Παρά το γήρας , στην σκάλα ανέβηκε με περίσσια δύναμη ...
Μια ώθηση που μόνο η καρδιά του μπορούσε να δώσει....
Ναι! ο τρύγος των σταφυλιών.
Μια τελετουργία για τον ίδιο ,που δεν αψήφησε στο διάβα του χρόνου .
Χρόνια ολάκερα αν και σκουριασμένη κρεβατίνα ,δεν κουράστηκε να κρατά τις κληματαριές που δεκαετίες πριν φύτεψε με τα ίδια του τα χέρια !!!
Και τα δρύινα βαρέλια , κάθε χρόνο γέμιζαν στο κελάρι του από τα γλυκά τσαμπιά !
Κοντοστάθηκα και όσο μιλούσα μαζί του... έλαμψε το πρόσωπό του καθώς μου έδειξε το αγαπημένο του αυτοκίνητο "pony" της δεκαετίας του '70 και με φορτωμένη καρότσα τα τελάρα με σταφύλια...
Τα γεράματα εμφανείς και στους δύο , πια τραγουδούν στον ίδιο σκοπό!
Τον άφησα να συνεχίσει και καθώς έφευγα, αστειευόμενος μου ευχήθηκε..."χίλια χρόνια να ζήσεις και πίσω να μ'αφήσεις" και χαμογέλασε ....!!!!
Το ρολόι στο χέρι του, μετράει ακούραστα τον χρόνο μιας ζωής και δεν ξεχνά να το κουρδίζει, έδειχνε ακριβώς 4:00 μμ .
Αλήθεια πόσο ανάγκη έχουν τα γηρατειά μας σήμερα!
Μία έστω καλημέρα μας?
Μια ολιγόλεπτη συντροφιά?
Την απάντηση την δίνει το χαμόγελο τους και την διαβάζεις στο αθώο γέρικο μα τόσο παιδικό βλέμμα τούς!!!
#potamoula_maits
#χωριο #ποταμούλα
#photography