Κελανίτης: Έφυγε από κοντά μας η Ουρανία Μπιτσικώκου.

 

Απεβίωσε χθες σε ηλικία 76 ετών η συγχωριανή μας, Ουρανία Μπιτσικώκου από τον συνοικισμό Κελανίτη. Η νεκρώσιμος ακολουθία  θα τελεστεί την Δευτέρα στις 15:00 στον Ιερό Ναό Αγίας Βαρβάρας Αγρινίου.

Τα θερμά συλλυπητήριά στους οικείους της..

Κελανίτης: Απεβίωσε ο μπάρμπα Αντώνης .

Απεβίωσε σε ηλικία 85 ετών

ο συγχωριανός μας Αντώνης Καφρίτσας.

Ένας άνθρωπος με χιούμορ , θετική ενέργεια και  δύναμη  που κράτησε αναλλοίωτο ως την δύση της ζωής του. Απώλεια που αφήνει δυσαναπλήρωτο κενό στο χωριό μας, ένα χωριό που από το φευγιό τους μαραζώνει και ρημάζει.

Η νεκρώσιμος ακολουθία  θα τελεστεί στον  Ι.Ναό Γενέσιον της Θεοτόκου στον Κελανίτη αύριο Τετάρτη και ώρα 02:00 μμ.

Τα συλλυπητήρια μας στους οικείους του.

Έφυγε από την ζωή η συγχωριανή μας Θεοδώρα (Λούλα) Τσιούνη.

 ΚΗΔΕΙΑ

ΘΕΟΔΩΡΑ

Χήρα ΑΝΑΣΤΑΣΙΟΥ

ΤΣΙΟΥΝΗ

ΕΤΩΝ 83

Θανούσα , κηδεύουμε ημέρα ΔΕΥΤΕΡΑ 1/11/2021 στον Ιερό

Ναό ΑΓΙΟΥ ΓΕΩΡΓΙΟΥ ΠΟΤΑΜΟΥΛΑΣ και ώρα 12:00 μμ .

Παρακαλούνται οι Συγγενείς & Φίλοι να

συνοδεύσουν την εκφορά της.

Η Σορός θα βρίσκεται στον Ιερό Ναό από ώρα 11:00 πμ.

ΤΑ ΤΕΚΝΑ Ο ΑΔΕΛΦΟΣ ΤΑ ΕΓΓΟΝΙΑ

ΤΑ ΔΙΣΕΓΓΟΝΑ ΟΙ ΛΟΙΠΟΙ ΣΥΓΓΕΝΕΙΣ

Η ΠΡΟΣΕΛΕΥΣΗ ΣΤΟΝ ΙΕΡΟ ΝΑΟ ΘΑ ΓΙΝΕΙ ΣΥΜΦΩΝΑ

ΜΕ ΤΙΣ ΟΔΗΓΙΕΣ ΓΙΑ ΤΟΝ COVID-19.

Συλλυπητήρια στους οικείους της ,ο Θεός να αναπαύσει την ψυχή της.

Βαρύ το πένθος σήμερα στο χωριό μας!!!

 Φωτό αρχείου

Έφυγε σήμερα το μεσημέρι από κοντά μας ,ο συγχωριανός μας Κώστας Γαντζούδης σε ηλικία 62 ετών.

Για όσους γνωρίζαμε τον Κώστα, απευθύνουμε τον ύστατο χαιρετισμό σε έναν πράο άνθρωπο ,με ακέραιο χαρακτήρα.Έναν άνθρωπο ευδιάθετο και πάντα με το χαμόγελο, έδινε σε όλους μας θετική ενέργεια. Αποχαιρετούμε έναν αγαπημένο συγχωριανό , ένα φίλο και συγγενή που έφυγε από κοντά μας τόσο απρόσμενα!Για όλους εμάς η σημερινή ημέρα αποτελεί ημέρα θλίψης μα και προσευχής ο Άγιος θεός "εν σκηναίς δικαίων τάξαι, εν κόλποις Αβραάμ αναπαύσαι" και να ευχηθούμε από καρδιάς δύναμη και κουράγιο στην οικογένεια του! Καλό ταξίδι αγαπημένε μας Κώστα!!!!

Η νεκρώσιμος ακολουθία θα ψαλεί στον Ιερό Ναό Αγίου Γεωργίου Ποταμούλα στις 11:00πμ. 

Πένθος στο χωριό μας:Απεβίωσε ο συγχωριανός μας Χριστόφορος Ανδρώνης..

 

(Φωτό από το αρχείο).

Απεβίωσε σήμερα το πρωί στα 74 του χρόνια ο συγχωριανός μας και γείτονας Χριστόφορος Ανδρώνης,στην πόλη της Αθήνας όπου και διέμενε και θα γίνει η Νεκρώσιμος Ακολουθία.

Φεύγουν και ο τόπος μας ρημάζει... Συλλυπητήρια στους οικείους του και ευχόμαστε ο Θεός να αναπαύσει την ψυχή του .

Αιώνια η μνήμη !

Έφυγε από την ζωή ο Δάσκαλος που ποτέ δεν ξέχασε τον Κελανίτη.

 Έφυγε από τη ζωή ο Καισαριανιώτης δάσκαλος Βασίλης Βάζος😢

Από το 1959 έως το 1986 εργάστηκε ως δάσκαλος σε σχολεία ανά τη Ελλάδα όπως και στον Συνοικισμό Κελανίτης Ποταμούλας.

