Η βρύση του χωριού- Ποίημα potamoula maits

"Κρύο νερό τρεχούμενο, με την βελούδινη υφή.

 Η βρύση που αδιάφορα ,τον διαβάτη αψηφεί.

Το νερό σου γάργαρο , αστείρευτο ρέει διαυγής .

Απαλά σε συνεπαίρνει η οπτασία του θαρρείς.

Ο ήχος σου κρυστάλλινος απ'τή πηγή σου όταν βγείς.

Με τις μέλισσες αντάμα, να λογιέσαι πολεμοχαρής.

Ο νους τρέχει στα παλιά ,σε κείνους τους διαβάτες.

Που σκύβαν με ευλάβεια απ'τό ύδωρ σου να πιούν.

Χάμω εκεί ξαπόστεναν ,με  φορτωμένες  πλάτες.

Μες τη χούφτα έριχναν νερό στα μούτρα  να νιφτούν.

Στα λιοκαμένα πρόσωπα , άπαξ εσύ ήσουν  θαλπωρή.

 Ο Λίβας όταν είναι σε  ισχύ,  η δροσιά είν' η καταφυγή.

Όταν ο ιδρώτας λυγίζει το κορμί, το μυαλό αρχίζει ν'απορεί.

Όσο τα χείλη καρτερούν ,για ηδονή της δίψας η σιγή". #potamoula_maits

https://www.instagram.com/p/B-NDcMdg7no/?igshid=13qw816ali6gk