Χθες παγκόσμια ημέρα της Οικογένειας!

 

Μια δική μου προσέγγιση...✍️ 𝓟𝓸𝓽𝓪𝓶𝓸𝓾𝓵𝓪 𝓶𝓪𝓲𝓽𝓼 📸

Χρόνια ολάκερα περάσαν και οι δυο τους αντάμα περπατούν χέρι-χέρι στο δρόμο... σ'ένα δρόμο πού δεν ήταν στρωμένος με ροδοπέταλα. Στα δύσκολα δε λύγισαν,στην λύπη και στις δοκιμασίες στάθηκαν όρθιοι.Μια σχέση που χτίστηκε με ανιδιοτελή προσφορά , πάνω στα γερά θεμέλια των ηθικών αξιών!!!

Και συνέχισαν....

 απλά συνέχισαν έχοντας ως πυξίδα την αγάπη,την αγνή αγάπη που πηγάζει αστείρευτα από το απύθμενο βάθος της καρδιάς τους....

Από "νιοί" ξεκίνησαν στον στίβο της ζωής , συμβιβάστηκαν και μονιασμένοι

πορεύτηκαν στο διάβα της!!!

 Τι και αν οι ρυτίδες αλλοίωσαν τα προσωπά τους, όμως ο χτύπος της καρδιάς τους παίζει όπως τότε σε ρυθμούς ερωτικής μπαλάντας... 

Αλήθεια πόσο λείπει σήμερα στα σύγχρονα ζευγάρια;

Σχέσεις πάθους ,που στο πρώτο παραμικρό εμπόδιο γκρεμίζονται. Θεμελιώδης αρχή , μόνο το συμφέρον.Ασυμβίβαστοι και εγωπαθείς αφήνουν πίσω τους ερείπια... Η καρδιά  λειτουργεί πλέον ως τροχοπέδη στην άλλοτε αγάπη και το μίσος παίζει τόν πρωταγωνιστικό ρόλο.... με κομπάρσο  ένα πολυσέλιδο χαρτί "διαζυγίου"...! 

Πόσο μα πόσο χάθηκαν οι αξίες?

Όλα θυσιάζονται στον βωμό πλέον, της σύγχρονης εγωκεντρικής ζωής μας... άχρωμη και σιωπηλή πριονίζει τον θεσμό εκείνο που αυτοί πιο πάνω φύλαξαν ως κόρη οφθαλμού...

 τον Ιερό θεσμό της οικογένειας!!!

#potamoula_maits

Η ζωή στιγμές είναι...

 ✍️ 𝓟𝓸𝓽𝓪𝓶𝓸𝓾𝓵𝓪 𝓶𝓪𝓲𝓽𝓼 📸

Στιγμές ζωής , όλο  ψευδαισθήσεις. Στιγμές κεραυνοβόλες , που ούτε καν αντιλαμβάνεσαι...

Στιγμές άχρονες,δεν έχουν ισχύ να κρατηθούν και ξαφνικά μένουμε να αναρωτιόμαστε αν πραγματικά υπήρξαν. Η ζωή  από τέτοιες στιγμές γεμάτη είναι,

αισθήματα είναι και αναμνήσεις, ήχοι, άρωμα και γεύσεις , χρώμα και γκρίζες αποχρώσεις. Είναι οι άνθρωποι που αγαπάς και χάνεις , που ίσως "delete" πάτησες...!!!

Η στιγμή που  την καρδιά και την ψυχή ευχάριστα γεμίζει και αμέσως ανεπανόρθωτα πληγώνει.

Το δάκρυ χαράς που απ' τη μια στιγμή στην άλλη , κυλάει 

στο παράπονο και ο λυγμός τη πνίγει!!!

Η στιγμή του τώρα , που αυτόματα στο χθες πέρασε και στο χρόνο έσβησε...

Ναι .... κοιμάσαι και ξυπνάς και η νιότη ίσα που αχνοφαινεται στων αναμνήσεων την αύρα!

Οι στιγμές σου, που χαράχτηκαν ανεξίτηλα στο μυαλό, γράφτηκαν στην καρδιά και έμειναν αποτυπωμένες στα σκονισμένα άλμπουμ των αναμνήσεων!!!

 Η ζωή είναι αυτό που την κάνουμε να είναι.

Κλείσε τα μάτια και άσε τη στιγμή να σε μεταφέρει σε μια ανάμνηση 

και μέσα από αυτή ίσως αναθεωρήσεις ...

φτάνει να το θες πραγματικά και να μην το πάρει το αύριο , αλλά το τώρα!!

 Εμπλούτισε με στιγμές το ταξίδι της ζωής....και γιατί όχι,με ένα κλικ κλειδωσέ τη στην "memory card" ....

Γιατί υπάρχουν στιγμές ζωής που δεν έχουμε μάθει να εκτιμάμε ...

Ανθρώπους που είναι εν ζωή φρόντισε να εκτιμήσεις!!!

Εορτή του Πολιούχου μας Αγίου Γεωργίου.

ΙΕΡΟΣ ΝΑΟΣ ΑΓΙΟΥ ΓΕΩΡΓΙΟΥ ΠΟΤΑΜΟΥΛΑΣ

Ο Αναστάς Κύριος διά πρεσβειών του Αγίου ενδόξου μεγαλομάρτυρος Γεωργίου του Τροπαιοφόρου, προστάτου και πολιούχου της ενορίας μας είθε να ευλογεί τούς απανταχού Ποταμιώτες.

Το Φώς της Αναστάσεως να φωτίζει τις καρδιές όλων μας.

ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ - ΑΛΗΘΩΣ ΑΝΕΣΤΗ.

Έτη πολλά και ευλογημένα με υγεία και προκοπή .

Δια το Εκκλησιαστικόν Συμβούλιον

Ιερεύς 

Ευστάθιος Τσιτσιβός.

Χριστός Ανέστη.

 

✍️ 𝓟𝓸𝓽𝓪𝓶𝓸𝓾𝓵𝓪 𝓶𝓪𝓲𝓽𝓼 📸 

Εκείνος από Θεός  έγινε, ένα με τον γήινο κόσμο και οδηγήθηκε ταπεινά στο  εκούσιο πάθος!

Υπέμεινε αγόγγυστα...την περιφρόνηση,τον εξευτελισμό

το μαστίγωμα και το ακάνθινο στεφάνι.

Ήδε ο άνθρωπος!!!