και τα τελευταία χρόνια της διδασκαλικής του ζωής σε σχολεία της Καισαριανής. Ήταν μικρασιάτης με καταγωγή από τα Βουρλά.

Θερμά συλλυπητήρια στην οικογένειά του!

Δύο δημοσιεύσεις που είχαμε ανεβάσει για τον Δάσκαλο που αγάπησε τον Κελανίτη και τους ανθρώπους της!

Βασίλειος Βάζος ο δάσκαλος πού πέρασε από το χωριό μας...το σχ. Έτος 1959 - 1960 στον συνοικισμό Κελανίτη,όπου εκεί ήταν ένα από τα τρία Δημοτικά σχολεία,πού αριθμούσε σε 28 μαθητές. Μετά από 58 χρόνια θυμάται και αναπολεί εκείνη την εποχή.Αφορμή στάθηκε μια ασπρόμαυρη φωτογραφία που είχε στο αρχείο τής η φίλη μου συγγραφέας, δημοσιογραφος και διαχειρίστρια του site www.omorfigeitonia.gr, Σοφία Τριανταφύλλου"
με τους μαθητές τού Δημοτικού σχολείου στον συνοικισμό τού χωριού μας στον Κελανίτη.

Επικοινώνησε λοιπόν μαζί μας, αναφέροντας τα εξής: 

 «Στη φωτογραφία βλέπουμε τον καισαριανιώτη δάσκαλο κ. Βασίλη Βάζο, το 1960 στο Αγρίνιο (Κοινότητα Ποταμούλα). Παρατηρήστε τα πρόσωπα των παιδιών αλλά και τα ρούχα που φορούν.

Άραγε ποιά να ήταν η πορεία της ζωής τους; τι να απέγιναν;».

Και αυτό ήταν μόνο η αρχή...

Ψάξαμε και βρήκαμε τον δάσκαλο κ.Βάζο και η διαδικτυακή συνάντηση μας τον έφερε ξανά στον τόπο πού αγάπησε και τον αγάπησαν,στον συνοικισμό τού Κελανίτη.Στο πρώτο αντίκρυσμα με το χωριό μας,από τις φωτογραφίες πού στείλαμε,ο 84 χρόνος σήμερα Βασίλειος Βάζος δεν έκρυψε την συγκίνησή τού....
Μονολεκτικά απάντησε: «Με συγκινήσατε....Ευχαριστώ πολύ».
Γεννήθηκε (1 Ιουνίου 1933) και μεγάλωσε στην Καισαριανή,υπηρέτησε από το 1959 -1986 στα δημοτικά σχολεία, της Μακεδονίας,Αγρίνιο (Κελανίτης) Κιάτο,Πόρο,Αίγινα,Πειραιά,Καισαριανή και Βύρωνα.Παντρεμένος με την Μαρία Βάζου,απέκτησαν δύο κόρες.

Νεαρός τότε στην ηλικία των 26 ετών,θυμάται με νοσταλγία εκείνη την υπέροχη χρονιά πού έμεινε ανεξίτηλα χαραγμένη στην σκέψη και την καρδιά του.

Μας έγραψε λοιπόν ο κ. Βάζος:

«Υπηρέτησα τό σχολ.΄ετος 1959-1960 στό Δημοτικό Σχολειο του Κελανίτη,πού ανήκε στην κοινότητα Ποταμούλας.Στόν Ιερό Ναό τής Κοινότητας Ποταμούλας,υπηρετούσε ο σεβάσμιος Παπα-Δημήτρης Ιωακείμ.
Θυμάμαι από τή Κοινότητά σας τό παντοπωλείο τού Πάστρα.Στήν Συνοικία τού Κελανίτη ζούσε η οικογένεια Καφρίτσα,πού διατηρούσε  παντοπωλείο καί αλευρόμυλο.Λέγονταν Μιλτιάδης καί η γυναίκα του Σταυρούλα.Παιδιά τους ο Αντώνης,ο Χριστόφορος καί άλλοι. Θυμάμαι επίσης τις οικογένειες τού Ταξιάρχη και τού Μιχάλη τού Βαγενά,πού έψελνε στο αναλόγιο.Δεν ξεχνώ την οικογένεια τού Κώστα Μπιτσικώκου,μέ 12 παιδιά και του Γιώργου Γκούστα,μέ παιδιά στήν Αμερική,τού Βαρελά καί άλλοι.Θά ψ'αξω νά βρώ φωτογραφίες.Τιμή μου πού αλληλογραφήσαμε.Καλό κουράγιο γιά τήν εφημερίδα σας.
Μέ τιμή.
Βάζος Βασίλειος».

Ο δάσκαλος κύριος Βάζος,εξέφρασε την επιθυμία να μάθουμε νέα για τούς μαθητές τού και να μεταφέρουμε σε όλους τις εγκάρδιες ευχές του.
Ευχαριστούμε θερμά την φίλη μας Σοφία Τριανταφύλλου,πού μας έδωσε την ευκαιρία
να γνωρίσουμε και εμείς οι νεότεροι έναν πραγματικά αξιοσέβαστο άνθρωπο,αλλά και να θυμηθούν οι παλαιότεροι και οι μαθητές του τον δάσκαλο τούς.

