Η Σχολή Ταπητουργίας, που κάποτε λειτουργούσε στην Ποταμούλα "τέχνη μιας άλλης εποχής" (φώτο-αφιέρωμα)

Στο χωριό μας λειτουργούσε από τον Νοέμβριο 1992  έως και το 2006 σχολή Ταπητουργίας του ΕΟΜΜΕΧ στην οποία όταν ξεκίνησε εργάζονταν  πάνω από 30 νέες αλλά και μέσης ηλικίας γυναίκες οι οποίες παρήγαγαν παραδοσιακά χειροποίητα χαλιά απαράμιλλης ομορφιάς πολλών σχεδίων και άριστης ποιότητας.

 Τα χαλιά αυτά απορροφούνταν από τον ΕΟΜΜΕΧ και προορίζονταν στους καταναλωτές με δικά τους δίκτυα πωλήσεων. 

Η σχολή ταπητουργίας έκλεισε το 2006  που λειτουργούσε για τουλάχιστον 14 χρόνια στο χωριό μας  και απασχολούσε αρκετές γυναίκες, από τα χέρια των οποίων κατασκευάστηκαν έργα τέχνης.

Η σχολή αυτή ανήκε στον Ελληνικό Οργανισμό Μικρών-Μεσαίων Επιχειρήσεων ο οποίος είχε ως στόχο την προαγωγή προώθηση και στήριξη της επιχειρηματικότητας των ΜΜΕ του δευτερογενούς και τριτογενούς τομέα της οικονομίας καθώς και της χειροτεχνίας και καλλιτεχνικής βιοτεχνίας.

Η σχολή ιδρύθηκε στο χωριό το 1992, στο ισόγειο της οικίας του μακαριστού Θεόδωρου Παπαθανάση με σκοπό τη συμπλήρωση του εισοδήματος των αγροτικών νοικοκυριών της περιοχής, αλλά ταυτόχρονα αποτέλεσε και το συνδετικό κρίκο του χθες με το σήμερα, διατηρώντας την ποιότητα της ελληνικής παράδοσης στο χωριό. 

Τσιτσιβός Χαράλαμπος:Ο Μητροπολίτης Δαμασκηνός τιμά την μνήμη του μαρτυρικού Ιεράρχου Κοσμά.

 Αφορμή για το άρθρο μου αυτό,στάθηκε το ημερολόγιο που είναι αφιερωμένο στον μακαριστό, Μητροπολίτη Αιτωλίας και Ακαρνανίας Κοσμά «ως ελάχιστη οφειλή για το θυσιαστικό έργο που επετέλεσε στην Τοπική μας Εκκλησία»

Ένας χρόνος  από εκείνη την ημέρα που «Ὁ Ὑψιπέτης "Ἀετός", Ἱεράρχης ΚΟΣΜΑΣ ,Ἔπεσε στήν κλίνη λαβωμένος, μόνος καί πληγωμένος...»,

όπως χαρακτηριστικά είχε γράψει ένα πνευματικό του παιδί.

 Ενας σχεδόν χρόνος που ο γέροντας μας πορευόταν  με τό βλέμμα στραμμένο στήν μεγάλη πύλη τής Βασιλείας τού «Αρνίου».

Οι προσευχές μας ,οι ικεσίες μας δεν στάθηκαν ικανές να αλλάξουν τα σχέδια του Θεού ,θέλησε να απαρφανέψουν πολύ νωρίς από τον ποιμένα και πνευματικό πατέρα «τι εστιν ευάρεστον τω Κυρίω» (Εφε. ε΄ 10)

Πένθησε  όλο το πλήρωμα της εκκλησίας, λαός και κλήρος σε όλη την Ελλάδα και όχι μόνο στο άκουσμα της  προς Κύριον εκδημία του μακαριστού Μητροπολίτου μας κυρού ΚΟΣΜΆ.