Ο Θεός ουρανού και γης , καρφώθηκε επάνω στον Σταυρό, μια αγκαλιά γεμάτη από στοργή και αγάπη για εκείνους που στον Γολγοθά τον οδήγησαν!!!

Το ξύλο με αίμα πότισε.....

Και το πνεύμα άφηκε η πηγή της αιωνίου ζωής...!!!

Επικράνθη ο Άδης από την Ανάσταση του Κυρίου.

Καί να  γευόμαστε του Αναστάντος 2021 χρόνια!!!

"Εἴ τις εὐσεβής καί φιλόθεος, ἀπολαυέτω τῆς καλῆς ταύτης καί λαμπρᾶς πανηγύρεως".

..Ποῦ σου, ἅδη, τό νῖκος;

Ἀνέστη Χριστός καί σύ καταβέβλησαι.

Ἀνέστη Χριστός καί πεπτώκασι δαίμονες.

Ἀνέστη Χριστός καί χαίρουσιν ἄγγελοι.

Ἀνέστη Χριστός, καί ζωή πολιτεύεται.

Ἀνέστη Χριστός καί νεκρός οὐδείς ἐπί μνήματος.

Χριστός γάρ ἐγερθείς ἐκ νεκρῶν, ἀπαρχή τῶν κεκοιμημένων ἐγένετο. 

Αὐτῶ ἡ δόξα καί τό κράτος εἰς τούς αἰῶνας τῶν αἰώνων.

Ἀμήν. 

ΧΡΙΣΤΌΣ ΑΝΕΣΤΗ .

Τσιτσιβός Χαράλαμπος.

#potamoula_maits

https://www.instagram.com/p/COXMZfQAIwp/?igshid=wdt3aay2lszq

Ο επιτάφιος του χωριού μας φέτος!!!

Συγκίνηση για φέτος ο στολισμός του Επιταφίου.. καθώς πέρσυ δεν είχαμε αυτή την δυνατότητα!!!

Κάθε ευλογία σε όλους!!!

✍️ 𝓟𝓸𝓽𝓪𝓶𝓸𝓾𝓵𝓪 𝓶𝓪𝓲𝓽𝓼 📸 

Οταν στάθηκα αντίκρυ στη "Ζωή έν τάφω" ...ήχησε στα αφτιά μου ο μελωδικότερος ύμνος της Ορθοδοξίας :«Ω γλυκύ μου έαρ» το μοιρολόι της Παναγίας και η έκφραση του πόνου της πέρασε μπρος στα μάτια μου.....για εκείνον!!!!

 Για εμάς και για τον καθένα ξεχωριστά!!!!

Και όμως...

"Αναστήτω ο θεός και διασκορπισθήτωσαν οι εχθροί αυτού".

"Δείξον ημίν και την ενδοξόν σου Ανάστασιν" στην καρδιά και στο είναι μας...

#potamoula_maits 

Μεγάλη Πέμπτη...

 

✍️ 𝓟𝓸𝓽𝓪𝓶𝓸𝓾𝓵𝓪 𝓶𝓪𝓲𝓽𝓼 📸 

Ποια καρδιά δεν λυγίζει την ημέρα αυτή μπροστά στη φρικτή και ανείπωτη θεοκτονία;

Ποια μάτια δε βουρκώνουν στο αντίκρισμα του γλυκύτατου Εσταυρωμένου; 

Σήμερον κρεμάται επί ξύλου...

και για ακόμη μια φορά 

η ανυπέρβλητη αγάπη του Θεού δεν έχει όρια,δεν έχει σύνορα... όλα τα ξεχνά και μας καλεί κοντά του, δίνοντας μας  πνευματική δύναμη να τον  ακολουθήσουμε μαζί του στον Γολγοθά. Να σύρουμε τον Σταυρό αυτής της δοκιμασίας που τον τελευταίο χρόνο μας ταλανίζει το είναι  και όλο τον κόσμο έχει συνταράξει.

Μέσα στο λυγμό της λύπης μας , ψιθυρίζει η ύπαρξής μας «τί ἀνταποδώσωμεν τῷ Κυρίω περὶ πάντων ὧν ἀνταπέδωκεν ἡμῖν»; Ας προσπαθήσουμε να τον μιμηθούμε ανάλογα με το μέτρο της πίστεως και της αγάπης που έχουμε μέσα μας!!! #potamoula_maits

https://www.instagram.com/p/COQwI09Amyf/?igshid=1igatvnlouf3i

Ποταμούλα: Ο Φίλιππος Τσούνης, στον Αntenna Star: «Να στηρίξουμε τους φούρνους της γειτονιάς» (Ηχητικό)

 Στον Antenna Star 103.5 και στην εκπομπή του Λευτέρη Τηλιγάδα, με τίτλο «Άκου τώρα, να δεις», που μεταδίδεται κάθε μέρα από Δευτέρα έως και Παρασκευή, από τις 9:00 έως τις 10:00 το πρωί, φιλοξενήθηκε ο Πρόεδρος του Συλλόγου Αρτοποιών και Περιχώρων «Η Δήμητρα», ο οποίος αναφέρθηκε στη λειτουργία των αρτοποιείων τις μέρες του Πάσχα και έδωσε τις ευχές του για τις γιορτινές μέρες που ακολουθούν.

«Στους φούρνους και τα μικρά καταστήματα της γειτονιάς του, ο καταναλωτής, ο συμπολίτης μας», είπε ο κ. Τσούνης, «θα βρει και φέτος, όπως πάντα, φρέσκα προϊόντα φτιαγμένα με γνήσια υλικά και παραδοσιακές συνταγές, προϊόντα αρτοποιίας από αυτά που έχει διαλέξει χρόνια τώρα ο Αγρινιώτης και η Ελληνική οικογένεια να βάζει στο τραπέζι του και την καθημερινότητα και αυτές τις άγιες μέρες.

 

Τα αρτοποιεία θα λειτουργήσουν κανονικά όλη τη Μεγάλη Εβδομάδα, σημείωσε, και το Μεγάλο Σάββατο θα διαθέσουν ψωμί για τέσσερις μέρες. Οι φούρνοι με άλλα λόγια θα ανοίξουν ξανά την Τετάρτη μετά το Πάσχα.

 

 

«Οι τιμές», υπογράμμισε ο κ. Τσούνης, «παραμένουν σταθερές για πάρα πολλά χρόνια και αναφερόμενος ενδεικτικά στην τιμή της πασχαλινής κουλούρας, είπε, ότι αυτή και για φέτος θα είναι στα 2,70 ευρώ  τα 750gr.