Μια συγκινητική διήγηση:Ο Δάσκαλος Βασίλης Βάζος θυμάται...στην Ποταμούλα της δεκαετίας του 1950.(ΦΩΤΟ)

«Είχα τελειώσει την Ακαδημία από το 1954, είχα υπηρετήσει τη στρατιωτική μου θητεία, είχα ήδη δουλέψει ως δάσκαλος στο 1ο, 2ο & 4ο σχολείο Καισαριανής και είχα φτάσει μέχρι τη Μακεδονία (Κορμίστα Σερρών) ως προσωρινός δάσκαλος, αλλά επίσημος διορισμός δεν φαινόταν πουθενά στον ορίζοντα. Πρέπει να έλιωσα ένα ζευγάρι σόλες ανεβοκατεβαίνοντας τα ξύλινα (τότε) σκαλιά του υπουργείου Παιδείας για να μάθω πρώτος τον διορισμό μου. Το καθημερινό μου δρομολόγιο ήταν, υπουργείο – Εθνικό Τυπογραφείο, με είχαν μάθει οι θυρωροί, οι μπαρμπέρηδες και οι καθαρίστριες. Ώσπου μια μέρα, αρχές Οκτωβρίου του ’59, μόλις φθάνω στην οδό Καποδιστρίου (Εθνικό Τυπογραφείο), βλέπω πρόσωπα χαμογελαστά. Επιτέλους ΔΙΟΡΙΣΜΟΣ! Πληρώνω, παίρνω 2 φύλλα της Εφημερίδος της Κυβερνήσεως και τρέχω σπίτι. Αρπάζω τη βαλίτσα που είχα έτοιμη από καιρό με όσα απαραίτητα μου χρειάζονταν και κατευθείαν στο ΚΤΕΛ Αιτωλοακαρνανίας! Μόλις φθάνω, χτυπάω την πόρτα του γραφείου της Επιθεώρησης, δείχνω το ΦΕΚ με σημειωμένο το όνομά μου και περιμένω να διοριστώ ώστε να αρχίσω να πληρώνομαι. Έπεσα όμως σε υπάλληλο γραφειοκράτη, της πιο συντηρητικής μορφής, περίμεναν οι «άθλιοι» το χαρτί από το υπουργείο. Για 2-3 μέρες λοιπόν ήμουν τουρίστας στην πόλη, μέχρι που έφτασε και το χαρτί. Ορκίζομαι και μου δίνουν «προσωρινή» θέση στονΚελανίτη (συνοικία της Ποταμούλας). Εδώ αρχίζει η καριέρα μου ως εκπαιδευτικός.

Οι κάτοικοι με περίμεναν πως και πως. Για πότε μου πήραν την βαλίτσα, για πότε μου ετοίμασαν το γιατάκι μου, όλα σε χρόνο μηδέν! Για ύπνο, μου παραχώρησε ο Μιλτιάδης Καφρίτσας ένα δωμάτιο επάνω από το μαγαζί – παντοπωλείο. Για φαγητό, οι φιλόξενοι κάτοικοι είχαν μεριμνήσει έτσι ώστε κάθε μεσημέρι με περίμενε ένα βαθύ πιάτο με κοτόπουλο «μπλουμ» (αλανιάρικο κοτόπουλο, μέσα σε πιλάφι), που ακόμα με κυνηγάει η γεύση του και η νοστιμιά του. Μετά από 2-3 μέρες παίρνω το φαγητό μου και κατεβαίνω στο μαγαζί με τη δικαιολογία ότι μόνο οι καλόγεροι και οι κατάδικοι τρώνε μόνοι στο κελί τους. Ήθελα να γνωρίσω και να γνωριστώ με τους κατοίκους. Έτσι, όποιος έμπαινε στο μαγαζί τον καλούσα για μια κούπα κρασί. Ήταν και οι μερίδες ξεγυρισμένες!

Ζωή και κότα λοιπόν, αυτό όμως κράτησε μέχρι τις 14 του Νοέμβρη γατί με τον άγιο Φίλιππο μπήκαμε στη νηστεία των Χριστουγέννων κι άρχισε η περίοδος της φασολάδας. Ευτυχώς επιτρέπονταν η ρέγγα, την οποία ονόμαζαν «δικηγόρο» επειδή έμοιαζε με τη γραβάτα που φορούσαν εκείνη την εποχή οι δικηγόροι. Τα βράδια του χειμώνα λοιπόν, τα περνούσαμε παρέα με τους «δικηγόρους», δηλωτή, λίγο κρασί και παρέα. Το ζευγάρι που κέρδιζε στη δηλωτή έπαιρνε ένα λουκουμάκι – έπαθλο για το σπίτι. Τα πειράγματα την άλλη μέρα έδιναν κι έπαιρναν:

-Κυρά – Μήτσαινα, σου έφερε ο άντρας σου λουκουμάκι χτες βράδυ;;;

…αξέχαστες βραδιές με ωραία πειράγματα, όλοι μαζί σαν μια οικογένεια!

Θυμάμαι τον Γιώργο τον Γκούσια, τονΜιχάλη που έκανε τον ψάλτη, τον Ταξιάρχη, τον Λιούλιο, τον Μπιτσικώκο, τον Βαγενά, τους Στυλιαραίους, τον Βλαχογιάννη κι άλλα πρόσωπα που αυτή τη στιγμή δεν μου έρχονται τα ονόματά τους στο μυαλό.

