Potamoula News Agrinio.: Νικόλαος Βάρσος ,ο επί έξι χρόνια διευθυντής του Γυμνασίου Αγίου Βλασίου ανοίγει την καρδιά του.... και συγκινεί!!!

Ο Επί έξι χρόνια διευθυντής του Γυμνασίου Αγίου Βλασίου Αγρινίου κ.Βάρσος Νικόλαος!

Οι πρωταθλητές δεν βγαίνουν μόνο στα γήπεδα στα γυμναστήρια ή σε άλλους αθλητικούς χώρους Η ίδια η ζωή ανακηρύσσει πρωταθλητές όσους μαθαίνουν τον τρόπο να πετύχουν στην ευτυχία, να δημιουργήσουν μία νέα ζωή, απαλλαγμένη από τον φόβο, την ανασφάλεια, την αμφιβολία, την άχρωμη καθημερινότητα, και παράλληλα να δημιουργούν τις συνθήκες για να απολαμβάνουν μια ονειρεμένη ζωή.

Αυτές τις συνθήκες δημιούργησαν τα τελευταία έξι χρόνια οι καθηγητές του Γυμνασίου Αγίου Βλασίου με την καθοδήγηση του διευθυντή τους Νικολάου Βάρσου,δημιουργώντας τις προϋποθέσεις πρωταθλητισμου στην γνώση,στην εμπειρική γνώση, στις παραστάσεις, στην υγιείς σχέσεις,στον εθελοντισμό,στον σεβασμό,στην εκτίμηση στην αγάπη...

Πόσα άλλα να πούμε για όλα αυτά που έμαθαν οι μικροί μαθητές στο μικρο και περιορισμένο δυνατοτήτων Γυμνάσιο Αγίου Βλασίου;

Ο Νικόλαος Βάρσος ,επί έξι χρόνια διευθυντής του σχολείου ανοίγει την καρδιά του στο parakampylia news:

"Μετά από έξι χρόνια φεύγω από τούτο το σχολείο με δάκρυα στα μάτια.
Φεύγοντας από αυτό το σχολείο, μπορώ να πω ότι ναι..σε δύσκολες συνθήκες βγήκαμε πρωταθλητές..Γιατι ο πρωταθλητής βγαίνει και μέσα απο τον βαθμό δυσκολίας και όχι μόνο απο την επίδοση..

Θυμάμαι όταν πρωτοήρθα είπα:

Να κάνω αυτή την χρονιά και μετά να δω τι θα κάνω..

Όμως ..όλα έχουν ένα όμως..

Όμως όταν μπήκα στις τάξεις και είδα αυτά τα βλέμματα που δύσκολα τα συναντάς στην ζωή σου,όλα αλλάζουν μέσα σου..

Μετά το πρώτο τρίμηνο μίλησα με την γυναίκα μου:Θα μείνω, δεν μπορώ ν αφήσω αυτά τα παιδιά..

Πρέπει να δώσω αυτά που μπορώ κι αυτά που δύναμαι να μπορώ..

Οι δυσκολίες πολλές..

Θυμάμαι απλά αλλά βασικά βασικά πράγματα:

Να επισκευάσουμε τις υδρορροές, να δούμε τον χώρο άθλησης.

Τον διορθώσαμε τα φτιάξαμε όλοι μαζί..Κι άλλα πολλα...

Να φέρουμε υπολογιστές οπτικοακουστικά συστήματα,και το κυριότερο..Να στήσουμε την εφημερίδα μας..Να δώσουμε σ αυτά τα παιδιά που έρχονται κάθε μέρα από μακριά τις παραστάσεις που τους έλειπαν.. Στέλναμε παντού έγγραφα..Στις αρμόδιες υπηρεσίες σε ιδιώτες..Ευτυχώς βρίσκαμε ανταπόκριση..

Το βλέπαμε όλοι οι συνάδελφοι..Βλέπαμε την φωτιά μέσα στα μάτια τους,την δίψα για ζωή..Κι όλο αυτό να εκφράζεται μέσα από τα χείλη τους με απόλυτο σεβασμό και αξιοπρέπεια απόρροια της ανατροφής τους!

Πως μπορείς να μην δώσεις σ΄αυτά τα παιδιά;

Κάναμε ότι μπορούσαμε δώσαμε όλοι μαζί ότι μπορούσαμε..

Γίναμε δάσκαλοι,γονείς,ακόμα και φίλοι μαζί τους εκεί που απαιτούσε να κάνουμε κι αυτόν το ρόλο..

Γιατί πάντα υπάρχουν κι αυτές οι περιπτώσεις..
Όσο για τους γονείς;

Συνεργάσιμοι κι ας μου επιτραπεί η έκφραση συννενοητικοί μαζί μας σε απόλυτο βαθμό!"

Ξέρουμε ότι αφήνουμε τα παιδιά μας σε σίγουρα χέρια μου λέγαν..

Αυτό ήταν η καλύτερη επιβράβευση για μένα και για όλους τους συναδέλφους..

Έξι χρόνια με την βοήθεια των γονιών και της τοπικής κοινωνίας πήγαμε τα παιδιά σε πραγματικές εκπαιδευτικές εκδρομές να δουν πράγματα που θα τους μείνουν σε ολόκληρη την ζωή τους..

Γνωρίσανε προσωπικότητες της τέχνης και του θεάματος μέσω διαδικτύου ήρθαν σε επαφή με ανθρώπους που είχαν μόνο να τους δώσουν..

Είμαι περήφανος ..Πρώτα από όλα γιατί με αυτά τα παιδιά ολοκληρώθηκα σαν άνθρωπος και μετά ως εκπαιδευτικός..

Λίγες μέρες προτού παραδώσω τα κλειδιά στον επόμενο Διευθυντή.έκλαιγα σαν μικρο παιδί..

Και δανείζομαι την φράση του καλού μου συναδέλφου και η οποία με εκφράζει απόλυτα:Δεν φεύγω από σχολείο..Από οικογένεια φεύγω....

Εύχομαι και είμαι σίγουρος ότι ο νέος διευθυντής όχι μόνο θα συνεχίσει αυτά,που αφήσαμε στην μέση αλλά θα δώσει ακόμη περισσότερα..

Όσο για μένα η θητεία μου στο Γυμνάσιο του Αγίου Βλασίου αποτελεί ήδη το πιο δυνατό κομμάτι της εκπαιδευτικής μου καριέρας..Το μυαλό μου θα είναι πάντα εκεί,και σίγουρα η εμπειρία μου σ αυτό το σχολείο,θα είναι το μάθημα της ζωής που πήρα εγώ κοντά στα 53 μου για την πραγματική μεταλαμπάδευση της γνώσης..."