Στο χωριό μας λειτουργούσε από τον Νοέμβριο 1992 σχολή Ταπητουργίας του ΕΟΜΜΕΧ στην οποία όταν ξεκίνησε εργάζονταν πάνω από 30 νεαρές αλλά και μέσης ηλικίας γυναίκες οι οποίες παρήγαγαν χειροποίητα χαλιά απαράμιλλης ομορφιάς πολλών σχεδίων και άριστης ποιότητας.
Τα χαλιά αυτά απορροφούνταν από τον ΕΟΜΜΕΧ και προορίζονταν στους καταναλωτές με δικά τους δίκτυα πωλήσεων.
Η σχολή ταπητουργίας έκλεισε το 2006 που λειτουργούσε για τουλάχιστον 14 χρόνια στο χωριό μας και απασχολούσε αρκετές γυναίκες, από τα χέρια των οποίων κατασκευάστηκαν έργα τέχνης.
Η σχολή αυτή ανήκε στον Ελληνικό Οργανισμό Μικρών-Μεσαίων Επιχειρήσεων ο οποίος είχε ως στόχο την προαγωγή προώθηση και στήριξη της επιχειρηματικότητας των ΜΜΕ του δευτερογενούς και τριτογενούς τομέα της οικονομίας καθώς και της χειροτεχνίας και καλλιτεχνικής βιοτεχνίας.
Η σχολή ιδρύθηκε στο χωριό το 1992 με σκοπό τη συμπλήρωση του εισοδήματος των αγροτικών νοικοκυριών της περιοχής, αλλά ταυτόχρονα αποτέλεσε και το συνδετικό κρίκο του χθες με το σήμερα, διατηρώντας την ποιότητα της ελληνικής παράδοσης στο χωριό.
Από την ίδρυση της σχολής αυτής, στην αρχή φοιτούσαν περίπου 30 μαθήτριες, ενώ λίγο πριν κλείσει ο αριθμός τους δεν ξεπερνούσε τις 13. Τα χαλιά που κατασκευάζονταν προωθούνταν στα εκθετήρια του ΕΟΜΜΕΧ στην Αθήνα την Θεσσαλονίκη και τη Φιλιππιάδα.
Διέθετε στην αρχή 10 και αργότερα 18 παραδοσιακούς αργαλειούς πλήρους εξοπλισμού, ενώ οι μαθήτριες στην αρχή της εκπαίδευσής τους αμείβονταν με επίδομα εργασίας μέχρι να προσφέρουν παραγωγή και στην συνέχεια η αμοιβή τους γίνεται βάσει απόδοσης εργασίας δηλαδή με τους χιλιόκομβους.
Κάθε χαλί για να ολοκληρωθεί απαιτούσε ένα μήνα σκληρής δουλειάς.
Η χαρά της δημιουργίας ήταν μια ανταμοιβή για τις γυναίκες που για χρόνια έφτιαξαν κάθε είδους χαλιά, πραγματικά κοσμήματα τέχνης. Η δουλειά τους όμως ανταμειβόταν και χρηματικά.
Περασμένες όμορφες αναμνήσεις που έζησαν οι γυναίκες
του χωριού μας που εργαζόταν εκεί για αρκετά χρόνια.
Τις φώτο μας έδωσε εργαζόμενη της τότε ταπητουργικής σχολής
την οποία ευχαριστούμε θερμά.
Καλά και εφόσον τόσες πολλές γυναίκες μάθανε την τέχνη της ταπειτουργίας μετα από τόσα χρόνια φοίτησης στη Σχολή. πως γίνεται και καμία κατόπιν δεν ασχολήθηκε με αυτό το επάγγελμα; Είναι απορ'ιας άξιο.
ΑπάντησηΔιαγραφήΕπειδη εχω δουλεψει στη σχολη ταπητουργιας στη Σαντορινη και ειμασταν με εργολαβια και τα λεφτα λιγα 1000 κομποι 18 δραχμεςποιο κοριτσι απο τα καινουργια θα πηγαινε;
ΑπάντησηΔιαγραφή