Στις 26 Δεκεμβρίου, σύμφωνα με τι άδειες που είχα βγάλει, παντρευόμουν. Ζήτησα μια μέρα άδεια για να προλάβω να κουρευτώ κι ο «ευλογημένος» απέρριψε το αίτημά μου ( ο Θεός να τον συγχωρέσει).

Ας κάνουμε μια βουτιά στο χρόνο τώρα, να πάμε στη σημερινή εποχή

Η συγχωρεμένη η μάνα μου έλεγε: «Ρωτώντας πας στην πόλη», έτσι πριν λίγο καιρό (το 2017), σε μια από τις ωραίες φιλολογικές και οικογενειακές βραδιές στο σπίτι της Σοφία Τριανταφύλλου, ανοίξαμε το κεφάλαιο της πρώτης μας νιότης.

Να κάνω μια παρένθεση εδώ, και να πω ότι η Σοφία έχει συνεισφέρει αρκετά στην παράδοση και την κουλτούρα της Καισαριανής, είναι δραστήρια (έχει γράψει 2 βιβλία για την πόλη μας και κάποια άλλα λαογραφικά για άλλες πόλεις της Ελλάδας) . Η Σοφία λοιπόν μ΄ έκανε με τον τρόπο της να της εξομολογηθώ για τα χρόνια που έζησα (νέος) στο Αγρίνιο και πάνω στη συζήτηση μου αποκαλύπτει ότι έχει επαφές με την εφημερίδα της Ποταμούλας (Potamoula News)! Συγκινήθηκα όταν διαπίστωσα ότι μπορούσα να επικοινωνήσω με το χωριό που πρωτοδιορίστηκα κι έκανα πρώτα δειλά μου βήματα στη μεγάλη αποστολή που λέγεται «εκπαιδευτικό έργο». Χωμένα για χρόνια στα βάθη του μυαλού μου, έρχονται ένα – ένα τα περιστατικά και οι εικόνες του όμορφου χωριού, της Ποταμούλας Αγρινίου.

Διορίστηκα στις 10 Οκτωβρίου 1959 και τις 26 του ίδιου χρόνου παντρεύτηκα τη γειτόνισσά μου, Μαρία. Τελειώνοντας οι γιορτές, μαζί με τις σχολικές διακοπές, φορτώνουμε λοιπόν οι νιόπαντροι τα μπογαλάκια μας για τη νέα μας πατρίδα, τηνΠοταμούλα. Στο Αγρίνιο είχα από πριν συνεννοηθεί με έναν οδηγό φορτηγού, τονΠερικλή, ώστε μόλις έφτανα από την Αθήνα στο Αγρίνιο με το ΚΤΕΛ να μεταφορτώσουμε την «οικοσυσκευή» για Ποταμούλα. Μέχρι τότε, η γυναίκα μου δεν είχε βγει από την Αθήνα, παρά ίσως μόνο για κάποια σχολική εκδρομή. Εγώ είχα υπηρετήσει στρατιώτης στα Τρίκαλα, είχα δουλέψει αναπληρωτής δάσκαλος στα Σέρρες και κάτι ήξερα. Ο Περικλής λοιπόν κι εγώ αναλαμβάνουμε την ξενάγηση της πρωτόβγαλτης στην επαρχία. Η Μαρία λοιπόν ρωτούσε για τα πουρνάρια, ποιο καρπό μας δίνουν κι απορούσε πως στέκονταν οι πέτρες στις σκεπές των σπιτιών (οι περίφημες «φισάλες», όπως τις έλεγαν). Είχε μεγάλη αγωνία και κάθε τόσο ρωτούσε πότε θα φτάσουμε. «Μόλις περάσουμε κι αυτό του βουνό», της απαντούσαμε και μετά από λίγο: «είμαστε μακριά ακόμα; Φτάνουμε; Κοντεύουμε;» Πάνω που άρχισαν να τελειώνουν τα ψέματα, είδαμε να ξεπροβάλλουν τα πρώτα σπίτια της Ποταμούλας. Στο έμπα του χωριού, αριστερά, το πρώτο σημείο ζωής: ήταν των Φώτων και ένας ιερέας άγιαζε σπίτια, χωράφια, ζωντανά, ο παπα-Ιωακείμ, εφημέριος του Ιερού Ναού του ΑγίουΓεωργίου. Άρχισε να αναπνέει η γυναίκα μου και πήγε κοντά στον ιερέα να την αγιάσει. Έτσι γνωριστήκαμε με τον παπα-Ιωακείμ κι από τότε, τελειώνοντας τη Λειτουργία, μας περίμενε πάντα στον περίβολο της εκκλησίας για να μας καλέσει για το μεσημεριάτικο κυριακάτικο φαγητό. 

.

Συνεχίσαμε να προχωρούμε μέσα στο χωριό κι η γυναίκα μου φώναζε: «να κι άλλο διόροφο!» Φτάνουμε λοιπόν στον Κελανίτηκατάκοποι! Ξενοδοχείο δεν υπήρχε, ούτε κάποιο σπίτι για ενοικίαση. Υπήρχε μόνο ένα νεόδμητο οικοδόμημα, ημιτελές, ασοβάντιστο κι αταβάνωτο. Καταλήξαμε σ΄αυτό ελλείψει άλλου. Ιδιοκτήτης του κτίσματος ήταν ο Μπιτσικώκος Κώστας(πολύτεκνος, με 12 παιδιά!). Από το Αγρίνιο μου έστειλαν χοντρό χαρτί για να ταβανώσω. Συγκράτησα το χαρτί με πινέζες στο ταβάνι, όταν όμως φύσαγε το χαρτί κυμάτιζε! Ήταν μια κάποια λύση όμως, γιατί χωρίς το ταβάνωμα, από τα κενά των κεραμιδιών «μετρούσες τα΄άστρα» όπως έλεγε και ο Λουντέμης.

