Κυριακή 25 Οκτωβρίου 2020

Ο γηραιότερος εν ζωή Ποταμιώτης!!!




Γεννηθείς εν έτει 1928 ο μπάρμπα Γιάννης (τσιάκλας) Τσούνης .. μια ιδιαίτερη φυσιογνωμία στην τοπική κοινωνία της Ποταμούλας.



Διανύει την ένατη δεκαετία της ζωής του και  πραγματικά μπορεί να διαπιστώσει κανείς, ότι είναι μια κινητή εγκυκλοπαίδεια .... του χωριού μας!!!

Αφηγητής ιστοριών, από το αντάρτικο έως την μεταπολίτευση και μεταγενέστερα... Μάρτυρας γεγονότων από τα γύρω χωριά, από τα χρόνια εκείνα που υπηρέτησε ως Αγροφύλακας !!!

Για ώρα αποσβολωμένος ακροατής ... καθώς τον συνάντησα να τσοπανεύει τα εικοσιπέντε πρόβατα του, σπορά εξήντα χρόνων είπε...που παρά το γήρας δεν δύναται να αποχωρησθεί!!!

Μια απορία γεννήθηκε στο μυαλό μου και τον ρώτησα από που προέκυψε το "τσιάκλας";

Και συγκινημένος , η θύμηση του γύρισε στο τότε που ήταν μόλις εφτά χρονών!!!

Αντάμα με τον συνομηλικό του μακαριστό σήμερα Γιάννη Πρατάρη , γύριζαν από την Αράχωβα με τα δυο τους άλογα , φορτωμένα δεμάτια από χορτάρι!!!

Εποχή εμφυλίου ,με τους αντάρτες να καιροφυλακτούν...δεν είχαν αίσθηση κινδύνου!!!

Καθώς γύριζαν λοιπόν, στου Τσάκλα το "Χάνι" έτυχε να συναντήσουν έναν νεαρό  τσοπάνο ερχόμενος από Φραγκίστας μεριά,  είχε ίσα με πεντακόσια γίδια ... μαζί με την γκλίτσα του , είχε συντροφιά ένα παλιό ξεκούρδιστο βιολί...η παραγγελιά  από τον Γιάννη Πρατάρη δόθηκε , την "Μαυριδερούλα" ζήτησε και ευθύς στήθηκε χορός και η αίσθηση του χρόνου χάθηκε μέσα από τις φιγούρες !!!

... Τα άλογα αδιάφορα συνέχισαν τη στράτα τους και φτάσαν στου Κελανίτη τον συνοικισμό!!!

Από τότε ο  Πρατάρης μνημόνευε αυτή την υπέροχη όλο ξεγνοιασιά στιγμή... λέγοντας θυμάσαι ωρε Γιάννη τι χορό κάναμε στου "τσιάκλα" ; Και από τότε ο μπάρμπα Γιάννης Τσούνης  απέκτησε το παρατσούκλι του....!!!



Πραγματικά τυχερός ο τόπος μας, τυχεροί και μεις που είμαστε αυτήκοοι μάρτυρες γεγονότων μιας άλλης εποχής...!

 Ιστορίες που η διήγηση τους μοιάζουν παραμύθι...και όμως τόσο μα τόσο αληθινές.Θύμησες  που αντικατοπτρίζουν μέσα στο βουρκωμένο βλέμμα.... γεμάτο από ανάμεικτα συναισθήματα...Νοσταλγίας, χαρμολύπης και ενός γιατί... γιατί πέρασε τόσο γρήγορα η ζωή!!!!

Έφυγα ... αφήνοντάς τον πίσω μου και η πόρτα από το χρονοντούλαπο των αναμνήσεων έκλεισε...

#potamoula_maits 

#potamoula 




Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου