Στα χρώματα του Κεραυνού «ντύθηκε» το γήπεδο της Ποταμούλας...

Μια έξοχη εικαστική παρέμβαση με τα χρώματα της ομάδας μας, κοσμεί σήμερα το γήπεδο του χωριού μας.

Χάρι στο μεράκι και την αγάπη του Δ.Σ του Πολιτιστικού Συλλόγου Ποταμούλας που πρόσφερε τα χρώματα,η τσιμεντένια περίφραξη και τα αποδυτήρια του γηπέδου,ζωντάνεψαν με τα χρώματα του ΚΕΡΑΥΝΟΎ.

Πρόκειται για μια «πινελιά» αισιοδοξίας,πού δίνει το παράδειγμα σε όλους πως η συλλογικότητα μπορεί και καταφέρνει υπέροχα αποτελέσματα.

Ξεκινούν τα μαθήματα Σχολής χορού....

Η κοινωφελής επιχείρηση που Δήμου Αγρινίου,στα πλαίσια εκμάθησης παραδοσιακών χορών και με την συνεργασία του Πολιτιστικού Συλλόγου Ποταμούλας ξεκινά και φέτος την λειτουργία  Σχολής χορού,την ΚΥΡΙΑΚΉ 15 ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ 2017  στην αίθουσα τού Δημοτικού σχολείου Ποταμούλας.

Η Εγγραφή ειναι 5€ και 5€ το Άτομο μηνιαίως.

ΜΙΚΡΟΙ και ΜΕΓΑΛΟΙ ΛΟΙΠΟΝ ΑΣ 
ΚΡΑΤΗΣΟΥΜΕ ΤΟ ''ΧΟΡΕΥΤΙΚΟ'' ΤΟΥ ΧΩΡΙΟΥ ΜΑΣ 
ΕΝΕΡΓΟ ΚΑΙ ΔΥΝΑΤΟ.

Τα μαθήματα θα γίνονται Κυριακή 11:00πμ

Δείτε την Ποταμούλα και Φραγκόσκαλα από αεροφωτογραφίες....

Η Ποταμούλα και τα Φραγοκόσκαλα σε

αεροφωτογραφίες, όπως δημοσιεύθηκαν  στην ιστοσελίδα air fhotos τον Ιούνη του 2007,αποτυπωμένες από  τον φακό του  Γιώργου Καρδαρά!
Πρόκειται για μια εξαιρετική δουλειά που πρέπει όλοι να δείτε!

1982:Η φωτογραφία με τους παίχτες του Κεραυνού Ποταμούλας

Οι παίχτες της ομάδας τού Α.Σ.Π ΚΕΡΑΥΝΟΎ Ποταμούλας το 1982 -83 ,μια φωτογραφία πού αλιεύσαμε από τον  προσωπικό λογαριασμό στο Facebook του φίλου μας 

Christopher Dalaperas 

Ο Χριστόφορος Νταλαπέρας παλαίμαχος ποδοσφαιριστής σε αρκετές ομάδες,άφησε το δικό τού στίγμα στο πέρασμα του και από την δική μας τοπική ομάδα του Κεραυνού.Κατάγεται από τα Αμπέλια Αγρινίου και ζει σχεδόν τριάντα χρόνια στην Αμερική και όπως ανέφερε η καρδιά του είναι εδώ στον τόπο πού γεννήθηκε και κάθε χρόνο προσπαθεί να επισκέπτεται το χωριό....

Στην φωτογραφία στέκει στην δεξιά πλευρά,του πρωτεργάτη και Προέδρου τότε του Κεραυνού κ.Μιχαήλ Ανδρώνη στον οποίο θα αναφερθούμε εκτενέστερα σε άλλη δημοσίευση.

Ο κ. Νταλαπέρας μας αναφέρει όσα ονόματα θυμάται από τούς συμπαίκτες του.
Βαγγέλης Σαρασαβιδης Προπονητής   Ξέυγενης-Σβαρνιας-Κοντός-Λετας-Παπαθανάσης Γιάννης-Στάικος-Νταλαπερας -Ανδρωνης Μιχάλης Πρόεδρος
Κάτω από αριστερά:Μπαρμπακης-Σαράκης -Μαραντονα-Παπαθανάσης Γ-Γουρναρης-Γκεκας-Παπαθανάσης Σ.

Και από το αρχείο της ομάδας δύο πράξις από το Δ.Σ του Κεραυνού το 1979 και το 1981.

Χωριάτικο ψωμί:Τυχερός και ευλογημένος όποιος το δοκίμασε...

Όποιος έχει νου και γνώση, πριν πεινάσει θα ζυμώσει...