Το σχολείο του Κελανίτη της Ποταμούλας ήταν νεοϊδρυθέν κι έπρεπε να λειτουργήσει! Κατεβαίνω στο Αγρίνιο και φτιάχνω τη στρογγυλή σφραγίδα «η μεγάλη του Κράτους σφραγίς», πήρα κι ένα δεκάρι κόλλες αναφοράς, ντοσιέ κι ότι χρειάζεται ένα σχολείο και με τους κατοίκους αρχίσαμε να πασχίζουμε για να γίνει ένα κανονικό σχολείο. Παράλληλα, αναφερόμουν καθημερινά στο προϊστάμενο, με το γνωστό θέμα: «περί ελλείψεως θρανίων κλπ.». Προσφέρθηκε ο Βαρελάς να μας δώσει ένα δωμάτιο που μάλλον δεν του περίσσευε. Πέσαμε όλοι μαζί να το καθαρίσουμε, καρφώσαμε τάβλες για θρανία, έφτιαξα μόνο μου τον μαυροπίνακα (με αυγό, όπως μας είχαν διδάξει) κι άρχισαν τα μαθήματα.

Κάποια μέρα του Φλεβάρη φτάνει ο Επιθεωρητής. Βλέπει τα πρωτόγονα θρανία και τις ελλείψεις και με επέπληξε με αυστηρότητα γιατί αγόραζα τα υλικά από την τσέπη μου (και θα ΄χε συνέχεια, αν δεν του έδειχνα αντίγραφα που κρατούσα από τις καθημερινές μου αναφορές στο προϊστάμενο). Η απάντησή του, ιστορική: «Καλά, νομίζεις ότι καθόμαστε και διαβάζουμε καθημερινά όλο αυτό το χαρτομάνι που έρχεται στο γραφείο; Πάρε κανένα τηλέφωνο καημένε!» Η απάντηση μου: «Ευχαρίστως αν υπήρχε τηλέφωνο!

Η θέση μου στον Κελανίτη ήταν προσωρινή. Το καλοκαίρι του ’60 μου δίνουν οριστική θέση στο Περιστέρι (χωριό χωρίς δρόμο, φως, νερό, τηλέφωνο). Καινούργιο κτίριο αλλά με 82-84 μαθητές μόνος μου! Έμεινα εκεί 5 χρόνια.

Θυμάμαι ακόμα τον αποχωρισμό μου από τον Κελανίτη. Ήρθε όλο το χωριό να μας αποχαιρετήσει, βοήθησαν στο φόρτωμα και χωρίσαμε με δάκρυα στα μάτια…

Κάποιοι, για ενθύμιο μας χάρισαν από ένα κοτόπουλο. Βαφτίσαμε κάθε ζωντανό με το όνομα του δωρητή! Πέρασαν 60 χρόνια και θυμάμαι ακόμα τον κόκορα του κυρ Γιώργηκαι την ασπρούλα κότα από την κυρία Ελένη… ας είναι καλά όλοι οι Ποταμουλιώτες!

ΒΑΖΟΣ ΒΑΣΙΛΕΙΟΣ

ΜΑΡΚΟΠΟΥΛΟ ΜΕΣΟΓΑΙΑΣ

190 03

Τ.Θ. 16 209

(e mail: VASVAZOS@GMAIL.com) 

Ποταμούλα:Πλήρης ημερών απεβίωσε μπάρμπα Σταύρος Ανδρώνης.

 Σε ηλικία 95 ετών εκοιμήθη ο συγχωριανός Σταύρος Θ. Ανδρώνης.

φωτό αρχείου

Γεννηθείς το 1926 έφυγε από κοντά μας χθες,ένας από τούς γηραιότερους Ποταμιώτες.
Η νεκρώσιμος ακολουθία θα τελεστεί αύριο Παρασκευή στις 12:00 στον Ιερό Ναό Αγ.Γεωργίου Ποταμούλας.
Αιωνία τού η μνήμη.

Απεβίωσε η Σαλώμη Ανδρώνη.

 

ΚΗΔΕΙΑ
ΣΑΛΩΜΗ
ΧΗΡΑ ΕΥΑΓΓΕΛΟΥ
ΑΝΔΡΩΝΗ
ΕΤΩΝ 81
Θανούσα κηδεύουμε ΣΑΒΒΑΤΟ 26/12/2020
στον ΙΕΡΟ ΝΑΟ ΑΓΙΟΥ ΓΕΩΡΓΙΟΥ ΠΟΤΑΜΟΥΛΑΣ και ώρα 1:00 μμ.
Η σορός θα βρίσκεται στον Ιερό Ναό από ώρα 12:30 μμ.
ΤΑ ΤΕΚΝΑ ΤΑ ΑΔΕΛΦΙΑ ΤΑ ΕΓΓΟΝΙΑ
ΤΑ ΑΝΙΨΙΑ ΟΙ ΛΟΙΠΟΙ ΣΥΓΓΕΝΕΙΣ
Στην κηδεία επιτρέπεται η παρουσία μόνο των
στενών συγγενών της εκλιπούσης.