Ο ουρανός χλώμιασε και ο ήλιος κρύφτηκε στο άκουσμα της αναγγελίας της κοιμήσεώς του! Μια πονεμένη σιωπή ήταν απλωμένη από άκρο εις άκρο. Απίστευτο…Χάσαμε τον πατέρα μας, τον πνευματικό καθοδηγητή και  ποιμενάρχη μας.

Ορφανέψαμε…

Η ψυχή μας  συντετριμμένη, που μια λέξη μόνο ψελλίζει  την στιγμή που το ιερό σκήνωμα αντικρύζει και στεντόρεια φωνάζει:« ΆΓΙΟΣ ,ΑΓΙΟΣ» 

Ποιος μπορεί να ησυχάσει;

 Έξω από τις κλειστές πόρτες του Αγίου Σπυρίδωνα; 

Αντέξαμε μέσα στο κρύο για να πάρουμε την Αγιασμένη ευλογία του Αγίου Αιτωλίας και Ακαρνανίας Κοσμά , έστω και πάνω από το σκεπασμένο φέρετρο.

Ένας χρόνος σχεδόν και πλέον οι πιστοί της Αιτωλοακαρνανίας δεν τον βλέπουν, δεν τον ακούν αλλά παρηγορούνται, παρηγορούνται από το Άγιο πέρασμά του, από τον απόηχο της δράσεώς του, από την δύναμη της προσευχής του και την έκδηλη ταπείνωση και αγάπη η οποία «ου ζητεί τα εαυτής», όπως λέγει ο Απόστολος Παύλος.Εναν πλούτο χαρισμάτων πρόδιδε η βιοτή  του.

"Βίωνε σε όλη την ιερατική του πορεία την αλήθεια των λόγων του αββά Ισαάκ ότι η ταπείνωση είναι το ένδυμα και η «στολή της θεότητος» παρέμεινε ταπεινός, πράος και στην άσκηση των επισκοπικών καθηκόντων του, δεχόμενος και υπομένοντας τις συκοφαντίες και τις αδικίες των ανθρώπων και κυρίως αυτών που γέμισε με ευεργεσίες" τονίζει εύστοχα στο αφιέρωμα του ημερολογίου.

Όσοι πραγματικά τον ηγάπησαν δεν ξεχνούν πως ο μακαριστός πνευματικός τους πατέρας ήταν ένας Άγιος που η πνευματική του ευωδία δεν χάνεται αλλά παρηγορεί τις ψυχές τους  και κατά τρόπο θαυμαστό ζεί ανάμεσα τους , έχοντας μια νοερά επικοινωνία στις προσευχές τους.

 «Ευτύχησα να γνωρίσω τον τελευταίο προκάτοχό μου κυρό Κοσμά. Πιστεύω ότι ήταν δική του μεσιτεία από τον ουρανό να γίνω Επίσκοπος στη Μητρόπολη Αιτωλίας και Ακαρνανίας».

Αναφέρει επιγραμματικά ο νέος μας Μητροπολίτης κ.κ Δαμασκηνός.

Και στο αφιέρωμα του συνεχίζει:

 «Αποτελεί χρέος τιμής και ευγνωμοσύνης, τόσο για μένα προσωπικός, που θα έχω πάντα την Θεοτίμητη μορφή του ως οδοδείκτη και εμπνευστή στην Ποιμαντική Διακονία μου, όσο και για το χριστεπώνυμο πλήρωμα της νοητής αυτής κιβωτού, ώστε να διδάσκεται από το ιερό παράδειγμα του και να ελκύεται προς μίμηση των αγίων αρετών του ».

Αλήθεια πόση παρηγοριά μπορεί να μας προσφέρει αυτή η μαρτυρία;

Μετά από σχεδόν ένα χρόνο, ήρθε να καλύψει το κενό ένας νέος Επίσκοπος που ηγάπησε και γνώρισε την σεβάσμια μορφή του....