Ακούστε όλη την συζήτηση με τον κ. Τσούνη στο ηχητικό που ακολουθεί.

Πένθος στο χωριό μας:Απεβίωσε ο συγχωριανός μας Χριστόφορος Ανδρώνης..

 

(Φωτό από το αρχείο).

Απεβίωσε σήμερα το πρωί στα 74 του χρόνια ο συγχωριανός μας και γείτονας Χριστόφορος Ανδρώνης,στην πόλη της Αθήνας όπου και διέμενε και θα γίνει η Νεκρώσιμος Ακολουθία.

Φεύγουν και ο τόπος μας ρημάζει... Συλλυπητήρια στους οικείους του και ευχόμαστε ο Θεός να αναπαύσει την ψυχή του .

Αιώνια η μνήμη !

Έφυγε από την ζωή ο Δάσκαλος που ποτέ δεν ξέχασε τον Κελανίτη.

 Έφυγε από τη ζωή ο Καισαριανιώτης δάσκαλος Βασίλης Βάζος😢

Από το 1959 έως το 1986 εργάστηκε ως δάσκαλος σε σχολεία ανά τη Ελλάδα όπως και στον Συνοικισμό Κελανίτης Ποταμούλας.

και τα τελευταία χρόνια της διδασκαλικής του ζωής σε σχολεία της Καισαριανής. Ήταν μικρασιάτης με καταγωγή από τα Βουρλά.

Θερμά συλλυπητήρια στην οικογένειά του!

Δύο δημοσιεύσεις που είχαμε ανεβάσει για τον Δάσκαλο που αγάπησε τον Κελανίτη και τους ανθρώπους της!

Βασίλειος Βάζος ο δάσκαλος πού πέρασε από το χωριό μας...το σχ. Έτος 1959 - 1960 στον συνοικισμό Κελανίτη,όπου εκεί ήταν ένα από τα τρία Δημοτικά σχολεία,πού αριθμούσε σε 28 μαθητές. Μετά από 58 χρόνια θυμάται και αναπολεί εκείνη την εποχή.Αφορμή στάθηκε μια ασπρόμαυρη φωτογραφία που είχε στο αρχείο τής η φίλη μου συγγραφέας, δημοσιογραφος και διαχειρίστρια του site www.omorfigeitonia.gr, Σοφία Τριανταφύλλου"
με τους μαθητές τού Δημοτικού σχολείου στον συνοικισμό τού χωριού μας στον Κελανίτη.

Επικοινώνησε λοιπόν μαζί μας, αναφέροντας τα εξής: 

 «Στη φωτογραφία βλέπουμε τον καισαριανιώτη δάσκαλο κ. Βασίλη Βάζο, το 1960 στο Αγρίνιο (Κοινότητα Ποταμούλα). Παρατηρήστε τα πρόσωπα των παιδιών αλλά και τα ρούχα που φορούν.

Άραγε ποιά να ήταν η πορεία της ζωής τους; τι να απέγιναν;».

Και αυτό ήταν μόνο η αρχή...

Ψάξαμε και βρήκαμε τον δάσκαλο κ.Βάζο και η διαδικτυακή συνάντηση μας τον έφερε ξανά στον τόπο πού αγάπησε και τον αγάπησαν,στον συνοικισμό τού Κελανίτη.Στο πρώτο αντίκρυσμα με το χωριό μας,από τις φωτογραφίες πού στείλαμε,ο 84 χρόνος σήμερα Βασίλειος Βάζος δεν έκρυψε την συγκίνησή τού....
Μονολεκτικά απάντησε: «Με συγκινήσατε....Ευχαριστώ πολύ».
Γεννήθηκε (1 Ιουνίου 1933) και μεγάλωσε στην Καισαριανή,υπηρέτησε από το 1959 -1986 στα δημοτικά σχολεία, της Μακεδονίας,Αγρίνιο (Κελανίτης) Κιάτο,Πόρο,Αίγινα,Πειραιά,Καισαριανή και Βύρωνα.Παντρεμένος με την Μαρία Βάζου,απέκτησαν δύο κόρες.

Νεαρός τότε στην ηλικία των 26 ετών,θυμάται με νοσταλγία εκείνη την υπέροχη χρονιά πού έμεινε ανεξίτηλα χαραγμένη στην σκέψη και την καρδιά του.

Μας έγραψε λοιπόν ο κ. Βάζος:

«Υπηρέτησα τό σχολ.΄ετος 1959-1960 στό Δημοτικό Σχολειο του Κελανίτη,πού ανήκε στην κοινότητα Ποταμούλας.Στόν Ιερό Ναό τής Κοινότητας Ποταμούλας,υπηρετούσε ο σεβάσμιος Παπα-Δημήτρης Ιωακείμ.
Θυμάμαι από τή Κοινότητά σας τό παντοπωλείο τού Πάστρα.Στήν Συνοικία τού Κελανίτη ζούσε η οικογένεια Καφρίτσα,πού διατηρούσε  παντοπωλείο καί αλευρόμυλο.Λέγονταν Μιλτιάδης καί η γυναίκα του Σταυρούλα.Παιδιά τους ο Αντώνης,ο Χριστόφορος καί άλλοι. Θυμάμαι επίσης τις οικογένειες τού Ταξιάρχη και τού Μιχάλη τού Βαγενά,πού έψελνε στο αναλόγιο.Δεν ξεχνώ την οικογένεια τού Κώστα Μπιτσικώκου,μέ 12 παιδιά και του Γιώργου Γκούστα,μέ παιδιά στήν Αμερική,τού Βαρελά καί άλλοι.Θά ψ'αξω νά βρώ φωτογραφίες.Τιμή μου πού αλληλογραφήσαμε.Καλό κουράγιο γιά τήν εφημερίδα σας.
Μέ τιμή.
Βάζος Βασίλειος».

Ο δάσκαλος κύριος Βάζος,εξέφρασε την επιθυμία να μάθουμε νέα για τούς μαθητές τού και να μεταφέρουμε σε όλους τις εγκάρδιες ευχές του.
Ευχαριστούμε θερμά την φίλη μας Σοφία Τριανταφύλλου,πού μας έδωσε την ευκαιρία
να γνωρίσουμε και εμείς οι νεότεροι έναν πραγματικά αξιοσέβαστο άνθρωπο,αλλά και να θυμηθούν οι παλαιότεροι και οι μαθητές του τον δάσκαλο τούς.