Σάββατο πρωί πρωί και η μάνα ξεκίνησε το ζύμωμα... μέχρι να σηκωθούμε απ΄ τα κρεβάτια μας , ένα άλλο δίπλα μας είχε γεμίσει με 5-7 ταψιά, σκεπασμένα καλά καλά με κουβέρτες και ένα ναύλον , για να ''φουσκώσει'' το ζυμάρι και να μπει στο φούρνο... Μοναδική  εικόνα, το κουτάλι που ξεπροβάλει μέσα απ το προζύμι κατά την διαδικασία της παρασκευής του ψωμιού και πάντα να αναρωτιέσαι τι δουλειά έχει εκεί μέσα ...

Οι κλάρες έχουν μπει ήδη στο και η φωτιά δεν αργεί να πάρει τα πάνω της...ένα σκόρπισμα τα κάρβουνα με ένα μακρύ ξιθάλι και τα αλουμινένια ταψιά με τη ζύμη παίρνουν ένα ένα την θέση τους μέσα στον καυτό ξυλόφουρνο. Φυσικά δεν ξεχνάμε ποτέ να τρυπήσουμε την έτοιμη ζύμη με ένα πιρούνι ή ένα μαχαίρι!

Η πόρτα κλείνει και... σε λίγα λεπτά... έτοιμο τραγανό, μυρωδάτο χωριάτικο ψωμάκι! Αν είσαι τυχερός και έχει περισσέψει ζύμη, θα προκύψει και καμιά κουλούρα και στην καλύτερη των περιπτώσεων ...τυρόψωμο !!!
Διαχρονική αξία. Τυχερός και ευλογημένος όποιος το δοκίμασε...

φωτογραφικό υλικό: ΖΩΗ ΣΤΟ ΧΩΡΙΟ

https://www.facebook.com/ZoiStoHorio/

http://parakampylianews.blogspot.gr

''Χιλιμούδια'' το ποίημα του Κωστή Κωτούλα μετά από 65 χρόνια!!!

Γράφει η Χρυσούλα Σπυρέλη 

Ήταν Σεπτέμβρης του 2000,όταν ήλθε στα χέρια μου από τον παπά Δημήτρη Ιωακείμ ένα ποίημα του Κωστή Κωτούλα γιος του Δήμου Κωτούλα  γεννήθηκε λίγο πριν τις αρχές του 20ου αιώνα στην ''Αράχωβα'' (Πεντάκορφο σήμερα) . Το περιέσωσε ο σεβάσμιος ιερέας έχοντας βαθιά επίγνωση της ιερότητας τέτοιων κειμηλίων και το κατέθετε εκείνη τη φορά στο Αρχείο της προφορικής Ιστορίας με την ευκαιρία μιας Ημερίδας Μνήμης που διοργάνωσε στο Πανεπιστήμιο Αγρινίου η καθηγήτρια Κωνσταντίνα Μπάδα.

Ο ιερέας είχε κληθεί να δώσει προφορική μαρτυρία για τις εκκλησίες που ανεγέρθηκαν στην περιοχή της Ποταμούλας όπου ήταν εφημέριος και έφερε μαζί του το ποίημα γιατί κατά την άποψή του ,τεκμηρίωνε καλύτερα την αφήγησή του.

Το πήρα στα χέρια μου.Και ήταν καθαρογραμμένο με κονδυλοφόρο,πάνω σε κόλλα ριγωμένη,με ημερομηνία 23-5-1956 και υπογραφή ''Κωστής Δ.Κωτούλας /κάτοικος Πεντακόρφου''.

Το ποίημα γράφτηκε πριν από 50 χρόνια,με αφορμή την ημέρα του Άη-Γιωργιού και πανηγύρι  της Ποταμούλας.

Είχε τίτλο ''Χιλιομόδια'' όπως αποκαλούν μέχρι και σήμερα οι ντόπιοι μια εύφορη 

περιοχή κοντά στην εκκλησία για να δείξουν πως έβγαζε πολύ σιτάρι (ετυμολογία:χίλια μόδια < μόδιο = μονάδα μέτρου χωρητικότητας δημητριακών).

Ο Κωστής Κωτούλας κατέγραφε τον ενθουσιασμό του για την νέα Κοινότητα που έπαιρνε το όνομα Ποταμούλα.Ξεκίνησε απ'την '' παλιά Αράχωβα '' κι ήρθε στο νέο οικισμό,ανήμερα στη γιορτή να πάει στην εκκλησία και να δει με την ευκαιρία του πανηγυρισμού το συγγενολόι που μετακινήθηκε στα πεδινότερα για καλύτερη τύχη.

Γι'αυτό ονομάζει την Ποταμούλα «δυχατέρα » (=κόρη) της Αράχωβας και χαιρετίζει μεγαλόθυμα το νέο της κοινοτάρχη αποκαλώντας τον, κατά τον αρχαιότερο τρόπο, ''Προεστό''.