Ταπεινώς σας εύχομαι η Αρχιερατική διακονία σας να συνεχίσει νά βαδίζει στό δρόμο που ο προκάτοχό σας "Άγιος χάραξε".

Ο ελάχιστος

Τσιτσιβός Χαράλαμπος

Συντάκτης - Αρθρογράφος 

Ποταμούλα: Απεβίωσε η συγχωριανή μας Ελένη Παπαθανάση.

Απεβίωσε σήμερα σε ηλικία 83 ετών η συγχωριανή μας ΠΑΠΑΘΑΝΑΣΗ ΕΛΕΝΗ , σύζυγος του κ. Ανδρέα Παπαθανάση.

Η νεκρώσιμη ακολουθία θα γίνει 
το ΣΑΒΒΑΤΟ 26 ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ 2022 ώρα 3.30μμ
ΣΤΟΝ ΙΕΡΟ ΝΑΟ ΑΓΙΟΥ ΓΕΩΡΓΙΟΥ ΠΟΤΑΜΟΥΛΑΣ ΑΓΡΙΝΙΟΥ

Κηδεύουμε την αγαπημένη μας
ΣΥΖΥΓΟ ΜΗΤΕΡΑ ΓΙΑΓΙΑ & ΑΔΕΛΦΗ .
Παρακαλούμε τους συγγενείς & φίλους
όπως συνοδεύσουμε την Εκφορά της.
-Ο ΣΥΖΥΓΟΣ ΤΑ ΤΕΚΝΑ ΤΑ ΕΓΓΟΝΙΑ ΤΑ ΑΔΕΛΦΙΑ- .
-ΟΙ ΛΟΙΠΟΙ ΣΥΓΓΕΝΕΙΣ-
Η ΣΟΡΟΣ ΘΑ ΒΡΙΣΚΕΤΑΙ ΣΤΟΝ ΙΕΡΟ ΝΑΟ ΣΤΙΣ 3.00μμ
Η ΠΡΟΣΕΛΕΥΣΗ ΣΤΟΝ ΙΕΡΟ ΝΑΟ ΘΑ ΓΙΝΕΙ
ΣΥΜΦΩΝΑ ΜΕ ΤΙΣ ΟΔΗΓΙΕΣ ΓΙΑ ΤΟΝ COVID-19.  

Τα θερμά μας συλλυπητήρια στους οικείους της.

Ποταμούλα:Πυκνό πέπλο ομίχλης «έντυσε» το χωριό μας και τα Παρακαμπύλια.!!!

Δείτε όμορφες εικόνες που μας έστειλαν από τα ψηλώματα του χωριού μας και από τον Άγιο Βλάση,τις πρωινές ώρες!!!

Φωτό Δημήτρη Τσούνη 

Και μια άποψη από τον Άγιο Βλάση.

 

Ποταμούλα: Αγαπώ το χωριό μου,την Γη των προγόνων μας!

 

Κάποτε ο γάιδαρος ήταν το μοναδικό μέσο μεταφοράς και κάθε σπίτι διέθετε τουλάχιστον από ένα.

Ήταν για όποιον το είχε,  μια περιουσία και έτσι η φροντίδα κ η μέριμνα για το ζώο τού ήταν απαραίτητη!
Ήταν ένα μέσο όχι μόνο μεταφοράς , αλλά και μετακίνησης, στα γύρω χωριά και κτήματα!!!
Παρόλο τις δύσκολες συνθήκες και στερήσεις που τότε βίωναν , οι άνθρωποι ζούσαν με μεγαλύτερη άνεση ψυχοσωματική κ κυρίως με απλοϊκό τρόπο ζωής που σήμερα θα ζήλευε ο καθένας μας!!!

Ερχόμαστε στο σήμερα και διαπιστώνουμε ότι πλέον ο Γαιδαράκος ,αποτελεί μόνο ένα είδος που σπάνια συναντάς.... 