Μια συγκινητική διήγηση:Ο Δάσκαλος Βασίλης Βάζος θυμάται...στην Ποταμούλα της δεκαετίας του 1950.(ΦΩΤΟ)

«Είχα τελειώσει την Ακαδημία από το 1954, είχα υπηρετήσει τη στρατιωτική μου θητεία, είχα ήδη δουλέψει ως δάσκαλος στο 1ο, 2ο & 4ο σχολείο Καισαριανής και είχα φτάσει μέχρι τη Μακεδονία (Κορμίστα Σερρών) ως προσωρινός δάσκαλος, αλλά επίσημος διορισμός δεν φαινόταν πουθενά στον ορίζοντα. Πρέπει να έλιωσα ένα ζευγάρι σόλες ανεβοκατεβαίνοντας τα ξύλινα (τότε) σκαλιά του υπουργείου Παιδείας για να μάθω πρώτος τον διορισμό μου. Το καθημερινό μου δρομολόγιο ήταν, υπουργείο – Εθνικό Τυπογραφείο, με είχαν μάθει οι θυρωροί, οι μπαρμπέρηδες και οι καθαρίστριες. Ώσπου μια μέρα, αρχές Οκτωβρίου του ’59, μόλις φθάνω στην οδό Καποδιστρίου (Εθνικό Τυπογραφείο), βλέπω πρόσωπα χαμογελαστά. Επιτέλους ΔΙΟΡΙΣΜΟΣ! Πληρώνω, παίρνω 2 φύλλα της Εφημερίδος της Κυβερνήσεως και τρέχω σπίτι. Αρπάζω τη βαλίτσα που είχα έτοιμη από καιρό με όσα απαραίτητα μου χρειάζονταν και κατευθείαν στο ΚΤΕΛ Αιτωλοακαρνανίας! Μόλις φθάνω, χτυπάω την πόρτα του γραφείου της Επιθεώρησης, δείχνω το ΦΕΚ με σημειωμένο το όνομά μου και περιμένω να διοριστώ ώστε να αρχίσω να πληρώνομαι. Έπεσα όμως σε υπάλληλο γραφειοκράτη, της πιο συντηρητικής μορφής, περίμεναν οι «άθλιοι» το χαρτί από το υπουργείο. Για 2-3 μέρες λοιπόν ήμουν τουρίστας στην πόλη, μέχρι που έφτασε και το χαρτί. Ορκίζομαι και μου δίνουν «προσωρινή» θέση στονΚελανίτη (συνοικία της Ποταμούλας). Εδώ αρχίζει η καριέρα μου ως εκπαιδευτικός.

Οι κάτοικοι με περίμεναν πως και πως. Για πότε μου πήραν την βαλίτσα, για πότε μου ετοίμασαν το γιατάκι μου, όλα σε χρόνο μηδέν! Για ύπνο, μου παραχώρησε ο Μιλτιάδης Καφρίτσας ένα δωμάτιο επάνω από το μαγαζί – παντοπωλείο. Για φαγητό, οι φιλόξενοι κάτοικοι είχαν μεριμνήσει έτσι ώστε κάθε μεσημέρι με περίμενε ένα βαθύ πιάτο με κοτόπουλο «μπλουμ» (αλανιάρικο κοτόπουλο, μέσα σε πιλάφι), που ακόμα με κυνηγάει η γεύση του και η νοστιμιά του. Μετά από 2-3 μέρες παίρνω το φαγητό μου και κατεβαίνω στο μαγαζί με τη δικαιολογία ότι μόνο οι καλόγεροι και οι κατάδικοι τρώνε μόνοι στο κελί τους. Ήθελα να γνωρίσω και να γνωριστώ με τους κατοίκους. Έτσι, όποιος έμπαινε στο μαγαζί τον καλούσα για μια κούπα κρασί. Ήταν και οι μερίδες ξεγυρισμένες!

Ζωή και κότα λοιπόν, αυτό όμως κράτησε μέχρι τις 14 του Νοέμβρη γατί με τον άγιο Φίλιππο μπήκαμε στη νηστεία των Χριστουγέννων κι άρχισε η περίοδος της φασολάδας. Ευτυχώς επιτρέπονταν η ρέγγα, την οποία ονόμαζαν «δικηγόρο» επειδή έμοιαζε με τη γραβάτα που φορούσαν εκείνη την εποχή οι δικηγόροι. Τα βράδια του χειμώνα λοιπόν, τα περνούσαμε παρέα με τους «δικηγόρους», δηλωτή, λίγο κρασί και παρέα. Το ζευγάρι που κέρδιζε στη δηλωτή έπαιρνε ένα λουκουμάκι – έπαθλο για το σπίτι. Τα πειράγματα την άλλη μέρα έδιναν κι έπαιρναν:

-Κυρά – Μήτσαινα, σου έφερε ο άντρας σου λουκουμάκι χτες βράδυ;;;

…αξέχαστες βραδιές με ωραία πειράγματα, όλοι μαζί σαν μια οικογένεια!

Θυμάμαι τον Γιώργο τον Γκούσια, τονΜιχάλη που έκανε τον ψάλτη, τον Ταξιάρχη, τον Λιούλιο, τον Μπιτσικώκο, τον Βαγενά, τους Στυλιαραίους, τον Βλαχογιάννη κι άλλα πρόσωπα που αυτή τη στιγμή δεν μου έρχονται τα ονόματά τους στο μυαλό.

Στις 26 Δεκεμβρίου, σύμφωνα με τι άδειες που είχα βγάλει, παντρευόμουν. Ζήτησα μια μέρα άδεια για να προλάβω να κουρευτώ κι ο «ευλογημένος» απέρριψε το αίτημά μου ( ο Θεός να τον συγχωρέσει).

Ας κάνουμε μια βουτιά στο χρόνο τώρα, να πάμε στη σημερινή εποχή

Η συγχωρεμένη η μάνα μου έλεγε: «Ρωτώντας πας στην πόλη», έτσι πριν λίγο καιρό (το 2017), σε μια από τις ωραίες φιλολογικές και οικογενειακές βραδιές στο σπίτι της Σοφία Τριανταφύλλου, ανοίξαμε το κεφάλαιο της πρώτης μας νιότης.