Κει στα παληά ξεχειμαδιά,που η σκέψι μ'είχε γείρη 
του Αη Γηωργιού ανήμερα πήγα στο πανηγύρι,
απ΄'την παληά Αράχωβα,να ειπώ την καλημέρα
συγγενολόι, ώρες παιδιά τούτη η μας δυχατέρα.
                                                                         (στροφή 1)

Εντύπωση προκαλεί η λέξη ''νείρεται'' που ερμηνεύεται σωστά μόνο αν την τοποθετήσουμε στο ιστορικό - κοινωνικό πλαίσιο της εποχής.

Η Ποταμούλα!-δ'ο προεστός έχει τα στήθεια κάστρα
Κρατιέται δ'απ'τη μάνα του Χαρίκλεια του Πάστρα
Και δέρνει τον τ'απήγορο,κι η συλλοή τον δέρνει
Τρακτέρ,νείρεται πράματα,όσα τ'αυτι του παίρνει.
                                                                        (στροφή 2)

Ήταν στη δεκαετία του '50 ,μόλις η Ελλάδα έβγαινε
τραυματισμένη από τους πολέμους και οι άνθρωποι ,θύματα των ιστορικών συγκυριών,ονειρεύονται την πρόοδο τουλάιστον για την νέα γενιά.Με την ποιητικότητα του ρήματος ''νείρομαι'' ο Κωστής Κωτούλας πιάνει τον σφυγμό της εποχής και προχωράει στην τοπική γεωγραφία με βαθειά αισθητική.Καίριος στο διάγραμμα των κοινοτικών συνόρων.Η Ποταμούλα εκτείνεται απ'τη Φραγκόσκαλα μέχρι τον παλαιότερο οικισμό Λάτα

Ρομαντικός και αισθαντικός στην περιγραφή του φυσικού περιβάλλοντος μέσα στο οποίο χτίστηκε η Εκκλησία ενεργοποιεί και απογειώνει τα ποιητικά αντανακλαστικά του:

Τούτ'η Νέα Κοινότητα - Φραγκόσκλα ως τη Λάτα 
μακραίνει δίπλα σέρνεται,στων αμαξιών τη Στράτα
Ιδέστε γύρω γούπατα των σιταριών ανθούδια 
Βυζαντινού ρυθμού εκκλησιά πλάι στα Χιλιμούδια.
                                                                               (στροφή 3)

Στην τέταρτη στροφή κάνει αναφορά στο σχολείο σύμβολο μιας αγωγής που υπόσχονταν την ανάκαμψη του ταλαιπωρημένου τόπου.

Παρόλο που οι στίχοι αυτοί διαπλέκονται με υμνητικές αναφορές στη Βασίλισσα, όντας,όπως φαίνεται ο ίδιος ''φανατικός Βασιλόφρων'' (και κατά συνέπεια παλαιός αντιβενιζελικός),δεν είναι δύσκολο να διακρίνει κανείς πως πέρα από τα ιδεολογήματα των αυθεντιών ,ο Κωστής Κωτούλας που έζησε την ιστορία από πρώτο χέρι,συναντιέται με το συλλογικό όραμα της εποχής σύμφωνα με το οποίο τα Γράμματα ήταν η πρώτη παρήγορη απάντηση στα μεγάλα ερωτήματα που προέκυπταν.


Κι αν ερωτήσεις πως ανθεί του σήμερα η γενιά μας
Θα σου ειπούν διαυθέντεψεν Σχολείο η βασιλισσά μας 
η Φρειδερίκη ,μάτια μου,Αυθέντρα ονειρεμένη
Τρανή! αξιο ύμνητη,απ'το Θεό σταλμένη.
                         (στροφή 4) 

Οξύτατος νους ο Κωστής Κωτούλας,στην τελευταία στροφή,επιστρέφει στην αρχέγονη Μήτρα,τη Μάνα Γη και από κει περιμένει την ευημερία.Θέτει ως προϋπόθεση καρπερότητας την αξιοποίηση του Αχελώου.Η σύνδεση της γης με το ποτάμι  παραπέμπει σε αρχέγονα αλλά και σε σύγχρονα ποιητικά ευρήματα.Η αισθητική του όμως αντίληψη οδηγεί με επιτυχία στη δημιουργία μιας εύηχης στροφής που μοιάζει με τραγούδι μελωδικό.Η παιγνιώδης λειτουργία του ποιήματος εκφωνήματος -ούδια (μούδια/τραγούδια/παιδούδια/χιλιμούδια) και της ανοιχτής βροντερής συλλαβής λα (Κελάκια - Λάτα -Ποταμιά),δίνουν έναν ανάλαφρο σκοπό και μια υγιή αντίληψη ζωής που παραπέμπει στη συλλογικότητα:

Να δώ,που η γη είναι καρπερή,μόδια χίλια μούδια
όταν κι'ως αξιοποιηθή,με τ'Αχελώου τραγούδια
Κελάκια-Λάτα-Ποταμιά νάχετε γειά παιδούδια
πρέπει να ματανομασθή,ως κραίνει ''Χιλιμούδια''.
                                                              (στροφή 5)