Αιώνια η μνήμη αυτής.

Η Ποταμούλα πενθεί: έφυγε ένας αξιαγάπητος άνθρωπος!

Δεν συμπληρώθηκαν επτά μήνες από την απώλεια του Γιώργου Β. Ανδρώνη που σε ηλικία 72 ετών έφυγε από κοντά μας...

Η μοίρα υπήρξε αδυσώπητη για άλλη μια φορά, καθώς σήμερα έφυγε από κοντά μας και έσβησε το χαμόγελο του

 αδερφού του Δημήτρη Β. Ανδρώνη σε ηλικία 66 ετών.

 Για όσους γνωρίζαμε τον Τάκη απευθύνουμε τον ύστατο χαιρετισμό σε έναν πράο άνθρωπο ,με ακέραιο χαρακτήρα. Έναν αγαπημένο συγχωριανό , φίλο και συγγενή που έφυγε από κοντά μας τόσο απρόσμενα!Για όλους εμάς η σημερινή ημέρα αποτελεί ημέρα θλίψης μα και προσευχής ο θεός  "ἐν σκηναῖς δικαίων τάξαι, ἐν κόλποις Ἀβραάμ ἀναπαύσαι" και να ευχηθούμε από καρδιάς δύναμη και κουράγιο στην οικογένεια του!

Καλό ταξίδι !!!!

#potamoula_maits

Κηδεύτηκε σήμερα στον Κελανίτη ο Σχίζας Βασίλης.

Σε ηλικία 93 ετών έφυγε από την ζωή μια χαρακτηριστική φιγούρα του χωριού μας, ενός παραδοσιακού Παππού , που είχε χαραχτεί στην μνήμη μας ....

Ο μπάρμπα Βασίλης Σχίζας , κηδεύτηκε σήμερα Κυριακή και ώρα 11:00 π.μ στον ιερό Ναό Γενέσιον της Θεοτόκου του συνοικισμού Κελανίτη.

Η φωτό είναι από το αρχείο , περιμένοντας το αστικό στην στάση "Πλατανάκι" το 2013.Ο θεός να αναπαύσει την ψυχούλα του!

 

Αύριο το μνημόσυνο της μακαριστής πρεσβυτέρας Πηνελόπης Ιωακείμ

Τελείται αύριο το 40ήμερο μνημόσυνο της  μακαριστής πρεσβυτέρας Πηνελόπης Ιωακείμ και του αειμνήστου π. Δημητρίου.

Η πρεσβυτέρα έφυγε πλήρης ημερών από τον μάταιο τούτο κόσμο, από τα γήινα στα ουράνια!!!

Υπόδειγμα γυναίκας, συζύγου, μητέρας ... πρεσβυτέρα που αξίως στάθηκε στο πλευρό του μακαριστού πατήρ Δημητρίου .

Ο π. Δημήτριος όσο του επέτρεπαν οι δυνάμεις του παρίστατο ως συλλειτουργός στον Άγιο Γεώργιο και στα εξωκκλήσια του χωριού, ενώ η πρεσβυτέρα λίγα χρόνια πριν την κοίμηση της όρθρου βαθέως τις Κυριακές και εορτές, ήταν στο Ναό.

Οι φωτογραφίες από το αρχείο μου, είναι από την τελευταία φορά στον ναό στην ακολουθία των  χαιρετισμών.

 Ένα μικρό αφιέρωμα στον Παπαδημήτρη Ιωακείμ.

Ήταν Πέμπτη 21 Ιουλίου το 2005, όταν ο παπά Ιωακείμ (πρωτοπρεβύτερος) έφυγε από κοντά μας.Κοιμήθηκε σε ηλικία 91 ετών ο συνταξιούχος Ιερέας Δημήτριος Ιωακείμ, πρ. Εφημέριος Ποταμούλας.

Ο π. Δημήτριος γεννήθηκε στην Ποταμούλα το 1914, νυμφεύθηκε την Πηνελόπη Κωτούλα, με την οποία απέκτησαν τρία παιδιά, τον Αθανάσιο, την Βασιλική και την Χριστίνα.

Χειροτονήθηκε Διάκονος την 27η Νοεμβρίου 1941 και Πρεσβύτερος την επομένη, από τον τότε Μητροπολίτη Ναυπακτίας και Ευρυτανίας κυρό Γερμανό, στον Ιερό Ναό Αγίου Δημητρίου Ναυπάκτου. Συνταξιοδοτήθηκε την 1η Νοεμβρίου του 1993, μετά από 52 έτη ιερατικής υπηρεσίας στην ίδια Ενορία.

Η κηδεία έγινε πάνδημη στην Ποταμούλα Αγίου Βλασίου, προεξάρχοντος του Σεβ. Μητροπολίτου κ. Ιεροθέου. Ο Σεβασμιώτατος αναφέρθηκε στην προσφορά, την προσωπικότητα και τα χαρίσματα του σεβάσμιου Λευΐτη.

Ο π. Δημήτριος  κατά την διάρκεια του ετησίου Ιερατικού Συνεδρίου, είχε μεταφέρει στους αδελφούς του Ιερείς την πείρα του για διάφορα ποιμαντικά ζητήματα. 
Ευχόμαστε ο Θεός να τον αναπαύση και να τον αξιώση και της παραστάσεως στο ουράνιο θυσιαστήριό Του.

