Παίρνοντας αφορμή απο τις παρακάτω φωτογραφίες,που είχαμε στο αρχείο μας, δημοσιεύουμε το κείμενο που ακολουθεί με τα έθιμα και τις δυσειδαιμονίες εκείνης της εποχής,που ίσως σήμερα φαντάζουν εξωπραγματικά.....
Το μυστήριο της Βάπτισης στον Άγιο Γεώργιο Ποταμούλας, από τον μακαριστό παπά Δημήτρη Ιωακείμ.
Το παρακατω κείμενο Πηγή : Λαογραφικό υλικό από σημείωμα του Ξένου Ξενίτα στα Ποντιακά φύλλα - Τεύχος 25ον - Μάρτιος 1938, σελ 324 - 327
Η βάφτιση,τα βαφτίσια ή φωτίσια̤, θεωρούνταν ένα από τα σπουδαιότερα, αν όχι το σπουδαιότερο από όλα τα άλλα μυστήρια της Χριστιανικής εκκλησίας. Επικρατούσε η δοξασία ότι δια του βαπτίσματος υπάρχει απαλλαγή απ' το προπατορικό αμάρτημα, της αιτίας δηλαδή εκδίωξης των πρωτόπλαστων Αδάμ και Εύας από τον Παράδεισο. Προπαντός για τα μικρά παιδιά πίστευαν ότι, αν τύχαινε να πεθάνουν βαφτισμένα πρίν μεγαλώσουν και αρχίσουν τις αμαρτίες, ήταν απόλυτα εξασφαλισμένος ο Παράδεισος, όπου θα αφομοιώνονταν με τα φτερωτά αγγελούδια και τα καλλικέλαδα πουλιά. Κι αν τύχαινε να πεθάνουν αβάφτιστα, η ψυχούλα τους θα ήταν κολασμένη στην αιωνιότητα. Γι αυτό, η σοβαρότερη φροντίδα μόλις γεννιόταν ένα παιδί ήταν να το βαφτίσουν. Έτρεμαν να μη πεθάνει πρίν προλάβει να βαφτιστεί. Σε τέτοια περίπτωση, η θανάσιμη αμαρτία σύμφωνα με την παράδοση - εβάρυνε τους παππούδες, διότι οι γονιοί του παιδιού σαν νεότεροι δεν είχαν την πείρα της ζωής, έταν τζαχάλ' , ήταν άμαθοι, άπειροι, τζαχίληδες. Για να προλάβουν λοιπόν ένα τέτοιο ενδεχόμενο, έσπευδαν τη βάφτιση, η οποία γινόταν σε 15 με 40 ημέρες το πολύ από τη γέννα.
Ο μακαριστός παπά Δημήτρης Ιωακείμ τελεί την βάπτιση σε σπίτι...
Αν ξαφνικά αρρωστούσε το παιδί, η μόνη φροντίδα των γονιών ήταν, πρίν κι από τον γιατρό, να καλέσουν τον παπά και τον ανάδοχο και άψε σβήσε να το βαφτίσουν.