Να κάνω μια παρένθεση εδώ, και να πω ότι η Σοφία έχει συνεισφέρει αρκετά στην παράδοση και την κουλτούρα της Καισαριανής, είναι δραστήρια (έχει γράψει 2 βιβλία για την πόλη μας και κάποια άλλα λαογραφικά για άλλες πόλεις της Ελλάδας) . Η Σοφία λοιπόν μ΄ έκανε με τον τρόπο της να της εξομολογηθώ για τα χρόνια που έζησα (νέος) στο Αγρίνιο και πάνω στη συζήτηση μου αποκαλύπτει ότι έχει επαφές με την εφημερίδα της Ποταμούλας (Potamoula News)! Συγκινήθηκα όταν διαπίστωσα ότι μπορούσα να επικοινωνήσω με το χωριό που πρωτοδιορίστηκα κι έκανα πρώτα δειλά μου βήματα στη μεγάλη αποστολή που λέγεται «εκπαιδευτικό έργο». Χωμένα για χρόνια στα βάθη του μυαλού μου, έρχονται ένα – ένα τα περιστατικά και οι εικόνες του όμορφου χωριού, της Ποταμούλας Αγρινίου.

Διορίστηκα στις 10 Οκτωβρίου 1959 και τις 26 του ίδιου χρόνου παντρεύτηκα τη γειτόνισσά μου, Μαρία. Τελειώνοντας οι γιορτές, μαζί με τις σχολικές διακοπές, φορτώνουμε λοιπόν οι νιόπαντροι τα μπογαλάκια μας για τη νέα μας πατρίδα, τηνΠοταμούλα. Στο Αγρίνιο είχα από πριν συνεννοηθεί με έναν οδηγό φορτηγού, τονΠερικλή, ώστε μόλις έφτανα από την Αθήνα στο Αγρίνιο με το ΚΤΕΛ να μεταφορτώσουμε την «οικοσυσκευή» για Ποταμούλα. Μέχρι τότε, η γυναίκα μου δεν είχε βγει από την Αθήνα, παρά ίσως μόνο για κάποια σχολική εκδρομή. Εγώ είχα υπηρετήσει στρατιώτης στα Τρίκαλα, είχα δουλέψει αναπληρωτής δάσκαλος στα Σέρρες και κάτι ήξερα. Ο Περικλής λοιπόν κι εγώ αναλαμβάνουμε την ξενάγηση της πρωτόβγαλτης στην επαρχία. Η Μαρία λοιπόν ρωτούσε για τα πουρνάρια, ποιο καρπό μας δίνουν κι απορούσε πως στέκονταν οι πέτρες στις σκεπές των σπιτιών (οι περίφημες «φισάλες», όπως τις έλεγαν). Είχε μεγάλη αγωνία και κάθε τόσο ρωτούσε πότε θα φτάσουμε. «Μόλις περάσουμε κι αυτό του βουνό», της απαντούσαμε και μετά από λίγο: «είμαστε μακριά ακόμα; Φτάνουμε; Κοντεύουμε;» Πάνω που άρχισαν να τελειώνουν τα ψέματα, είδαμε να ξεπροβάλλουν τα πρώτα σπίτια της Ποταμούλας. Στο έμπα του χωριού, αριστερά, το πρώτο σημείο ζωής: ήταν των Φώτων και ένας ιερέας άγιαζε σπίτια, χωράφια, ζωντανά, ο παπα-Ιωακείμ, εφημέριος του Ιερού Ναού του ΑγίουΓεωργίου. Άρχισε να αναπνέει η γυναίκα μου και πήγε κοντά στον ιερέα να την αγιάσει. Έτσι γνωριστήκαμε με τον παπα-Ιωακείμ κι από τότε, τελειώνοντας τη Λειτουργία, μας περίμενε πάντα στον περίβολο της εκκλησίας για να μας καλέσει για το μεσημεριάτικο κυριακάτικο φαγητό. 

.

Συνεχίσαμε να προχωρούμε μέσα στο χωριό κι η γυναίκα μου φώναζε: «να κι άλλο διόροφο!» Φτάνουμε λοιπόν στον Κελανίτηκατάκοποι! Ξενοδοχείο δεν υπήρχε, ούτε κάποιο σπίτι για ενοικίαση. Υπήρχε μόνο ένα νεόδμητο οικοδόμημα, ημιτελές, ασοβάντιστο κι αταβάνωτο. Καταλήξαμε σ΄αυτό ελλείψει άλλου. Ιδιοκτήτης του κτίσματος ήταν ο Μπιτσικώκος Κώστας(πολύτεκνος, με 12 παιδιά!). Από το Αγρίνιο μου έστειλαν χοντρό χαρτί για να ταβανώσω. Συγκράτησα το χαρτί με πινέζες στο ταβάνι, όταν όμως φύσαγε το χαρτί κυμάτιζε! Ήταν μια κάποια λύση όμως, γιατί χωρίς το ταβάνωμα, από τα κενά των κεραμιδιών «μετρούσες τα΄άστρα» όπως έλεγε και ο Λουντέμης.

Το σχολείο του Κελανίτη της Ποταμούλας ήταν νεοϊδρυθέν κι έπρεπε να λειτουργήσει! Κατεβαίνω στο Αγρίνιο και φτιάχνω τη στρογγυλή σφραγίδα «η μεγάλη του Κράτους σφραγίς», πήρα κι ένα δεκάρι κόλλες αναφοράς, ντοσιέ κι ότι χρειάζεται ένα σχολείο και με τους κατοίκους αρχίσαμε να πασχίζουμε για να γίνει ένα κανονικό σχολείο. Παράλληλα, αναφερόμουν καθημερινά στο προϊστάμενο, με το γνωστό θέμα: «περί ελλείψεως θρανίων κλπ.». Προσφέρθηκε ο Βαρελάς να μας δώσει ένα δωμάτιο που μάλλον δεν του περίσσευε. Πέσαμε όλοι μαζί να το καθαρίσουμε, καρφώσαμε τάβλες για θρανία, έφτιαξα μόνο μου τον μαυροπίνακα (με αυγό, όπως μας είχαν διδάξει) κι άρχισαν τα μαθήματα.

