Η Σταύρωση ο στολισμός του Επιταφίου και η Αποκαθήλωση με κατάνυξη στο χωριό μας...

«Σήμερον κρεμάται επί ξύλου...» Το Θείο Δράμα κορυφώθηκε χθές Μεγάλη Πέμπτη με τη Σταύρωση του Θεανθρώπου.

Κάθε χρόνο, για πολλούς από εμάς, ο στολισμός του Επιταφίου είναι ένα έθιμο που γεμίζει τη ζωή μας και μας κάνει να νιώθουμε ακόμη πιο βαθιά τη συμμετοχή μας στο Θείο Πάθος.

Με μεγάλη ευλάβεια και σεβασμό και τηρώντας τα ήθη, τα έθιμα και τις παραδόσεις, κυρίες και δεσποινίδες του χωριού μας, αμέσως μετά το πέρας της ακολουθίας των Παθών το βράδυ της Μεγάλης Πέμπτης, κάθισαν και στόλισαν τον επιτάφιο έτσι ώστε το πρωί της Μεγάλης Παρασκευής να είναι έτοιμος να δεχθεί το σώμα του Χριστού κατά την Αποκαθήλωση.

Το αποτέλεσμα, όπως φαίνεται και στις φωτογραφίες, είναι εξαιρετικό.
Αξίζει να σημειωθεί ότι αρκετά από τα λουλούδια προσφέρθηκαν από τους πιστούς.

Μέσα σε κλίμα κατάνυξης αρκετοί πιστοί από το χωριό  παρακολούθησαν σήμερα την Αποκαθήλωση του Χριστού.

Συγκίνηση και κατάνυξη ένιωσαν οι πιστοί όταν ο Εσταυρωμένος κατέβηκε από το Σταυρό, τυλίχθηκε με καθαρό σεντόνι και το Άγιο Σώμα του τοποθετήθηκε στον στολισμένο Επιτάφιο. 

Η Μεγάλη Εβδομάδα...στο χωριό μας!!!

Διανύουμε την αγία και Μεγάλη Εβδομάδα και ευχόμαστε να περάσουμε όλοι καλό κι ευλογημένο Πάσχα.

 Είναι αλήθεια ότι πολλές φορές μας διαφεύγει η ουσία των μεγάλων γιορτών και ασχολούμαστε με τα επουσιώδη. 

 Ας ακολουθήσουμε βήμα-βήμα την πορεία του Χριστού μας προς το Γολγοθά, τη σταύρωση και την Ανάσταση που είναι το κορυφαίο γεγονός της Ορθοδοξίας. 

Έτσι και σήμερα αν και λιγοστοί ανηφόρησαν στον Άι Γιώργη 

να ακούσουν την ακολουθία του Νυμφίου Χριστού. 

Μη μείνωμεν, λοιπόν, έξω του Νυμφώνος Χριστού. Καλή Μεγάλη Εβδομάδα!

Η Ποταμούλα τίμησε την Εθνική παλιγγενεσία.....της 25ης Μαρτίου

Ξημέρωσε και φέτος η Άγια μέρα, που κάνει τα στήθη μας να φουσκώνουν από περηφάνια και τις ψυχές μας να ευγνωμονούν το Θεό που μας έκανε χριστιανούς και Έλληνες. Διπλή γιορτή γιορτάζει σήμερα η πατρίδα μας. Θρησκευτική και Εθνική.

25 Μαρτίου. Γιορτή της θρησκείας μας και γιορτή της πατρίδας μας. Μονάχα στην Ελλάδα ταίριαξε η φωνή του αγγέλου με τη φωνή του σκλαβωμένου και του επαναστατημένου Έλληνα.

Αν και υπό βροχή τίμησαν την Εθνική Επέτειο της 25ης Μαρτίου 1821 οι μαθητές και οι κάτοικοί του Χωριού μας σήμερα στον Ιερό Ναό του Αγίου Γεωργίου .

Ο Ιεροκήρυκας της Μητροπόλεως μας Αρχ. Δαμασκηνός  Βασιλόπουλος αναφέρθηκε στην Λαμπρότητα της Εορτής του Ευαγγελισμού της Θεοτόκου και στην μεγάλη και Ένδοξη Εθνική Επέτειο της Πατρίδος μας,   

Με την παρουσία πολλών γονέων, συγγενών και φυσικά της Δασκάλας του Δημοτικού Σχολείου, τα παιδιά  απήγγειλαν ποιήματα και έψαλλαν τον Εθνικό μας Ύμνο  και καταχειροκροτήθηκαν από τους παρευρισκόμενους.

