Μετά τη συγκομιδή της ελιάς από τον ελαιώνα, η ελιά μεταφέρεται στο ελαιοτριβείο, όπου περνάει μέσα από διάφορα στάδια ώστε να αρχίσει η διαδικασία της παραλαβής του ελαιολάδου.
Στο κέντρο του χωριού μας,λειτουργεί ένα σύγχρονο ελαιοτριβείο του συγχωριανού μας Ηλία Τσούνη.
Η παρουσία του ελαιοτριβείου στο χωριό δίνει την δυνατότητα στους κατοίκους του χωριού μας αλλά και όλης της περιφέρειας της Τριχωνίδος να "βγάζουν" τις ελιές σε σύντομο χρονικό διάστημα.
Και αυτό χάρη στα σύγχρονα μηχανήματα που διαθέτει αλλά και την καλύτερη ποιότητα
ελαιολάδου με την έκθλιψη φρέσκου καρπού.
Εκεί ο τόπος συνάντησης όλων των ελαιοπαραγωγών που περιμένουν να εισπράξουν την αμοιβή των κόπων τους και πράγματι εκείνη την στιγμή νοιώθουν την κούραση να εξαφανίζεται.
Ο Ηλίας Τσούνης αναφέρει πως η φετινή χρονιά είναι αρκετά καλή,Στις περισσότερες περιοχές ο καιρός ευνόησε τα δέντρα και τον καρπό με τις ελιές να αποδίδουν στο μέγιστο δυνατό,
ο κάδος (30 kg ελιές) 4 kg λάδι .
Αν και στους περισσότερους ''το λάδι τους βγαίνει επί καθημερινής βάσεως''....
Ας δούμε όμως πως βγαίνει το αγνό παρθένο Ελαιόλαδο:
Η έναρξη της επεξεργασίας αρχίζει με το πέρασμα του καρπού από ειδικά μηχανήματα για καθάρισμα από τα φύλλα .
Το καθάρισμα από τα φύλλα γίνεται με αυτόματο αποφυλλωτήριο. Η φροντίδα αυτή είναι απαραίτητη γιατί μια μεγάλη ποσότητα φύλλων όταν αλεστεί μαζί με τον ελαιόκαρπο προσδίδει στο ελαιόλαδο πικρή γεύση και αρκετή χλωροφύλλη (πράσινο χρώμα) η οποία δεν βοηθά στη διατήρηση της ποιότητάς του.
Ακολουθεί το πλύσιμο με το οποίο απομακρύνονται οι ξένες ύλες (χώμα, σκόνη) που περιέχονται στον ελαιόκαρπο, ενώ την ίδια στιγμή γίνετε και η αυτόματη ζύγιση του καθαρού πλέον ελαιοκάρπου.
Η άλεση του καρπού δηλαδή ο τεμαχισμός του σε μικρά - μικρά τεμαχίδια που σχηματίζουν την γνωστή ελαιοζύμη, αποτελεί μια σημαντική φάση έκθλιψης.
Το σπάσιμο του καρπού μέχρι πριν μερικά χρόνια γινόταν με ελαιόμυλους που με 3 ή 4 πέτρες διαφόρου διαμέτρου.Τα τελευταία χρόνια το σπάσιμο (άλεση) γίνεται με μεταλλικούς σπαστήρες μέσα σ' ένα διάτρητο τύμπανο.
Για να γίνει ο διαχωρισμός του λαδιού από την ελαιοζύμη που βγαίνει από το θρυπτήριο πρέπει αυτή να ομογενοποιηθεί και να γίνει πιο συνεκτική ώστε να επιτρέψει την μεγίστη εξαγωγή λαδιού.Ο μαλακτήρας είναι συσκευή ομογενοποίησης της ελαιοζύμης. Στο εσωτερικό του περιστρέφονται μια σειρά αναδευτήρων που ανακατεύουν συνεχώς την ελαιοζύμη. Η θερμοκρασία της μάλαξης δεν πρέπει να ξεπερνά τους 30 °C. Το ίδιο και σε όλες τις άλλες φάσεις. Γι αυτό λέγεται επεξεργασία εν ψυχρώ.
Όταν έχει πια επιτευχθεί η μάλαξη η ελαιοζύμη είναι έτοιμη για την φάση του διαχωρισμού των στερεών από τον φυτικό χυμό που περιέχει και το λάδι.
Η μηχανή διαχωρίζει και απομακρύνει ξεχωριστά τον πυρήνα αρκετά στεγνό το νερό και το λάδι μαζί με ένα ποσοστό νερού.
Τα φυτικά υγρά που προέρχονται από τον προηγούμενο διαχωριστήρα οδηγούνται με τις κατάλληλες σωληνώσεις στο επόμενο, και πιο κρίσιμο, στάδιο επεξεργασίας. Εκείνο του τελικού διαχωρισμού του λαδιού.
Καλοφάγωτο λοιπόν και του χρόνου με υγεία.....