Κάποια μέρα του Φλεβάρη φτάνει ο Επιθεωρητής. Βλέπει τα πρωτόγονα θρανία και τις ελλείψεις και με επέπληξε με αυστηρότητα γιατί αγόραζα τα υλικά από την τσέπη μου (και θα ΄χε συνέχεια, αν δεν του έδειχνα αντίγραφα που κρατούσα από τις καθημερινές μου αναφορές στο προϊστάμενο). Η απάντησή του, ιστορική: «Καλά, νομίζεις ότι καθόμαστε και διαβάζουμε καθημερινά όλο αυτό το χαρτομάνι που έρχεται στο γραφείο; Πάρε κανένα τηλέφωνο καημένε!» Η απάντηση μου: «Ευχαρίστως αν υπήρχε τηλέφωνο!

Η θέση μου στον Κελανίτη ήταν προσωρινή. Το καλοκαίρι του ’60 μου δίνουν οριστική θέση στο Περιστέρι (χωριό χωρίς δρόμο, φως, νερό, τηλέφωνο). Καινούργιο κτίριο αλλά με 82-84 μαθητές μόνος μου! Έμεινα εκεί 5 χρόνια.

Θυμάμαι ακόμα τον αποχωρισμό μου από τον Κελανίτη. Ήρθε όλο το χωριό να μας αποχαιρετήσει, βοήθησαν στο φόρτωμα και χωρίσαμε με δάκρυα στα μάτια…

Κάποιοι, για ενθύμιο μας χάρισαν από ένα κοτόπουλο. Βαφτίσαμε κάθε ζωντανό με το όνομα του δωρητή! Πέρασαν 60 χρόνια και θυμάμαι ακόμα τον κόκορα του κυρ Γιώργηκαι την ασπρούλα κότα από την κυρία Ελένη… ας είναι καλά όλοι οι Ποταμουλιώτες!

ΒΑΖΟΣ ΒΑΣΙΛΕΙΟΣ

ΜΑΡΚΟΠΟΥΛΟ ΜΕΣΟΓΑΙΑΣ

190 03

Τ.Θ. 16 209

(e mail: VASVAZOS@GMAIL.com) 

ΕΙΣ ΠΡΕΣΒΥΤΕΡΟΝ ΧΕΙΡΟΤΟΝΙΑ ΤΟΥ Π. ΦΩΤΙΟΥ ΣΩΦΡΟΝΗ.

 Μια ξεχωριστή ευλογία απετέλεσε η σημερινή ημέρα, για την τοπική Εκκλησία καθώς ο συγχωριανός μας ιεροδιάκονος π. Φώτιος Σωφρόνης έλαβε τον δεύτερο βαθμό της Iερωσύνης,από τον Σεβασμιωτάτο Μητροπολίτη Αιτωλίας & Ακαρνανίας κ. ΚΟΣΜΑ,  στον Μητροπολιτικό Ιερό Ναό Ζωοδόχου Πηγής στο Αγρίνιο.

Λίγα λόγια για τον αγαπητό πατήρ Φώτιο.

 Ο π. Φώτιος ως άμισθος κληρικός διαθέτει Λογιστικό Γραφείο στο Αγρίνιο, όπου συνεχίζει τα καθήκοντά του.

Πρίν ένα χρόνο περίπου αυτό δεν στάθηκε εμπόδιο να κάνει πράξη τον κρυφό διακαή πόθο του, τον πόθο της Iερωσύνης που από μικρός καλλιεργούσε στην καρδιά του!!!! Ζούσε από νηπιακής ηλικίας την πνευματική ζωή και με ζήλο έστεκε στον πνευματικό αγώνα με αρωγό τον πνευματικό του πατέρα Αρχιμανδρίτη π. Χριστοφόρο Μυτιλήνη, Ιεροκήρυκα της Μητρόπολης Πατρών. Μεγάλωσε με ένα πρότυπο ,του εφημέριου του χωριού του ,πατήρ Ευστάθιου Τσιτσιβού που μέσα στο Ιερό βήμα από μικρός γαλουχήθηκε και ποτίστηκε με τα νάματα της φιλακόλουθης μυστηριακής ζωής. 

Οι γονείς του Γιώργος και Βασιλική,στο πλευρό των τριών τέκνων τούς ,στάθηκαν ως πυξίδα στο βίο της ζωής τούς και σήμερα απολαμβάνουν τους καρπούς αυτής της ανατροφής.

H συζυγός του Ευρύδικη συνοδοιπόρος και στήριγμα στην Σταύρο Αναστάσιμη πορεία της Ιερατικής του ζωής,τα τρία του τέκνα χαρμόσυνα σαλπίσματα Αγγέλων στην σημερινή αυτή ευλογημένη στιγμή!!!

Σήμερα πραγματοποιήθηκε η προσωπική του Πεντηκοστή,μια Πεντηκοστή που ήρθε να δώσει μια ψυχική ανάταση , στις δύσκολες αυτές ημέρες που διανύουμε!!!!

Δοξάζω και εγώ με την σειρά μου τον Πανάγαθο Θεό , που σήμερα χαίρω αυτής της ευλογίας  να λάβω το Αντίδωρο από το χέρι σου , με βαθύτατο σεβασμό Ασπάζομαι την δεξιά σου και αιτούμαι τις πατρικές σου Ευλογίες αλλά και τις προς Κύριον ευχές!!!

Από βάθους καρδίας εύχομαι το 

ΑΞΙΟΣ ΑΞΙΟΣ ΑΞΙΟΣ!!!!

Τσιτσιβός Χαράλαμπος.

✍️ 𝓟𝓸𝓽𝓪𝓶𝓸𝓾𝓵𝓪 𝓶𝓪𝓲𝓽𝓼 📸 

Ποταμούλα Αγρινίου: Άτυπη και Λιτή .... όλο συγκίνηση η κατάθεση Στεφάνων!!

 

Ξημέρωσε και φέτος η Άγια μέρα, που κάνει τα στήθη μας να φουσκώνουν από περηφάνια και τις ψυχές μας να ευγνωμονούν το Θεό που μας έκανε χριστιανούς και Έλληνες. Διπλή γιορτή γιορτάζει σήμερα η πατρίδα μας. Θρησκευτική και Εθνική.Μια γιορτή που καλούμαστε να εορτάσουμε απ'τά ταμπούρια μας ,με υπακοή στον περιορισμό της πανδημίας, ελεύθεροι πολιορκημένοι στα μπαλκόνια μας .... χωρίς εκκλησιά , χωρίς εθνική δοξολογία και παρέλαση.

