Πέρασα από το Γυμνάσιο και Λύκειο Αγίου Βλασίου.

Ανηφορίζοντας προς Άγιο Βλάση, καθώς έφτασα στη στροφή έστριψα αριστερά ...

Προς τον τόπο εκείνο που για έξι ολάκερα χρόνια ζήσαμε στιγμές!!!

Στιγμές σχολικές, της παιδικής και μετέπειτα πορεία προς την ενηλικίωση!!!

Στάθηκα εκεί στο κυλικείο, το μόνο κτίσμα που έμεινε αναλλοίωτο όπως τότε...

Όπως τότε που περίμενα την κυρά Ουρανία να μου δώσει το κουλούρι !!!

Η σκέψη μου τράπηκε σε φυγή στο τότε ...και οι αναμνήσεις πέρασαν μπρος στα μάτια μου εκείνες τις αθώες, γεμάτες ανεμελιά παιδικές μας υπάρξεις... 

Μαζί με το κουδούνι ήχησαν στ'αυτιά μου οι φωνές ,τα γέλια και η μυρωδιά των σπάρτων...

Σκιές ζωντάνεψαν από δεκάδες παιδιά και καθηγητές ,που στο διάβα χαθήκαν στη στράτα της ζωής.... 

Χαθήκαν και χαθήκαμε!!!

 Ξάφνου η ηχώ των τζιτζικιών με ξύπνησε και βρέθηκα μετέωρος στου νου την περιπλάνηση...

Τα παντζούρια δεν άνοιξαν , μόνο το θρόισμα των φύλλων με το απαλό αεράκι έμεινε να δίνει ζωή ...σε ένα τόπο άψυχο και ρημαγμένο !!!

Καλημέρα και καλή εβδομάδα παιδιά..

Ως παιδιά στο διάλειμμα, μετά το τρέξιμο και το παιχνίδι ξεδιψούσαμε και ξαποσταίναμε σε αυτή τη βρύση...  Στο τέλος της σχολικής χρονιάς από αυτές παίρναμε νερό για το μπουγέλο. Αυτή έσβηνε την δίψα για μάθηση...και δρόσιζε τα όνειρα μας!!

..