόσμος από άλλες περιοχές ήταν όλοι εκεί την Κυριακή μετά το πέρας της πανηγυρικής θείας λειτουργίας.

Δείτε ένα μικρό απόσπασμα από το πανηγύρι...

Ο αείμνηστος συγχωριανός μας, παπα-Γιώργης Ανδρώνης (1937 – 2004) 13 χρόνια από την κοίμησή του

γράφει ο π. Ευστράτιος Ε. Τσιτσιβός
Πάτρα, Μάιος 2017

 Ο π. Γεώργιος Ανδρώνης γεννήθηκε στις 27 Φεβρουαρίου 1937 και καταγόταν από το χωριό Ποταμούλα Τριχωνίδος Αιτωλοακαρνανίας.  Ήταν το δεύτερο τέκνο της πολυμελούς οικογενείας (εννέα παιδιών) του Δημητρίου Λ. Ανδρώνη και της Ελένης το γένος Φραγκούλη. Σπούδασε στην Πατμιάδα Σχολή και το 1970 εισήλθε στο Ποιμαντικό Τμήμα της Θεολογικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών, απ’ όπου έλαβε το πτυχίο το 1977. Χειροτονήθηκε διάκονος στις 15 Απριλίου του έτους 1967 στον Ι. Ναό Αγ. Παρασκευής Κηφισίας και την επομένη 16 Απριλίου πρεσβύτερος, στον Ι. Ναό Ευαγγελιστρίας Λιοσίων, από τον πολιό αρχιεπίσκοπο Ιάκωβο (Βαβανάτσο) και τοποθετήθηκε εφημέριος στον Ι. Ναό Μεταμορφώσεως του Σωτήρος Βιλίων, όπου διηκόνησε επί 13 χρόνια περίπου.

  Τη αιτήσει του μετετέθη και διηκόνησε για δύο περίπου χρόνια στην ενορία Μάνδρας και τελικά κατέστη εφημέριος και προϊστάμενος του Ι. Ναού Αγ. Γεωργίου Ελευσίνας, την 1^η Ιουλίου 1982 έως την ημέρα της κοιμήσεώς του. Αργότερα έλαβε το οφίκιο του πρωτοπρεσβυτέρου και εχειροθετήθη και πνευματικός από τον Σεβασμιώτατο Μητροπολίτη Μεγάρων και Σαλαμίνος  Βαρθολομαίο. Με την πρεσβυτέρα του Αντωνία Τυροδήμου απέκτησαν τρία τέκνα, τον Δημήτριο, την Παρασκευή και τον Κων/νο. Εκτός από τα ενοριακά του καθήκοντα προσέφερε τις υπηρεσίες του και στο Λογιστήριο της Ιεράς Μητροπόλεως Μεγάρων και Σαλαμίνος. Ο παπαγιώργης όπως τον φώναζαν και τον ήξεραν όλοι στην Ελευσίνα, έγινε ένα με τον τόπο. Τον αγάπησε και αγαπήθηκε από τους Ελευσίνιους οι οποίοι τον είχαν σαν δικό τους άνθρωπο. Εκοιμήθη εν Κυρίω στις 6 Μαΐου 2004, σε ηλικία 67 ετών, από καρδιακό νόσημα. Η κηδεία του έγινε στην Ελευσίνα στις 7 Μαΐου 2004, όπου και ετάφη εκεί.

 

Ιερός Ναός Αγ. Γεωργίου Ελευσίνας

Για την ιερατική του διακονία, ας αφήσουμε να μας μιλήσει ο τοπικός τύπος της περιοχής που ιεράτευσε, τις ημέρες εκείνες που έφυγε από τον κόσμο τούτο:

Η ημερήσια εφημερίδα Δυτικής Αττικής «ΘΡΙΑΣΙΟ», Τρίτη 11 Μαΐου 2004, έγραψε:

«Θα το μάθατε ήδη πως ο παπα-Γιώργης Ανδρώνης δεν είναι πια κοντά μας – κατά το φυσικό του σώμα βέβαια. Αναχώρησε για την άλλη ζωή την Πέμπτη 6 Μαΐου, όμως κανείς από όσους τον γνώριζαν δεν μπορεί να το πιστέψει. Είναι αλήθεια. Ο σπουδαίος αυτός λειτουργός του Υψίστου ζει μέσα στις καρδιές μας, μέσα στο νου μας, μέσα από τους ανθρώπους της σπουδαίας οικογένειας που άφησε, μέσα από το έργο του. Τώρα που δεν βρίσκεται σε τούτη τη γη, θυμηθείτε το, τώρα θα αποκαλυφθεί ποιος πραγματικά ήταν. Η εξόδιος ακολουθία έγινε στον Ι. Ν. Αγίου Γεωργίου Ελευσίνας την Παρασκευή 7 Μαΐου, στο ναό που υπηρέτησε τα 21 τελευταία χρόνια. Και ήταν όλοι εκεί: ο Μητροπολίτης Μεγάρων και Σαλαμίνος κ.κ. Βαρθολομαίος, δεκάδες αδελφοί και συλλειτουργοί του, επώνυμοι και ανώνυμοι άνθρωποι από τα Βίλια, από την Μάνδρα, από την Ελευσίνα, από αλλού».  

Η ημερήσια εφημερίδα Δυτικής Αττικής «ΕΠΙΚΑΙΡΟΤΗΤΑ», Δευτέρα 10 Μαΐου 2004, έγραψε: « Έφυγε από κοντά μας την Πέμπτη 6 Μαΐου ο γνωστός σε όλους μας παπα – Γιώργης, που για χρόνια ολόκληρα λειτουργούσε στην εκκλησία του Αγίου Γεωργίου στην Ελευσίνα. Ο παπα-Γιώργης δυστυχώς μετά από αρκετά προβλήματα υγείας που αντιμετώπιζε τον τελευταίο καιρό από την καρδιά του, άφησε την τελευταία του πνοή σε ηλικία 67 ετών και βύθισε στο πένθος μια ολόκληρη πόλη που τον αγαπούσε και τον σεβόταν όσο λίγους. Αν και τα τελευταία χρόνια ο παπα-Γιώργης δεν λειτουργούσε εφόσον είχε αποσυρθεί από την ενορία του Αη Γιώργη, δεν έπαψε ποτέ να είναι ο αγαπημένος παπάς όλων των Ελευσενίων, οι οποίοι πάντα τον τιμούσαν. Η σωρός του παπα-Γιώργη τέθηκε σε λαϊκό προσκύνημα την Παρασκευή 7 Μαΐου όπου δεκάδες πολίτες έσπευσαν να τον τιμήσουν για τελευταία φορά. Η κηδεία του πραγματοποιήθηκε στις 5 μ.μ. στο Νεκροταφείο Ελευσίνας μέσα σε πλήθος κόσμου, όπου ο παπα-Γιώργης για στερνή φορά βρέθηκε ανάμεσα σε όλους αυτούς που τον αγάπησαν και τον λάτρεψαν».

Η εβδομαδιαία εφημερίδα Δυτικής Αττικής «Παρατηρητής», 12-20 Μαΐου 2004, έγραψε:   « Ήταν Πέμπτη 6 Μαΐου 2004, όταν έφυγε για την άλλη ζωή ο παπα-Γιώργης. Ο άνθρωπος που συνέδεσε τη ζωή του με την καρδιακή επικοινωνία, με τη συνεχή προσφορά στην Εκκλησία, με τον σεβασμό στην ελευθερία που πρέπει να έχουμε. Τον πρωτογνωρίσαμε στα Βίλια, τον είδαμε κατόπιν για λίγο στην Μάνδρα, τον ζήσαμε περισσότερο στην Ελευσίνα. 37 ολόκληρα χρόνια στο ράσο, 37 ολόκληρα χρόνια με τον λόγο και το έργο του να στέκεται σταθερός και σωστός στις επάλξεις του πιο μεγάλου χρέους: της υπακοής στο θέλημα του Θεού και της προσφοράς στον συνάνθρωπο. Γι’ αυτό και δεν μπορέσαμε να δεχτούμε την αναχώρησή του. Δεν πιστέψαμε πως έφυγε, κι ας ξέραμε πως η υγεία του ήταν κλονισμένη. Δεν δεχτήκαμε, όταν τον συνοδέψαμε για τελευταία φορά την Παρασκευή 7 Μαΐου, πως ήταν δυνατόν να μας εγκαταλείψει αυτός ο παπάς. Αλλά είναι αλήθεια. Δεν μας άφησε. Ο παπα-Γιώργης δεν έφυγε. Όπως όλοι οι σπουδαίοι αυτής της γης, δεν χάθηκε. Υπάρχει στις καρδιές μας, στην οικογένειά του, στα πνευματικά του παιδιά και σε συλλειτουργούς, ευλογημένους, συγγενείς, φίλους…»

Αιωνία του η μνήμη. Ας έχουμε την ευχή του.