Ας ζήσουμε με εθνική υπερηφάνεια την σημερινή ημέρα...
Μην δειλιάσει κανείς,μη κιοτέψει.... όσο και αν δεν μπορείς να γίνεις μέτοχος της θείας ευχαριστίας , μπορείς και γίνε κοινωνός της πίστεως που πηγάζει μέσα από τα σπλάχνα σου... όπως και ο κάθε χτύπος της καρδιάς 💟 σου κραυγάζει με στεντόρεια φωνή ΖΗΤΩ.

Ο Ρωγών Ιωσήφ μεταλαμβάνει με πίστη και δέος (βλέπε πίνακα) τούς αγωνιστές , οπλαρχηγούς της Επανάστασης,
της ιεράς πόλεως του Μεσολογγίου.
Τότε μεταλάμβαναν το αίμα του κυρίου και αντλούσαν πνευματική δύναμη για να  θυσιάσουν το αίμα τους για την πατρίδα... μιας πατρίδας που για χάρη τους  ζούμε σήμερα Λεύτεροι..
Ημέρα εθνικής περηφάνιας...ας μεταλάβουμε όλοι από το αίμα που χύθηκε και πότισε τα τιμημένα χώματα της πατρίδος μας 🇬🇷...ας γίνουμε μέτοχοι σε αυτή την ιερή Εθνική μυσταγωγία !!!!!!

Όπως και σήμερα στο χωριό μας στον Ιερό Ναό Αγίου Γεωργίου έγινε,  άτυπη τελετή κατάθεσης Στεφάνων με τα απαραίτητα υγειονομικά μέτρα τελέστηκε τρισάγιο στο μνημείο των ηρώων. Ελάχιστος φόρος τιμής για την επέτειο 200 ετών από την Εθνική παλιγγενεσία. Ο Πρόεδρος Τ.Κ Ποταμούλας Δημήτρης Ανδρώνης και ο Δημοτικός σύμβουλος Παρακαμπυλίων Κώστας Σοφρώνης και οι μικροί με φορεσιές που έδωσαν χρώμα και έννοια στην σημερινή εθνική εορτή κατέθεσαν Στεφάνι.

Χρόνια πολλά σε όλους.... ΖΉΤΩ Η ΕΛΛΑΣ 🇬🇷

ΖΗΤΩ Η ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ, ΖΗΤΩ Η ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ,

ΖΗΤΩ Σ΄ΑΥΤΟΥΣ ΠΟΥ ΓΡΑΨΑΝΕ ΜΕ ΑΙΜΑ, ΙΣΤΟΡΙΑ ! 

🇬🇷 ✍️ 𝓟𝓸𝓽𝓪𝓶𝓸𝓾𝓵𝓪 𝓶𝓪𝓲𝓽𝓼 📸 

Χρόνια πολλά ΕΛΛΑΔΑ Χρόνια πολλά Έλληνες!!!

Ποταμούλα:Διακόσια χρόνια από την Εθνική παλιγγενεσία.2021 έτος Ιστορικής μνήμης.

 

Ο Παλαιών Πατρών Γερμανός ύψωσε τη σημαία στην αγία Λαύρα το λάβαρο του αγώνα της λευτεριάς και ακούσθηκε σε όλο το σκλαβωμένο Ελληνικό Γένος το σάλπισμα της επανάστασης, ο όρκος ο ιερός «Ελευθερία ή θάνατος»... Στιγμή ιερή τότε και διακόσια χρόνια μετά το 2021 Έτος Ιστορικής μνήμης και όπως αναφέρει ο πρόεδρος Δημήτρης Ανδρώνης:

Αυτή τη μεγάλη γιορτή γιορτάζει σήμερα η πατρίδα μας. Στις πόλεις και τα χωριά κυματίζει περήφανη η γαλανόλευκη σημαία μας , γίνονται δοξολογίες και παρελάσεις για να τιμήσουμε τους ηρωικούς μας προγόνους.

Σήμερα νιώθουμε την ψυχή μας πλημμυρισμένη από ευγνωμοσύνη προς τους δοξασμένους προγόνους μας. Νιώθουμε περηφάνια γιατί είμαστε απόγονοι τέτοιων ηρώων. Χρέος όλων μας είναι να φανούμε κι εμείς αντάξιοι , και το πανό που σήμερα έχουμε τοποθετήσει στο χώρο της πλατείας, είναι ο ελάχιστος φόρος τιμής ''.

 ΖΗΤΩ Η 25η ΜΑΡΤΙΟΥ 1821- ΖΗΤΩ Η ΕΛΛΑΔΑ

🇬🇷''Ηρώων τα ονόματα, του '21'' 🇬🇷 ✍️ 𝓟𝓸𝓽𝓪𝓶𝓸𝓾𝓵𝓪 𝓶𝓪𝓲𝓽𝓼 📸 2013

 Με ένα ποιημά μου, θα κλείσω την σημερινή ημέρα με των 

🇬🇷''Ηρώων τα ονόματα, του '21'' 🇬🇷 

✍️ 𝓟𝓸𝓽𝓪𝓶𝓸𝓾𝓵𝓪 𝓶𝓪𝓲𝓽𝓼 📸 2013 

Μιας και είναι Παγκόσμια ημέρα ποίησης αλλά και σαν σήμερα πρίν διακόσια χρόνια η πρώτη τουφεκιά της Ελληνικής Επανάστασης έπεσε στις 21 Μαρτίου 1821 στα Καλάβρυτα, όταν ένοπλοι αγωνιστές, με επικεφαλής τους τοπικούς οπλαρχηγούς, πολιόρκησαν τους Τούρκους.

'' Eλλήνων επανάσταση γιορτάζει η Ελλάδα,

το λάβαρο σαν ύψωσαν, μεσ' την Αγία Λαύρα.

Ήταν του Ευαγγελισμού της Υπεραγίας

και όλοι, μεγάλης έχαιραν χάρης και ευλογίας.

Είχαν πίστη δυνατή πως όλα θα τ' αλλάξουν

και τον τούρκικο ζυγό, απ' την Ελλάδα θα πατάξουν.

Ηρώων τα ονόματα του Εικοσιένα,

της πατρίδος ιερά, είναι παντού γραμμένα.

Απ' τον Γέρο του Μοριά, τον Κολοκοτρώνη,

των Αγράφων ήρωα, κλέφτη, Κατσαντώνη.

Καραϊσκάκης γέννημα και καλογραίας το θρέμμα,

αρματωλός της κλεφτουριάς, με λέοντος το βλέμμα.