Μια φιγούρα που για τα μικρά παιδιά , έχει μυρωδιά χωριού και για μερικούς όμως είναι τρόπος ζωής.

Ένας τρόπος ζωής που ο κ. Κώστας Μακρυπούλιας ξέρει να ζει στο έπακρο, που δεν κρύβει την αγάπη του για το χωριό και την παράδοση....μια αστείρευτη αγάπη που στην καθημερινότητα εμπράκτως αποδεικνύει.

Αν και ζεί μόνιμα στην Αθήνα και οι υποχρεώσεις του τον αναγκάζουν να βρίσκεται εκεί ,δεν ξεχνά στιγμή  την μάνα γη που τον γέννησε ,την Γη των προγόνων μας!

Στο αγαπημένο του χωριό την Ποταμούλα, ζεί αρκετό διάστημα και ασχολείται με αυτό που τον αναζωογονεί....

Τον αμπελώνα του και τα λιοστάσια που με ζήλο φροντίζει. Σήμερα μου δόθηκε η αφορμή για δημοσιοποίηση του ενός και μοναδικού γαϊδαράκου του χωριού μας που έχει στην κατοχή του ο κ. Γιάννης Στυλιαράς από τον Συνοικισμό Κελανίτη. Μια όμορφη στιγμή, που θυμίζει ασπρόμαυρη ταινία, αλιεύσαμε από τον προσωπικό λογαριασμό της συζύγου του κ.Κώστα της  κ. Αγγελικής Παπαϊωάννου.

Ένα στιγμιότυπο που η επόμενη γενιά δεν είχε την ευκαιρία να προλάβει να ζήσει.

Η δική μου γενιά ήταν τυχερή γιατί βίωσε την τελευταία ουσιαστική ζωή του χωριού μας.

Είδε τους ανθρώπους που μοχθούσαν με σεβασμό στη γη για να λάβουν τα αγαθά της.

Ποιός δεν θυμάται τα κοπάδια των προβάτων στα χέρσα σήμερα χωράφια. Τα γαϊδουράκια φορτωμένα ελιές, ξύλα , καπνά και άλλα καλούδια της γης και από όπου περνούσαν μοσχοβολούσε η φύση, η απλότητα και η αξία του προσωπικού μόχθου!

Ποιός μπορεί να ξεχάσει τις μυρωδιές από το φρεσκοψημένο ψωμί, τις κουλούρες ,τις πίτες και το κέρασμα με το τηγανόψωμο από το φύλλο που περίσσευε;

Ποιός μπορεί να λησμονήσει την κάθε γειτονιά και χωράφι που ήταν γεμάτη από κόσμο;

Ποιός μπορεί να ξεχάσει εκείνους τους ανθρώπους που έφυγαν από κοντά μας;

Τα χρόνια πέρασαν όμως.

Οι επόμενες γενιές θα έχουν μόνο τις διηγήσεις και ίσως κάποια στιγμιότυπα

για να θυμούνται ίσως ,

αυτούς τους ανθρώπους που διάβα της ζωής  χάσαμε και την ευωδιά εκείνη της γης που ποτέ δεν γνώρισαν.

Ας φροντίσουμε ο καθένας από την πλευρά του, από το δικό του μετερίζι να μην αφήσουμε  να χαθεί το χωριό μας ,οι ρίζες μας και κυρίως η παράδοσή μας.

Ένα παράδειγμα προς μίμηση για όλους μας και ο κ. Κώστας που συνεχώς τον συναντάς τις Κυριακές στην Εκκλησία και στα καφενεία του χωριού.

Θυμάται και αναπολεί τα παιδικά του χρόνια,αν και φτωχά μεγαλώνοντας στην "ταράτσα" όπως ο ίδιος συχνά μνημονεύει στις πραγματικά ουσιαστικές και όλο νόημα συζητήσεις...

