Στο χωριό μας λειτουργούσε από τον Νοέμβριο 1992 έως και το 2006 σχολή Ταπητουργίας του ΕΟΜΜΕΧ στην οποία όταν ξεκίνησε εργάζονταν πάνω από 30 νέες αλλά και μέσης ηλικίας γυναίκες οι οποίες παρήγαγαν παραδοσιακά χειροποίητα χαλιά απαράμιλλης ομορφιάς πολλών σχεδίων και άριστης ποιότητας.
Τα χαλιά αυτά απορροφούνταν από τον ΕΟΜΜΕΧ και προορίζονταν στους καταναλωτές με δικά τους δίκτυα πωλήσεων.
Η σχολή ταπητουργίας έκλεισε το 2006 που λειτουργούσε για τουλάχιστον 14 χρόνια στο χωριό μας και απασχολούσε αρκετές γυναίκες, από τα χέρια των οποίων κατασκευάστηκαν έργα τέχνης.
Η σχολή αυτή ανήκε στον Ελληνικό Οργανισμό Μικρών-Μεσαίων Επιχειρήσεων ο οποίος είχε ως στόχο την προαγωγή προώθηση και στήριξη της επιχειρηματικότητας των ΜΜΕ του δευτερογενούς και τριτογενούς τομέα της οικονομίας καθώς και της χειροτεχνίας και καλλιτεχνικής βιοτεχνίας.
Η σχολή ιδρύθηκε στο χωριό το 1992, στο ισόγειο της οικίας του μακαριστού Θεόδωρου Παπαθανάση με σκοπό τη συμπλήρωση του εισοδήματος των αγροτικών νοικοκυριών της περιοχής, αλλά ταυτόχρονα αποτέλεσε και το συνδετικό κρίκο του χθες με το σήμερα, διατηρώντας την ποιότητα της ελληνικής παράδοσης στο χωριό.
Από την ίδρυση της σχολής αυτής, στην αρχή φοιτούσαν περίπου 30 μαθήτριες, ενώ λίγο πριν κλείσει ο αριθμός τους δεν ξεπερνούσε τις 13. Τα χαλιά που κατασκευάζονταν προωθούνταν στα εκθετήρια του ΕΟΜΜΕΧ στην Αθήνα την Θεσσαλονίκη και τη Φιλιππιάδα.
Διέθετε στην αρχή 10 και αργότερα 18 παραδοσιακούς αργαλειούς πλήρους εξοπλισμού, ενώ οι μαθήτριες στην αρχή της εκπαίδευσής τους αμείβονταν με επίδομα εργασίας μέχρι να προσφέρουν παραγωγή και στην συνέχεια η αμοιβή τους γίνεται βάσει απόδοσης εργασίας δηλαδή με τους χιλιόκομβους.
Κάθε χαλί για να ολοκληρωθεί απαιτούσε τουλάχιστον ένα μήνα σκληρής δουλειάς.
Η χαρά της δημιουργίας ήταν ένα κίνητρο για τις γυναίκες του χωριού μας, που για χρόνια έφτιαξαν κάθε είδους χαλιά, πραγματικά κοσμήματα τέχνης. Σκληρή δουλειά που όμως ανταμειβόταν και χρηματικά.
Περασμένες όμορφες αναμνήσεις που έζησαν οι γυναίκες
του χωριού μας που εργαζόταν εκεί για αρκετά χρόνια.
Τις φώτο μας έδωσε εργαζόμενη της τότε ταπητουργικής σχολής
την οποία ευχαριστούμε θερμά.
Ε ναι η Σχολή ήταν για να μάθουν οι γυναίκες την τέχνη οι οποίες με τη σειρά τους θα έφτιαχναν τα δικά τους χαλιά τάπητος, κουρελούδες για να τα πουλήσουν και να κερδίσουν τα χρήματά τους.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαμία λοιπόν επθχειρηματικότητα.
Κανένα αποτέλεσμα.