Αμέσως μετά το τρισάγιο που τέλεσε ο εφημέριος μας πατήρ Ευστάθιος έγινε κατάθεση στεφάνων στο Ηρώο στο προαύλιο χώρο του Ναού,από τον Δημοτικό Σύμβουλο κ.Κώστα Σοφρώνη,από τον τοπικό Πρόεδρο Ηλία Τσούνη και από τον Φώτη Σωφρόνη που εκπροσώπησε τον Π.Σύλλογο Ποταμούλας.

Στο καφενείο του χωριού πολλοί ήταν αυτοί που με τσιπουράκι και 

καφέ παρακολούθησαν την Παρέλαση από την τηλεόραση.

ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ ΣΕ ΟΛΟΥΣ

Η Σχολή Ταπητουργίας που λειτουργούσε στο χωριό μας..τέχνη μιας άλλης εποχής!!!

Στο χωριό μας λειτουργούσε από τον Νοέμβριο 1992  σχολή Ταπητουργίας του ΕΟΜΜΕΧ στην οποία όταν ξεκίνησε εργάζονταν  πάνω από 30 νεαρές αλλά και μέσης ηλικίας γυναίκες οι οποίες παρήγαγαν χειροποίητα χαλιά απαράμιλλης ομορφιάς πολλών σχεδίων και άριστης ποιότητας.

 Τα χαλιά αυτά απορροφούνταν από τον ΕΟΜΜΕΧ και προορίζονταν στους καταναλωτές με δικά τους δίκτυα πωλήσεων. 

Η σχολή ταπητουργίας έκλεισε το 2006  που λειτουργούσε για τουλάχιστον 14 χρόνια στο χωριό μας  και απασχολούσε αρκετές γυναίκες, από τα χέρια των οποίων κατασκευάστηκαν έργα τέχνης.

Η σχολή αυτή ανήκε στον Ελληνικό Οργανισμό Μικρών-Μεσαίων Επιχειρήσεων ο οποίος είχε ως στόχο την προαγωγή προώθηση και στήριξη της επιχειρηματικότητας των ΜΜΕ του δευτερογενούς και τριτογενούς τομέα της οικονομίας καθώς και της χειροτεχνίας και καλλιτεχνικής βιοτεχνίας.

Η σχολή ιδρύθηκε στο χωριό το 1992 με σκοπό τη συμπλήρωση του εισοδήματος των αγροτικών νοικοκυριών της περιοχής, αλλά ταυτόχρονα αποτέλεσε και το συνδετικό κρίκο του χθες με το σήμερα, διατηρώντας την ποιότητα της ελληνικής παράδοσης στο χωριό. 

Από την ίδρυση της σχολής αυτής, στην αρχή φοιτούσαν περίπου 30 μαθήτριες, ενώ λίγο πριν κλείσει ο αριθμός τους δεν ξεπερνούσε τις 13. Τα χαλιά που κατασκευάζονταν προωθούνταν στα εκθετήρια του ΕΟΜΜΕΧ στην Αθήνα την Θεσσαλονίκη και τη Φιλιππιάδα.

Διέθετε  στην αρχή 10 και αργότερα 18 παραδοσιακούς αργαλειούς πλήρους εξοπλισμού, ενώ οι μαθήτριες στην αρχή της εκπαίδευσής τους αμείβονταν με επίδομα εργασίας μέχρι να προσφέρουν παραγωγή και στην συνέχεια η αμοιβή τους γίνεται βάσει απόδοσης εργασίας δηλαδή με τους χιλιόκομβους.

Κάθε χαλί για να ολοκληρωθεί απαιτούσε ένα μήνα σκληρής δουλειάς.

Η χαρά της δημιουργίας ήταν μια ανταμοιβή για τις γυναίκες που για χρόνια έφτιαξαν κάθε είδους χαλιά, πραγματικά κοσμήματα τέχνης. Η δουλειά τους όμως ανταμειβόταν και χρηματικά.

Περασμένες όμορφες αναμνήσεις που έζησαν οι γυναίκες

του χωριού μας που εργαζόταν εκεί για αρκετά χρόνια.

Τις φώτο μας έδωσε εργαζόμενη της τότε ταπητουργικής σχολής
την οποία ευχαριστούμε θερμά.