Ποταμούλα: Ξεκίνησε η Σχολή χορού για τα μικρά παιδιά (φωτό)

Η κοινωφελής επιχείρηση που Δήμου Αγρινίου,στα πλαίσια εκμάθησης παραδοσιακών χορών και με την συνεργασία του νεοσύστατου Συλλόγου γονέων και κηδεμόνων ξεκίνησε και φέτος την λειτουργία Σχολής χορού ,στην αίθουσα τού Δημοτικού σχολείου Ποταμούλας.

Οι παραδοσιακοί χοροί μας συνδέουν με την ιστορία του τόπου μας, την οποία σιγά-σιγά τα παιδιά μας πρέπει να αρχίζουν να γνωρίζουν. Σε μια εποχή που πολλές αξίες, ήθη και έθιμα τείνουν να διαβρώνονται, καλό είναι η από κοινού προσπάθεια οι αξίες να μην ξεχνιούνται και να συνεχίσουν να περνούν από γενιά σε γενιά.

Μέσα από τα μαθήματα χορού το παιδί αποκτά πάνω από όλα βιώματα με την παράδοση. Μπαίνει στο πνεύμα της παράδοσης από μικρή ηλικία. Τα μαθήματα για ΜΙΚΡΟΥΣ θα γίνονται στην αίθουσα του σχολείου μας, με την δασκάλα χορού Γεωργία Πούτα τηλ. Επικοινωνίας 6972162668.

Η Εγγραφή είναι 5€  το Άτομο και 10€ μηνιαίως.

Τα μαθήματα γίνονται μια φορά την εβδομάδα.

Ποταμούλα:Όταν σου βγαίνει το λάδι και το απολαμβάνεις!!!!

Ξεκίνησε και φέτος η συγκομιδή της ελιάς, με τους Ποταμιώτες να μας λένε πως τα ελαιόδεντρα φέτος είναι αρκετά φορτωμένα με καρπό, χωρίς όμως να υπάρχουν και τα ανάλογα χέρια για να τις μαζέψουν. Ο καρπός δεν είναι «ποιοτικά καλός» και η αιτία η ξηρασία των προηγούμενων μηνών. Παρόλα αυτά όμως αρκετοί ήδη έχουν ξεκινήσει να μαζεύουν τα δέντρα τους και 

η λειτουργία του ελαιοτριβείου στο χωριό μας αυτή την περίοδο δίνει ζωή .Δίνει επίσης και την δυνατότητα στους κατοίκους του χωριού μας αλλά και τα χωριά της Τριχωνίδος να "βγάζουν" το απαραίτητο για όλους μας λάδι .... !!!!

Αν εξαιρέσουμε ότι στους περισσότερους ''το λάδι τους βγαίνει επί καθημερινής βάσεως''. Όμως εδώ συμβαίνει το αντίθετο ...σου "βγαίνει το λάδι και το απολαμβάνεις" ....!!!!

Λιοτρίβι!!! Εκεί ο τόπος συνάντησης όλων των ελαιοπαραγωγών που περιμένουν να εισπράξουν την αμοιβή των κόπων τους .

Και ναι!!!! Πράγματι εκείνη την στιγμή νοιώθουν την κούραση να διαλύεται, ο πόνος των χεριών από το τίναγμα και το διάλεγμα της ελιάς να μεταλλάσσεται σε αγνό παρθένο ελαιόλαδο....

Όμορφες φωτογραφίες τραβηγμένες στο χωριό μας Ποταμούλα από το μάζεμα της ελιάς .

Πτώση βράχου στο 19ο Χιλιόμετρο Αγρινίου - Καρπενησίου (φωτό)

 Πτώση βράχου σημειώθηκε τις πρωινές ώρες στο 21ο χιλιόμετρο στη θέση «Πετεινόρεμα».

Συγκεκριμένα, τμήμα βράχου αποκολλήθηκε από παρακείμενο βραχώδες σύμπλεγμα και κατρακυλώντας έπεσε στο οδόστρωμα, χωρίς ωστόσο να προκαλέσει ζημιά τόσο στην άσφαλτο όσο και σε διερχόμενα οχήματα. 