Έφυγε από κοντά μας ο Θόδωρος Παπαθανάσης.

Βυθίζεται στο πένθος για ακόμη μια φορά το χωριό μας ,χάνοντας έναν αξιαγάπητο συγχωριανό μας.

Έφυγε από τη ζωή σήμερα το μεσημέρι σε ηλικία 70 ετών, ο αγαπητός μας Θεόδωρος Παπαθανάσης. 

Άνθρωπος πρόσχαρος και πάντα γελαστός!!!

Έτσι θα μείνει στην μνήμη μας....

ο θεός ας τον αναπαύσει εν σκηναίς δικαίων!!!

Η νεκρώσιμος ακολουθία θα γίνει αύριο 02/10/20  Παρασκευή στις 12:00 το μεσημέρι, στον ιερό Ναό Αγίου Γεωργίου Ποταμούλας.

Η σορός θα βρίσκεται στον Ναό από της 11:00πμ
Τα θερμά συλλυπητήριά στους οικείους του. 

Πίνακας ζωγραφικής δίχως χρώματα για την αείμνηστη Βασιλική Γκέκα

Σήμερα ο πίνακας της🖼️, είναι δίχως χρώματα...🎨 έχει έντονη μόνο την απόχρωση θλίψης που προκάλεσε η απωλειά της!!! Σήμερα έγραψε με το πινέλο 🖌️της μία🎼 ωδή ,που συνοδεύει την ψυχή της στον απέραντο 🌌γαλάζιο ουρανό!!! Η συγχωριανή μας Βασιλική Γκέκα Γεννήθηκε στις 21 Οκτωβρίου 1959.

Κόρη του Ιωάννη κ Παρασκευής Γκέκα.

Αγάπησε την τέχνη και έδωσε όλο της το είναι στους πίνακες ζωγραφικής🖼️... Πίνακες🖼️ ανάμνηση, που αρκετοί από αυτούς κρέμονται στους τοίχους των σπιτιών μας! ✝️Η νεκρώσιμη ακολουθία θα τελεστεί αύριο Πέμπτη 07/11/2019 και ωρα 13:00 στον⛪ ιερό ναό Αγίου Γεωργίου #Ποταμούλας .
https://www.instagram.com/p/B4iVh75A0ZA/?igshid=yul311jjdpph

Το χωριό μας, σιγά σιγά ρημάζει και μαραζώνει.... σπίτια κλείνουν ένα μετά το άλλο.Καθώς φεύγουν από αυτά, οι ψυχές που τούς δίναν ζωή.... Και αφήνουν πίσω τους,τι άλλο από κλειστά πορτοπαράθυρα!!! ☦️
Όπως και σήμερα η καμπάνα χτύπησε πένθιμα 🔔, καθώς μια ψυχούλα έφυγε για τον ουρανό, αυτή της
γιαγιάς Αγορίτσας Μακρυπούλια, που πορευτήτε στη ζωή ετούτη ως τα βαθειά γεράματα..✝️
Η νεκρώσιμη ακολουθία θα τελεστεί αύριο Τρίτη στις 11:00 πμ στο χωριό μας στον⛪ ιερό  Ναό του Αϊ Γιώργη!
Ο θεός να την αναπαύσει!

Αθόρυβα έφυγε από κοντά μας, όπως αθόρυβα πορεύτηκε στο διάβα της ζωής του!!!

Αξίζει το κόπο μερικές φορές να αφιερώνουμε λίγο χρόνο σε αυτούς που έφυγαν από κοντά μας, ανάβοντας ένα κερί στην μνήμη τους.....
Σε αυτούς που πίσω τους άφησαν ένα ανεκπλήρωτο κενό αλλά και μια παρακαταθήκη !!!

Ένας ελάχιστος φόρος τιμής, ένα μικρό μνημόσυνο στον μπάρμπα Κώστα Τσούνη..
Που έφυγε από κοντά μας τελείως αθόρυβα, όπως αθόρυβα πορεύτηκε στο διάβα της ζωής του!!!
Ένας άνθρωπος που με το πράο ύφος του και με την καλοσύνη που τον διακατείχε , έδινε μαθήματα συμπεριφοράς σε μας τους νεότερους.

Δέχθηκε αγόγγυστα τις δοκιμασίες της ζωής, ανέβηκε τις ανηφόρες της και γεύτηκε τις πίκρες της!!!
Πιστός στις αρχές  και στα θέλω του, όπως το ίδιο πιστός και στις πνευματικές αξίες.... δίνοντας το παρών στο καταφύγιο της ψυχικής γαλήνης!!!
Κενό ,ένα μεγάλο κενό για όλους μας....η απουσία του μπάρμπα Κώστα θα παραμείνει ομως μια  ζωντανή παρουσία στην σκέψη και στην καρδιά μας.... Αιώνια του η μνήμη και σίγουρα εκεί συνάντησε το βάλσαμο στον απύθμενο πόνο του.... !!!!
Φώτο από τον προσωπικό λογαριασμό στο Instagram @elenitsouni_13

Απεβίωσε ο μπάρμπα Γιώργος Καφρίτσας από τον Κελανίτη.

Απεβίωσε ο συγχωριανός μας μπάρμπα Γιώργος Καφρίτσας,απο  τον συνοικισμό Κελανίτης.

Συλλυπητήρια στους οικείους του...

ΓΕΩΡΓΙΟΣ
ΜΙΛΤΙΑΔΗ
ΚΑΦΡΙΤΣΑΣ
ΕΤΩΝ  81
Θανόντα κηδεύουμε ημέρα ΤΕΤΑΡΤΗ  13 /  3 / 2019
εκ της οικίας μας στον ΙΕΡΟ ΝΑΟ ΓΕΝΝΗΣΕΩΣ
ΤΗΣ ΘΕΟΤΟΚΟΥ ΚΕΛΑΝΙΤΗ ΠΟΤΑΜΟΥΛΑΣ
& ΩΡΑ  10.00 Π.Μ
Παρακακαλούνται οι συγγενείς και οι φίλοι
να συνοδεύσουν την εκφοράν του.
Η ΣΥΖΥΓΟΣ   ΤΑ ΤΕΚΝΑ   ΤΑ ΕΓΓΟΝΙΑ
ΤΑ ΑΔΕΛΦΙΑ   ΤΑ ΑΝΗΨΙΑ ΟΙ  ΣΥΓΓΕΝΕΙΣ

ΤΣΟΥΝΕΪΚΑ: Απεβίωσε η αιωνόβια γιαγιά... Αλεξάνδρα Τσούνη.

Απεβίωσε η συχγωριανή μας από τον συνοικισμό Τσουνέικα , Αλεξάνδρα Τσούνη γεννηθείς το 1917.

Κ Η Δ Ε Ι Α
ΑΛΕΞΑΝΔΡΑ
ΧΗΡΑ ΓΕΩΡΓΙΟΥ
ΤΣΟΥΝΗ
(ΤΟ ΓΕΝΟΣ ΣΧΙΖΑ)
ΕΤΩΝ  101
θανούσα κηδεύουμε ημέρα  ΤΕΤΑΡΤΗ  13  / 2  / 2019
στον ΙΕΡΟ ΝΑΟ ΑΓΙΟΥ ΓΕΩΡΓΙΟΥ ΠΟΤΑΜΟΥΛΑΣ
&  ώρα  12.00 ΜΕΣΗΜ.
Παρακαλούνται οι συγγενείς και οι φίλοι
να συνοδεύσουν την εκφοράν της.
ΤΑ ΤΕΚΝΑ  ΤΑ ΕΓΓΟΝΙΑ
ΤΑ ΑΝΗΨΙΑ  ΟΙ ΣΥΓΓΕΝΕΙΣ
Η ΣΟΡΟΣ ΘΑ ΒΡΙΣΚΕΤΑΙ ΣΤΟΝ
ΙΕΡΟ ΝΑΟ ΑΠΟ ΩΡΑ  11.30 Π.Μ.

Ποταμούλα:Πλήρης ημερών απεβίωσε ο Μπάρμπα Φώτης

Σε ηλικία 96 ετών εκοιμήθη ο συγχωριανός μπάρμπα Φώτης Παπαθανάσης

Γεννηθείς το 1923 έφυγε από κοντά μας,ένας από τούς γηραιότερους Ποταμιώτες.
Η νεκρώσιμος ακολουθία θα τελεστεί σήμερα στις 15:00 στον Ιερό Ναό Αγ.Γεωργίου Ποταμούλας,ςνω η σωρός του θα βρίσκεται στον ναό απο τις 14:00.
Αιωνία τού η μνήμη.

Απεβίωσε ο συγχωριανός Λευτέρης Τσούνης .. Σήμερα η κηδεία.

Απεβίωσε ο συγχωριανός μας Ελευθέριος Τσούνης. 

ΚΗΔΕΙΑ

ΕΛΕΥΘΕΡΙΟΣ

ΔΗΜΗΤΡΙΟΥ

ΤΣΟΥΝΗΣ

ΣΥΝ/ΧΟΣ ΑΣΤΥΝΟΜΙΚΟΣ

ΕΤΩΝ 84

Θανόντα , κηδεύουμε ημέρα ΠΕΜΠΤΗ 10/1/2019 

στον Ιερό Ναό ΑΓΙΟΥ ΓΕΩΡΓΙΟΥ ΠΟΤΑΜΟΥΛΑΣ  και ώρα  3:00 μμ .

Παρακαλούνται οι Συγγενείς & Φίλοι να

συνοδεύσουν την εκφορά του.

Η Σορός θα βρίσκεται στον Ιερό Ναό από ώρα 2:00 μμ.

Η ΣΥΖΥΓΟΣ             ΤΑ ΤΕΚΝΑ            ΤΑ ΑΔΕΛΦΙΑ

ΤΑ ΕΓΓΟΝΙΑ                   ΟΙ ΛΟΙΠΟΙ ΣΥΓΓΕΝΕΙΣ

Σήμερα, το τελευταίο αντίο στον συγχωριανό μας Δημήτρη.

Σήμερα Σάββατο στις 15:00 ώρα θα αποχαιρετήσουμε τον συγχωριανό μας Δημήτρη Γ. Τσούνη. Η νεκρώσιμος ακολουθία θα γίνει στον Ιερό Ναό Αγίου Γεωργίου Ποταμούλας. Παρακαλούνται οι συγγενείς και φίλοι να συνοδεύσουν την εκφορά του...

Το potamoulanews εύχεται ο Θεός να τον αναπαύσει κ να δίνει δύναμη και κουράγιο στους οικείους του...