Ο Πολιτιστικός Σύλλογος Ποταμούλας ευχαριστεί....

Για πρώτη φορά φέτος μετά από πολλές δεκαετίες,πραγματοποιήθηκε η αναβίωση τού ημερήσιου πανηγυριού ανήμερα της εορτής του πολιούχου και προστάτη μας Αγίου Γεωργίου.

Το Δ.Σ του Πολιτιστικού συλλόγου νοιώθει την ανάγκη να ευχαριστήσει δημόσια όλους όσους συνετέλεσαν με οποιονδήποτε τρόπο,άμεσα η έμμεσα στην πρώτη εκδήλωση του Συλλόγου μας.Τα μέλη και τους φίλους και όσους μας τίμησαν με την παρουσία τους,τον κόσμο και την ορχήστρα:Γιώργο Καραντζίνη,Χρήστο Στεργίου,Νίκο Βλαχοδήμο και την Λένα Κολοκοτρώνη.Ιδιαίτερα θα θέλαμε να ευχαριστήσουμε την ταβέρνα Σοφρώνη για την άψογη συνεργασία.

Όπως επίσης την Αντιδήμαρχο Μαρία Παπαγεωργίου και τον Δημοτικό σύμβουλο Κώστα Σοφρώνη για την δωρεάν παραχώρηση των τραπεζοκαθισμάτων του Δήμου μας.Το αρτοποιείο Τσούνης - Αναγνωστόπουλος για την προσφορά του ψωμιού.Τον Λάμπρο Αναγνωστόπουλο και τον Γιώργο Τσιτσιβό για την κατασκευή του παταριού.Τον Α.Σ.Π Κεραυνός για την παραχώρηση υλικών πανιά κ.τ.λ.

Τον διαχειριστή του potamoula news,το τοπικο μας bloger,έναν πολύτιμο συνεργάτη  πού πρόβαλε με τις δημοσιεύσεις του,την εκδήλωσή μας (πανηγύρι).
Το πρώην Δ.Σ. του συλλόγου για την παρουσία του στο πανηγύρι και για την παράδοση των γραφείων και της βιβλιοθήκης.
Το λογιστικό γραφείο Φώτης & Αλέξανδρος Σωφρόνης.
Ευχαριστούμε και τα παιδιά για την βοήθεια που πρόσφεραν στο στήσιμο του πανηγυριού,αλλά και στο service.Γιώργο Βασιλοκώστα, Θανάση Γκέκα,Κώστα Μάλαινο,Βασίλη Τσούνη,Χριστίνα Σοφρώνη,Αντρέα Παπαθανάση,Βαγγέλη Κ. Σοφρώνη,Μέντζου Κων/να,Αλέξανδρο Αναγνωστόπουλο, Γιώργο Κ. Σοφρώνη και Φώτη Παπαθανάση.

Η αγάπη και η συμμετοχή σας,μας δίνει δύναμη για να συνεχίσουμε αυτή μας την προσπάθεια έτσι ώστε να διαφυλάξουμε και να μεταφέρουμε από γενιά σε γενιά ήθη,έθιμα και την ιστορία των προγόνων μας.Το ημερήσιο πανηγύρι ήταν μόνο η αρχή.Ένα πανηγύρι πού θα καθιερωθεί
και πάλι στο χωριό μας.
Σας ευχαριστούμε από καρδιάς.

Για το Δ.Σ το Συλλόγου
Ο πρόεδρος
Κώστας Ανδρώνης. 