Στο σημείο διερχόταν το περιπολικό όχημα του Αστυνομικού Τμήματος Αγίου Βλασίου και οι άνδρες έβαλαν την απαραίτητη σήμανση και παρέμειναν για διευθέτηση της κυκλοφορίας.

Ο πρόεδρος της κοινότητας Ποταμούλας, έσπευσε άμεσα με δικό του μηχάνημα και ο βράχος απομακρύνθηκε από το σημείο.

Δείτε φωτογραφίες που μας εστάλησαν στο email potamoulanews@gmail.com.

Η γέφυρα στον συνοικισμό Κελανίτη, που αφορμή μου έδωσε για σκέψη...

Μία γέφυρα ζωής ...
γέφυρα μεταξύ νου, σώματος και ψυχής.
Και κάπου μέσα σε όλ' αυτά ... υπάρχει το  αγεφύρωτο χάσμα μεταξύ των ανθρώπων, της ιδεολογίας, της κουλτούρας και θεωρίας, της άποψης και επιλογής!!!
Πόσο εύκολα μπορείς να γεφυρώσεις τίς διαφορές σου και να αποκτήσεις πάλι πνεύμα καλής θελήσεως???
Η συγγνώμη,  μια χείρα βοηθείας, ο συμβιβασμός και αλλήλο υποχώρηση, η συμφιλίωση και η μεταστροφή πρέπει να μας εμπνέει στη ζωή μας!!!

Κάτι που στις μέρες μας , τείνει να χαθεί μεταξύ των συνανθρώπων ,των συγγενών ,των φίλων και συγχωριανών ακόμα...!

Αλήθεια ας αναλογιστούμε ....
Γιατί αυτό που σήμερα έχει πραγματική αξία... είναι η γέφυρα επικοινωνίας μεταξύ των ανθρώπων, μια γέφυρα στο χάσμα της σημερινής αφασίας!!!
potamoula maits

Το μήνυμα του Προέδρου της Δημοτικής Κοινότητας Ποταμούλας για την επέτειο του ΟΧΙ

 Το δικό του μήνυμα για την εθνική επέτειο της 28ης Οκτωβρίου, στέλνει ο Πρόεδρος της τοπικής κοινότητας Ποταμούλας , κ. Δημήτρης Ανδρώνης. Στο μήνυμά του ο πρόεδρος Ποταμούλας υπογραμμίζει τον ηρωισμό των συμπατριωτών μας που ξεκίνησε από τους Αρχαίους Σπαρτιάτες  και πολέμησαν με αυτοθυσία απέναντι στον «υπέρτερο εχθρό» . Ευχόμενος τονίζει ότι οι νέες γενιές ας γιορτάζουν με την σειρά τους τα δικά μας όχι  στις προκλήσεις και επιβουλές που δέχεται η ελληνική κοινωνία σήμερα.

Το μύνημα του Προέδρου της κοινότητας Ποταμούλας:

"Τιμήσαμε καί φετος στο χωριό μας τη μεγάλη επέτειο του «Όχι» καί τη νίκη του ελευθέρου πνεύματος ενάντια στο ναζισμό και το φασισμό. Τιμήσαμε την αγάπη για την πατρίδα των Ελλήνων που ξεκινά από το "η ταν η επί τας" των αρχαίων Σπαρτιάτων καί καταλήγει μέσα από πολλες εκδηλώσεις ανδρείας στά βάθη τών αιώνων στο «Όχι» που γιορτάζουμε σήμερα. Ελπίζουμε οι επόμενες γενιές να γιορτάζουν τα δικά μας ΟΧΙ στις προκλήσεις και επιβουλες που δέχεται καθημερινά η πατριδα μας. ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ ΕΛΛΑΔΑ!!!".

