Ο αείμνηστος συγχωριανός μας, παπα-Γιώργης Ανδρώνης (1937 – 2004) 13 χρόνια από την κοίμησή του

γράφει ο π. Ευστράτιος Ε. Τσιτσιβός
Πάτρα, Μάιος 2017

 Ο π. Γεώργιος Ανδρώνης γεννήθηκε στις 27 Φεβρουαρίου 1937 και καταγόταν από το χωριό Ποταμούλα Τριχωνίδος Αιτωλοακαρνανίας.  Ήταν το δεύτερο τέκνο της πολυμελούς οικογενείας (εννέα παιδιών) του Δημητρίου Λ. Ανδρώνη και της Ελένης το γένος Φραγκούλη. Σπούδασε στην Πατμιάδα Σχολή και το 1970 εισήλθε στο Ποιμαντικό Τμήμα της Θεολογικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών, απ’ όπου έλαβε το πτυχίο το 1977. Χειροτονήθηκε διάκονος στις 15 Απριλίου του έτους 1967 στον Ι. Ναό Αγ. Παρασκευής Κηφισίας και την επομένη 16 Απριλίου πρεσβύτερος, στον Ι. Ναό Ευαγγελιστρίας Λιοσίων, από τον πολιό αρχιεπίσκοπο Ιάκωβο (Βαβανάτσο) και τοποθετήθηκε εφημέριος στον Ι. Ναό Μεταμορφώσεως του Σωτήρος Βιλίων, όπου διηκόνησε επί 13 χρόνια περίπου.

  Τη αιτήσει του μετετέθη και διηκόνησε για δύο περίπου χρόνια στην ενορία Μάνδρας και τελικά κατέστη εφημέριος και προϊστάμενος του Ι. Ναού Αγ. Γεωργίου Ελευσίνας, την 1^η Ιουλίου 1982 έως την ημέρα της κοιμήσεώς του. Αργότερα έλαβε το οφίκιο του πρωτοπρεσβυτέρου και εχειροθετήθη και πνευματικός από τον Σεβασμιώτατο Μητροπολίτη Μεγάρων και Σαλαμίνος  Βαρθολομαίο. Με την πρεσβυτέρα του Αντωνία Τυροδήμου απέκτησαν τρία τέκνα, τον Δημήτριο, την Παρασκευή και τον Κων/νο. Εκτός από τα ενοριακά του καθήκοντα προσέφερε τις υπηρεσίες του και στο Λογιστήριο της Ιεράς Μητροπόλεως Μεγάρων και Σαλαμίνος. Ο παπαγιώργης όπως τον φώναζαν και τον ήξεραν όλοι στην Ελευσίνα, έγινε ένα με τον τόπο. Τον αγάπησε και αγαπήθηκε από τους Ελευσίνιους οι οποίοι τον είχαν σαν δικό τους άνθρωπο. Εκοιμήθη εν Κυρίω στις 6 Μαΐου 2004, σε ηλικία 67 ετών, από καρδιακό νόσημα. Η κηδεία του έγινε στην Ελευσίνα στις 7 Μαΐου 2004, όπου και ετάφη εκεί.

 

Ιερός Ναός Αγ. Γεωργίου Ελευσίνας

Για την ιερατική του διακονία, ας αφήσουμε να μας μιλήσει ο τοπικός τύπος της περιοχής που ιεράτευσε, τις ημέρες εκείνες που έφυγε από τον κόσμο τούτο:

Η ημερήσια εφημερίδα Δυτικής Αττικής «ΘΡΙΑΣΙΟ», Τρίτη 11 Μαΐου 2004, έγραψε:

«Θα το μάθατε ήδη πως ο παπα-Γιώργης Ανδρώνης δεν είναι πια κοντά μας – κατά το φυσικό του σώμα βέβαια. Αναχώρησε για την άλλη ζωή την Πέμπτη 6 Μαΐου, όμως κανείς από όσους τον γνώριζαν δεν μπορεί να το πιστέψει. Είναι αλήθεια. Ο σπουδαίος αυτός λειτουργός του Υψίστου ζει μέσα στις καρδιές μας, μέσα στο νου μας, μέσα από τους ανθρώπους της σπουδαίας οικογένειας που άφησε, μέσα από το έργο του. Τώρα που δεν βρίσκεται σε τούτη τη γη, θυμηθείτε το, τώρα θα αποκαλυφθεί ποιος πραγματικά ήταν. Η εξόδιος ακολουθία έγινε στον Ι. Ν. Αγίου Γεωργίου Ελευσίνας την Παρασκευή 7 Μαΐου, στο ναό που υπηρέτησε τα 21 τελευταία χρόνια. Και ήταν όλοι εκεί: ο Μητροπολίτης Μεγάρων και Σαλαμίνος κ.κ. Βαρθολομαίος, δεκάδες αδελφοί και συλλειτουργοί του, επώνυμοι και ανώνυμοι άνθρωποι από τα Βίλια, από την Μάνδρα, από την Ελευσίνα, από αλλού».  

