Ο γάιδαρος στο χωριό μας... τότε και σήμερα!!!

Σιγά σιγά είναι καιρός για να κουβαλήσουμε και κάνα ξύλο ...
Καυσόξυλα από τον λόγγο αρχίζουν να μαζεύουν οι περισσότεροι αυτή την περίοδο στο #χωριο #ποταμούλα ... εφοδιασμένοι με βενζινόλαδο, τσεκούρι και  το αλυσοπρίονο πιάνουν τα βουνά,ελπίζοντας να βρουν έστω και λίγα κ δυσεύρετα ''λιανόξυλα''.Στους χωματόδρομους προς Τσουράνι,Μαϊρόνι,Παλιουράκια,Λάττα ,Σάντα,Αγκλίτσες  πολύ δύσκολο να βρείς ξύλα στις άκρες του δρόμου.
Κάποτε ο γάιδαρος ήταν το μοναδικό μέσο μεταφοράς ξύλων από τον λόγγο και κάθε σπίτι διέθετε τουλάχιστον από ένα.
Ήταν για όποιον το είχε μια περιουσία και έτσι η φροντίδα κ η μέριμνα για το ζώο τού ήταν απαραίτητη...
Ηταν ένα μέσο όχι μόνο μεταφοράς , αλλά και μετακίνησης, στα γύρω χωριά και κτήματα!!!
Παρόλο τις δύσκολες συνθήκες και στερήσεις που τότε βίωναν , οι άνθρωποι ζούσαν με μεγαλύτερη άνεση ψυχοσωματική κ κυρίως με απλοϊκό τρόπο ζωής που σήμερα θα ζήλευε ο καθένας μας!!!

 Ερχόμαστε στο σήμερα και διαπιστώνουμε ότι πλέον ο Γαιδαράκος ,αποτελεί μόνο ένα είδος που σπάνια συναντάς στα χωριά μας.... μόνο δύο υπάρχουν στην #ποταμουλα!!!!
Μια φιγούρα που για τα μικρά παιδιά , έχει μυρωδιά χωριού!!!!
''Το Μάρτη ξύλα φύλαγε μην κάψεις τα παλούκια'' λέει μια Ελληνική Παροιμία.