Δευτέρα 17 Μαΐου 2021

Για όσους έζησαν και θυμούνται τα Καπνά.... (Φώτο)

Για μερικούς που δεν βίωσαν την καλλιέργεια του καπνού , ίσως να μην τους αγγίζει. Υπάρχουν όμως και αυτοί που είναι συνοδοιπόροι και οι παρακάτω φωτογραφίες σίγουρα θα τους ταξιδέψει κάποιες δεκαετίες στο παρελθόν.
Πριν αρκετά χρόνια τέλος καλοκαιριού,η εποχή που τελείωνε το "ξετρύγημα" του καπνού, οι περισσότεροι έδιναν Αγώνα να τελειώσουν πριν της Παναγίας (15 Αυγούστου)  κάτι που για τους μικρότερους ήταν πραγματικό δώρο γιατί από εκείνη την ημέρα ξεκινούσε γι'αυτούς το πραγματικό καλοκαίρι, οι καλοκαιρινές διακοπές έως τον ερχόμενο Σεπτέμβρη που θα άρχιζαν και πάλι τα σχολεία..... 
Παρόλα ταύτα εκείνα τα χρόνια οι λάκες ήταν καταπράσινες γεμάτες από ζωή,φωνές και γέλια...μικροί μεγάλοι έδιναν το παρών για να βγάλουν το φιντάνι από τις ''βραές'',να το φυτέψουν,να το σκαλίσουν και μετά το μάζεμα να το αρμαθιάσουν.Πόσο κόσμο συναντούσε κανείς τότε στα χέρσα και έρημα σήμερα χωράφια?
Τότε τα καπνά κρατούσαν ζωντανή την επικοινωνία μεταξύ των ανθρώπων του χωριού και της γειτονιάς,όλοι αντάμα μια οικογένεια μοιραζόντουσαν το κάθε τι.Σήμερα παντού ερημιά και ξερά χόρτα,οι περισσότεροι πλέον κλεισμένοι στο καβούκι τους,μοιράζονται την μοναξιά τους στο χαζοκούτι της τηλεόρασης και στο διαδίκτυο.
Τότε αν και η στέρηση,η κούραση και το λιοπύρι ήταν αναπόφευκτα στη ζωή τους,τα πρόσωπα όλων ήταν γαλήνια,γεμάτα ζωντάνια και χαμόγελο.
Σήμερα οι περισσότεροι ζουν στην ανάπαυλα απολαμβάνουν τις ανέσεις και την πολυτέλεια,αλλά παρόλα αυτά η μελαγχολία είναι ζωγραφισμένη στα πρόσωπα και το χαμόγελο πλέον ανύπαρκτο στα χείλη τους .
Τι άλλαξε?
Εμείς η, η ζωή μας?
Την απάντηση θα την πάρει ο καθένας ρωτώντας τον εαυτό του,ψάχνοντας μέσα του το γιατί.
Μια απάντηση που τελικά θα μείνει το ίδιο..... μια ερώτηση όπως πριν...!!!!

Το φύτεμα,το μάζεμα και το αρμάθιασμα του καπνού... το 1975 στην Ποταμούλα!!!
Από το αρχείο του κ.Κώστα Μπακογιάννη  αλλά και από άλλες πηγές. 
Συντάκτης potamoula my village
Τσιτσιβός Χαράλαμπος
✍️ 𝓟𝓸𝓽𝓪𝓶𝓸𝓾𝓵𝓪 𝓶𝓪𝓲𝓽𝓼 📸











Πολλές φορές αισθανόμουν την επιθυμία να γράψω για όλη αυτή την ιεροτελεστία που λέγεται ΚΑΠΝΟΣ.  Τώρα που όλα αυτά τα περασμένα χάνονται στη λήκυθο των αναμνήσεων, φαίνεται οτι ωρίμασαν και πρέπει να αποτυπωθούν  σε μία κόλλα χαρτί για να μαθαίνουν οι νεότεροι και να μην ξεχνούν οι παλιότεροι.

1 σχόλιο:

Ανώνυμος είπε...

Εγώ πάντως δεν έχω καμία ωραία ανάμνηση από τον καπνο.
Την καθαρή Δευτέρα επρεπε να δουλεύω στο φυντάνι. Τις κυριακλες και αργίες δουλειά και πάλι δουλειά. Στις 25 Ιουνίου τελείωνε το σχολείο, στις 26 έμπαινα στο πατώφυλο και ξανασύκωνα κεφάλι τον Δεκαπενταύγουστο. Δεν βλέπω πουθενά ωραίες αναμνήσεις παρά δουλειά, δουλειά, δουλειά. Το μόνο που το καπνό έφερνε τα προς το ζείν στην οικογένεια.