✍️𝓟𝓸𝓽𝓪𝓶𝓸𝓾𝓵𝓪 𝓶𝓪𝓲𝓽𝓼 📸 Μια μέρα πένθους, που έγινε για όλους εμάς ψυχική ανάταση....
Τόσα γράφτηκαν και άλλα τόσα γράφονται από πολλούς στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης και sites, όπως ο καθείς από ιδεοληψία ή αυθόρμητα εκδήλωσε και με τον δικό του τρόπο εισέπραξε.
Μια νεκρώσιμος ακολουθία, που τόσα δίδαξε σε μικρούς και μεγάλους,για όσους ήταν παρών και εκείνους που μέσα από την τηλεόραση παρακολούθησαν.
Αν και για πολλούς από εμάς, που μόνο στα παραμύθια νοερά ζούσαμε, τώρα γίναμε αυτόπτες μάρτυρες σε μια πραγματικότητα που πολύ προτίμησαν την εθελοτυφλία.
Είδαμε Αξίες που στο διάβα των χρόνων ξεθώριασαν...
Είδαμε τον Σεβασμό προς τον γονέα και παππού που τόσο έχει εκλείψει.
Προσωπικότητες που δεν έλαμπαν από Βασιλικά στέμματα, αλλά φώτιζαν με την οικογενειακή τους μεγαλοπρέπεια που ανέδιδε μέσα από κάθε τους κίνηση...
Μάταια προσπάθησαν το γεγονός αυτό να υποβαθμίσουν...όσο και αν ήταν μια λιτή και απέριττη ακολουθία, μέσα από το πένθος αναγεννήθηκε η ελπίδα και στολίστηκε από τα πρόσωπα εκείνων που με αξιοπρέπεια στάθηκαν στο ύψος της περιστάσεως με αποτέλεσμα να υποκλίνεται μπροστά τους ολόκληρη η κοινωνία....
Δίδαξαν σε όλους, τι θα πει Σεβασμός,τι θα πει Ήθος,τι θα πει Οικογένεια και Πίστη στα ιερά και όσια του τόπου.
Τιμή και δόξα στον νεκρό, φορώντας το πένθιμο περιβραχιόνιο που δεκαετίες πριν βλέπαμε στους παππούδες μας . Κουβάλησαν στις πλάτες τους μια ιστορία ΕΛΛΑΔΑΣ ,έναν ΟΛΥΜΠΙΟΝΊΚΗ,τον Πατέρα και Παππού, που στην ζωή τους δίδαξε τι θα πει Σεβασμός και υπερηφάνεια στη μητέρα πατρίδα.
Ζήσαμε τον θάνατο του Βασιλέα και γευτήκαμε για λίγο το νόημα και την έννοια αυτής της παραδειγματικής οικογένειας.
Μια μάνα που μίλησε με το διαπεραστικό της βλέμμα και άγγιξε ψυχές μόνο με την σύσπαση του προσώπου της.
Τι και αν οι τιμές του κράτους απείχαν? Παγερά αδιάφορους άφησε όλους, καθώς η θέρμη του κόσμου έκανε αισθητή την παρουσία της.
Τι και αν δεν υπήρχε φιλαρμονική υπόκρουση ?
Οι ζητωκραυγές έδωσαν μια νότα αισιοδοξίας και ελπίδας ότι τίποτα δεν χάθηκε ακόμα....