Η ημερήσια εφημερίδα Δυτικής Αττικής «ΕΠΙΚΑΙΡΟΤΗΤΑ», Δευτέρα 10 Μαΐου 2004, έγραψε: « Έφυγε από κοντά μας την Πέμπτη 6 Μαΐου ο γνωστός σε όλους μας παπα – Γιώργης, που για χρόνια ολόκληρα λειτουργούσε στην εκκλησία του Αγίου Γεωργίου στην Ελευσίνα. Ο παπα-Γιώργης δυστυχώς μετά από αρκετά προβλήματα υγείας που αντιμετώπιζε τον τελευταίο καιρό από την καρδιά του, άφησε την τελευταία του πνοή σε ηλικία 67 ετών και βύθισε στο πένθος μια ολόκληρη πόλη που τον αγαπούσε και τον σεβόταν όσο λίγους. Αν και τα τελευταία χρόνια ο παπα-Γιώργης δεν λειτουργούσε εφόσον είχε αποσυρθεί από την ενορία του Αη Γιώργη, δεν έπαψε ποτέ να είναι ο αγαπημένος παπάς όλων των Ελευσενίων, οι οποίοι πάντα τον τιμούσαν. Η σωρός του παπα-Γιώργη τέθηκε σε λαϊκό προσκύνημα την Παρασκευή 7 Μαΐου όπου δεκάδες πολίτες έσπευσαν να τον τιμήσουν για τελευταία φορά. Η κηδεία του πραγματοποιήθηκε στις 5 μ.μ. στο Νεκροταφείο Ελευσίνας μέσα σε πλήθος κόσμου, όπου ο παπα-Γιώργης για στερνή φορά βρέθηκε ανάμεσα σε όλους αυτούς που τον αγάπησαν και τον λάτρεψαν».

Η εβδομαδιαία εφημερίδα Δυτικής Αττικής «Παρατηρητής», 12-20 Μαΐου 2004, έγραψε:   « Ήταν Πέμπτη 6 Μαΐου 2004, όταν έφυγε για την άλλη ζωή ο παπα-Γιώργης. Ο άνθρωπος που συνέδεσε τη ζωή του με την καρδιακή επικοινωνία, με τη συνεχή προσφορά στην Εκκλησία, με τον σεβασμό στην ελευθερία που πρέπει να έχουμε. Τον πρωτογνωρίσαμε στα Βίλια, τον είδαμε κατόπιν για λίγο στην Μάνδρα, τον ζήσαμε περισσότερο στην Ελευσίνα. 37 ολόκληρα χρόνια στο ράσο, 37 ολόκληρα χρόνια με τον λόγο και το έργο του να στέκεται σταθερός και σωστός στις επάλξεις του πιο μεγάλου χρέους: της υπακοής στο θέλημα του Θεού και της προσφοράς στον συνάνθρωπο. Γι’ αυτό και δεν μπορέσαμε να δεχτούμε την αναχώρησή του. Δεν πιστέψαμε πως έφυγε, κι ας ξέραμε πως η υγεία του ήταν κλονισμένη. Δεν δεχτήκαμε, όταν τον συνοδέψαμε για τελευταία φορά την Παρασκευή 7 Μαΐου, πως ήταν δυνατόν να μας εγκαταλείψει αυτός ο παπάς. Αλλά είναι αλήθεια. Δεν μας άφησε. Ο παπα-Γιώργης δεν έφυγε. Όπως όλοι οι σπουδαίοι αυτής της γης, δεν χάθηκε. Υπάρχει στις καρδιές μας, στην οικογένειά του, στα πνευματικά του παιδιά και σε συλλειτουργούς, ευλογημένους, συγγενείς, φίλους…»

Αιωνία του η μνήμη. Ας έχουμε την ευχή του.