Πραγματοποιήθηκε η ενημέρωση των ελαιοπαραγωγών στην Ποταμούλα

Πληροφορίες για θέματα Ολοκληρωμένης Διαχείρισης της ελιάς από την Ένωση Αγρινίου- Εκπαιδευτικές συναντήσεις σε περιοχές της Αιτωλοακαρνανίας. Συνεχίζονται με εντατικό ρυθμό οι ενημερωτικές συναντήσεις ανά την Αιτωλοακαρνανία, με ελαιοπαραγωγούς- μέλη της αντίστοιχης ομάδας της Ένωσης Αγρινίου. Μετά τη Λεπενού και τη Φλωριάδα Βάλτου, σειρά είχαν οι παραγωγοί της Ποταμούλας, στους οποίους δόθηκε, χθες το απόγευμα, η ευκαιρία να παρακολουθήσουν μια ολοκληρωμένη, σφαιρική παρουσίαση νέων, βελτιωμένων μεθόδων διαχείρισης της παραγωγής τους. Αξιοποιώντας την εμπειρία από την υλοποίηση προγραμμάτων της ΟΕΦ, το αρμόδιο τμήμα της Ένωσης Αγρινίου, θέτει ως στόχο την συνολική αναβάθμιση της ελαιοκαλλιέργειας στην Αιτωλοακαρνανία και πάνω απ' όλα την, στην πράξη, στήριξη του παραγωγού, αυτή τη φορά με επισκέψεις στην περιοχή του. 

Όπως ανέφερε ο γεωπόνος κ. Γεράσιμος Χρήστου, που έχει αναλάβει τις σχετικές παρουσιάσεις-ενημερώσεις "καταβάλλεται προσπάθεια να βρεθούμε όσο το δυνατό περισσότερο δίπλα στους παραγωγούς παρέχοντας σε αυτούς, τις απαραίτητες γνώσεις και εφόδια, καθώς επίσης σύγχρονους και αποτελεσματικούς τρόπους διαχείρισης της παραγωγής τους, μια ευκαιρία που θα πρέπει οι ενδιαφερόμενοι παραγωγοί να αξιοποιήσουν προς όφελός τους". Όπως ο ίδιος επεσήμανε "αν οι παραγωγοί ακολουθήσουν τα βήματα και τις συμβουλές που η Ένωση Αγρινίου τους υποδεικνύει μέσω της συγκεκριμένης διαδικασίας, θα μπορέσουν να επιτύχουν μείωση του κόστους παραγωγής, που είναι και το ζητούμενο για εκείνους, αλλά και να πετύχουν καλύτερα οικονομικά αποτελέσματα για τους ίδιους μέσω της βελτίωσης της ποιότητας του παραγόμενου προϊόντος, όπως επίσης βασική προϋπόθεση της συνολικής προσπάθειας είναι η  ενημέρωση για την τήρηση των κανόνων Συστήματος Ολοκληρωμένης Διαχείρισης (Σ.Ο.Δ.) με απώτερο σκοπό τη παραγωγή ασφαλών και πιστοποιημένων προϊόντων". Ο κ.Γ. Χρήστου έδωσε, μεταξύ άλλων, πρακτικές οδηγίες και συμβουλές στους παραγωγούς για θέματα φυσιολογίας, φυτοπροστασίας, λίπανσης, άρδευσης, κλαδέματος ελαιοδέντρων και εν γένει διαχείρισης της ελαιοκαλλιέργειας. Στη συνάντηση συμμετείχε και η διευθύντρια του εργοστασίου επεξεργασίας βρώσιμης ελιάς της Ένωσης κα Ακριβή Κούκη. Οι παραγωγοί έθεσαν τα δικά τους ερωτήματα και προβληματισμούς που απαντήθηκαν από τον γεωπόνο, στο πλαίσιο μιας τουλάχιστον εποικοδομητικής συζήτησης. Στους ελαιοπαραγωγούς μοιράστηκαν και σχετικά ενημερωτικά φυλλάδια με χρήσιμες πληροφορίες για φυτοφάρμακα, ζιζανιοκτόνα, μεθόδους αντιμετώπισης ασθενειών και γενικά, λεπτομέρειες για τη διαχείριση της παραγωγής τους καθ' όλη τη διάρκεια του έτους. Αντίστοιχες συναντήσεις προγραμματίζονται για το αμέσως επόμενο διάστημα και σε άλλες περιοχές του νομού.

Διαβάστε περισσότερα στο: http://www.e-ea.gr/2017/05/