Κανάρης και ο Μπότσαρης είν' ήρωες του Γένους,

Ανδρούτσος, Μιαούλης, Πανουργιάς, Μαντώ η Μαυρογένους.

Γερμανός  Παλαιών Πατρών που ήτο ιεράρχης,

ο πέμπτος ο Γρηγόριος, που κηρύχθηκε Εθνάρχης.

Μέγα το έργο πρόσφερε και η εκκλησία,

τον Φλέσσα και Διάκο έδωσε στην πατρίδα, για θυσία.

Ρόλο μπροστάρη έπαιξε η Φιλική Εταιρεία,

που γράφτηκαν τα μέλη της κι αυτά, στην Ιστορία.

Τσακάλωφ, Ξάνθος και Σκουφάς και ο Μαυρομιχάλης,

ήτανε κάποιοι εξ αυτών, της λίστας της μεγάλης.

Οι σκλαβωμένοι Έλληνες, δεν ήταν πια ραγιάδες,

ούτε υποτάχθηκαν, σε Τούρκους αφεντάδες.

Μέσα εις τα Καλάβρυτα και της Γραβιάς το Χάνι,

εκεί τους Τούρκους χάλαγε, τσολιάδων γιαταγάνι.

Δερβενάκια, Ρούμελη, Σούλι και Αλαμάνα,

της λευτεριάς εσήμανε, του λυτρωμού, καμπάνα.

«Ελευθερία ή Θάνατος» ο όρκος του Αγώνα,

μπλεγμένοι εμείς, στο έλεος, μιας δόσης κυκεώνα.

Ελάχιστοι οι φιλοπάτριδες που μείναν επιζώντες,

θα τρίζανε τα κόκκαλα απ' τους ήρωες πεσόντες.

'Ολα πια, τα πούλησαν, το αιματοβαμμένο χώμα,

ούτε τα ιερά και όσια δεν σεβάστηκαν ακόμα...

ΖΗΤΩ Η ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ, ΖΗΤΩ Η ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ,

ΖΗΤΩ Σ΄ΑΥΤΟΥΣ ΠΟΥ ΓΡΑΨΑΝΕ ΜΕ ΑΙΜΑ, ΙΣΤΟΡΙΑ ! ''

_________________________________________________________

Καλή Σαρακοστή πατριώτες!!!

 Θα σας ευχηθώ και πάλι μέσα από ένα αυθόρμητο ποίημα ...

✍️ 𝓟𝓸𝓽𝓪𝓶𝓸𝓾𝓵𝓪 𝓶𝓪𝓲𝓽𝓼 📸

"Μεγάλη τεσσαρακοστή όλοι ας πορευτούμε και 

τ' Αγια Πάθη τού Χριστού με πόθο να αισθανθούμε.

Είμεθα όλοι Χριστιανοί με αδυναμίες ,

Όταν πολλές και αμαρτωλές είναι οι επιθυμίες.

Όλοι ας πατάξουμε τ' αμαρτωλά μας πάθη,

Τώρα ας διορθώσουμε όλα μας τα λάθη.

Ας ζήσουμε πνευματικά καθαρά εβδομάδα,

Και όλοι να κρατήσουμε της Ανάστασης λαμπάδα.

Τα "Χαίρε" προς την Παναγιά όλοι μαζί να πούμε,

Με Βάγιες εις τα Ιεροσόλυμα με τον Χριστό να μπούμε.

Τετάρτες και Παρασκευές των Προαγιασμένων , 

εκεί είναι η χαρά και η ελπίς απελπισμένων .

Τις αμαρτίες όλοι μας πρέπει να τις πούμε,

όταν τον ιερέα πνευματικό της ενορίας δούμε.

Αυτός θα δώσει φάρμακο και θα μας το χορηγήσει,

Καθώς στο Άγιο Ποτήριο λευκούς μας οδηγήσει.

Σώμα και αίμα του Χριστού όλοι να γευτούμε και 

με τον Σταυρωθέντα Κύριο μαζί να αναστηθούμε".

Άνοιξη ξεκινά η κατανυκτική περίοδος της Σαρακοστής  ,μια νηστεία που σα "χαρταετός' εύχομαι να μας βοηθήσει πνευματικά να ανέβουμε ψηλά!

#potamoula_maits 

#καθαραδευτερα 

#photography

https://www.instagram.com/p/CMcckpLgNLe/?igshid=1a9i5jzy4lhqi

Οι Σκυλαραίοι κάποτε στα χωριά μας...

https://www.instagram.com/p/B9KR5XugD2e/?igshid=1b0y95cuni9rf
#Σκυλαραίοι
Έτσι αποκαλούνται οι μασκαράδες σε όλα σχεδόν τα χωριά της Παρακαμπύλιας ενότητας εδώ και πολλά χρόνια!
Οι μαρτυρίες των γερόντων, κάνουν λόγο για μπουλούκια και παρέες μασκαρεμένων ανδρών κάθε ηλικίας... κατά ομάδες μπούκαραν απρόσκλητοι στα σπίτια του χωριού.. κρατούσαν "κυπριά" κουδούνια από γιδοπρόβατα και κάλτσες γεμάτες στάχτη... όλα τα σπίτια ήταν ανοιχτά και φιλόξενα στους #σκυλαραίους και τα κεράσματα προσφέρονταν απλόχερα !!!
Δεν προσπαθούσε κανείς να τραβήξει τις μάσκες από τα πρόσωπα, η ανωνυμία ήταν κανόνας απαράβατος.... Η αμφίεση τους  παρέπεμπε σε (γέρο και γριά, γαμπρό και νυφη η διάφορα μασκαρέματα της στιγμής...)
Τα αθώα αστεία και τα αγνά πειράγματα ήταν συνήθεις κάτι που χάριζε άφθονο γέλιο και χαρούμενη διάθεση!!!
Στις φωτογραφίες που παραθέτουμε είναι αρκετά χρόνια πρίν...
Στην πρώτη ο Λάζαρος Ανδρώνης... φοράει την κάπα του Γιώργου Τσιτσιβού που έχει στο ιδιωτικό λαογραφικό Μουσείο του... στην δεύτερη δεν έχω ακριβής πληροφορία...!!!!
Εύχομαι καλό τριήμερο Τυρινής !!!!
#potamoula_maits
#σκυλαραίοι
#μασκαραδες
#εθιμα