Σαράντα μέρες «ΡΟΥΠΕΛ-ΠΕΤΡΙΤΣΙ-ΠΟΤΑΜΟΥΛΑ»

Μια παλαιότερη αναδημοσίευση αλλά επίκαιρη.

Γράφει ο κ.Δημήτρης Ι. Τσούνης

   (Αστυνομικός Διευθυντής Ε.Α

Πρόεδρος αποστράτων Αιτωλοακαρνανίας)  

ΣΑΡΑΝΤΑ ΜΕΡΕΣ ΡΟΥΠΕΛ- ΠΕΤΡΙΤΣΙ- ΠΟΤΑΜΟΥΛΑ

Είχα την ευκαιρία να επισκεφθώ μέρος των οχυρών της «Γραμμής Μεταξά», στην περιοχή του νομού Σερρών στα Ελληνοβουλγαρικά σύνορα.

Η αρχική ενημέρωση – ξενάγηση πραγματοποιήθηκε από υπεύθυνο Αξιωματικό του Ελληνικού Στρατού στα οχυρά του Ρούπελ. Έμεινα κατάπληκτος από το σχεδιασμό, την κατασκευή και τη σκοπιμότητα των οχυρών στην οριογραμμή των Ελληνοβουλγαρικών συνόρων.

Οι εργασίες κατασκευής των οχυρών ξεκίνησαν το έτος 1936 από το όρος Μπέλλες μέχρι την περιοχή της Κομοτηνής, 300 περίπου χιλιόμετρα και διήρκησαν 3,5 χρόνια. Σκοπός τους η άμυνα της χώρας, σε περίπτωση εισβολής, κυρίως από τη Βουλγαρία, η οποία επιζητούσε να ξαναπάρει εδάφη που έχασε κατά τη διάρκεια των Βαλκανικών πολέμων.

Η οχυρωματική γραμμή αποτελούνταν από υπόγειες σήραγγες, παρατηρητήρια, πυροβολεία, αντιαρματικές τάφρους κλπ. Για την κατασκευή συμμετείχαν αποκλειστικά Έλληνες, τοπογράφοι, μηχανικοί, στρατιωτικοί του μηχανικού κυρίως, το Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο και Ελληνικές εταιρίες κυρίως παραγωγής τσιμέντου.

Επιστρέφοντας στο χωριό μου την Ποταμούλα, διηγήθηκα κάποιες επιμέρους ιστορίες σε συγγενικό μου πρόσωπο σχετικά με την απόλυτη μυστικότητα των εργασιών, για το πώς επιλέγονταν οι στρατιώτες που θα εργάζονταν στην κατασκευή, πως μεταφέρονταν από και προς τα οχυρά, με τρένο και κλειστά παράθυρα και δεμένα μάτια!

Γιορτάστηκε η Επέτειος του ''ΟΧΙ'' στην Ποταμούλα...(Φώτο)

 Εορτάστηκε σήμερα η επέτειος του ΟΧΙ στην ΠΟΤΑΜΟΥΛΑ . Μετά το πέρας της δοξολογίας, τελέστηκε επιμνημόσυνη δέηση στο μνημείο των ηρώων από τον εφημέριο του χωριού μας πατήρ Ευστάθιο Τσιτσιβό και έγινε κατάθεση στεφάνων από την τοπική αρχή ο πρόεδρος Δημήτρης Ανδρώνης το δημοτικό σχολείο και από τον γηραιότερο Ποταμιώτη Ιωάννη Τσούνη που έζησε τον πόλεμο.Μαθητές από το νηπιαγωγείο  απήγγειλαν ποιήματα της Επετείου,στο τέλος κρατήθηκε  ενός λεπτού σιγή και τα παιδιά τραγούδησαν τον  Εθνικό μας Ύμνο.

Δείτε φωτογραφίες που μας έστειλε ο Αλέξανδρος Σ.

Χρόνια πολλά Έλληνες, χρόνια πολλά Ελλάδα, χρόνια πολλά Ποταμιώτες....